Ook dit keer hebben we geconcludeerd een fantastische vakantie te hebben genoten. Van tevoren best wel lang nagedacht of we zouden kiezen voor auto/hotels of camper/campings. Uiteindelijk gekozen voor de camper. Voor een eventuele volgende keer zouden we hier minder lang over nadenken. Ongetwijfeld zal het weer een camper worden. Wat een genot om met zo'n ding op reis te zijn. Je hebt continu alles bij je. Nadenken over wat je moet meenemen hoeft niet. Kom je op een mooie plek om koffie te drinken zet je zelf koffie. Wil je lunchen, dan kan dat. Koud drankje: altijd beschikbaar in de grote koelkast. Camping zonder elektrisch of water: geen probleem. Je kunt ca. 3 dagen vooruit met opgeladen batterijen en volle watertank. Infrastructuur, campings zijn allemaal ingesteld op (grote) campers. Hoewel wij die van ons best groot vonden (voor 5 personen) viel die meestal bij de rest in het niet. Bewust voor Fraserway gekozen: jonge campers van goede kwaliteit en goede service. Kortom: de keuze voor een camper was de juiste keuze. Uiteraard speelt het weer hierbij een belangrijke rol. Heerlijke temperaturen. Dekens, lange onderbroeken niet nodig gehad. In 4 weken hebben we ongeveer 3 buitjes regen gehad (1x in de ochtend, 1x in de avond en 1x in de nacht). Misschien dat met langdurige regenval of lage temperaturen een camper minder positief wordt ervaren.
De keuze voor een one-way is ons ook uitstekend bevallen. Uiteindelijk slechts 3000 km gereden in 3,5 week camperen. Dit gaf ons extra veel rust en flexibiliteit in het programma. Gemiddeld 3 nachten per camping was echt heerlijk.
Hoewel alle natuur overal zo overweldigend mooi was hebben we het meeste genoten van de Rocky Mountains. Met name de omgeving rondom Jasper en het dorp Jasper zelf beviel ons enorm goed. Ook in deze buurt veel dieren in het wild gezien (met name beren en elks). De hele route van Banff naar Jasper was adembenemend mooi en indrukwekkend. Zeker voor herhaling vatbaar omdat er nog zoveel meer te zien is dan we uiteindelijk hebben kunnen zien. Op sommige plaatsen wel veel Chinezen/Japanners..............
Ook de omgeving van Whistler vonden we erg mooi en aangenaam. De Sunshine Coast en Vancouver Island waren ook fantastisch maar de Rockies steken er voor ons toch boven uit. Een volgende keer zouden we op Vancouver Island misschien naar het ruigere noorden gaan.
Vancouver is een heerlijke stad om af te sluiten. Je hebt daar werkelijk alles binnen handbereik: strand, skimogelijkheden, watersport, bergen. Dat naast het feit dat het een zeer gemoedelijke, toegankelijke stad is met prachtige haven(s), prachtig park (Stanley Park) om o.a. te fietsen.
Hoewel een stad erg vermoeiend kan zijn, hebben we ook hier flink wat ontspanning gevonden in de nabijgelegen natuur (Grouse Mountain en Capillano Suspension Park).
Zijn er dan helemaal geen minpunten: jawel, de mountainbikes :-( Inferieure kwaliteit, nog geen 100 dollar bij de WallMart. We hebben hier dus beperkt gebruik van gemaakt. We hadden dit van tevoren anders gepland. Fraserway heeft onze klacht hierover zeer netjes afgewikkeld: de volledige huur van de fietsen is ons terugbetaald.
Verder dient nog vermeld te worden dat de Canadezen bijzonder vriendelijk en behulpzaam zijn.
Camperhuur bij Fraserway, vliegtickets AirCanada waren perfect geregeld door Tioga Tours.
dinsdag 25 augustus 2015
vrijdag 3 juli 2015
Dag 28-29 Vancouver-Amsterdam
Donderdag 2 en vrijdag 3 juli
Dit laatste verslag gaat over 2 dagen omdat we weer vooruitgaan in de tijd. Vanochtend vroeg op. Alle bagage gerangschikt en uitgecheckt bij het hotel waar we nog wel de bagage kunnen laten staan omdat we pas om 18.30 uur hoeven te vliegen.
We nemen de bus naar downtown want we moeten een beetje zuinig zijn op onze energie. We hebben besloten om een rondvaart rondom Vancouver te doen. Kunnen we alles nog een keer van het water zien. Dit past precies in het schema. We varen o.a. door de Burrard Inlet, Englisch Bay en False Creek. De rondvaart duurt anderhalf uur met een snelle zodiac. Met name de snelle stukken tegen de stroming in zijn erg spectaculair. Hoge golven en dus grote klappen op het water. We worden ook regelmatig flink nat van het opspattende water. We varen onder de Lions Gate Bridge door en zien diverse gigantische vrachtschepen klaar liggen om Vancouver harbour in te mogen. De watervliegtuigen vliegen en varen ons om de oren. In False Creek komen we o.a langs Granville Island, het voormalige Olympische dorp en het stadion waar de openings- en sluitingsceremonie zijn gehouden (en waar zondag de finale van het WK damesvoetbal wordt gespeeld). Vancouver heeft vele verschillende haventjes en baaitjes en is daardoor erg leuk om te bekijken vanaf het water. Er ligt behoorlijk wat geld in het water en langs het water want de huizenprijzen zijn hier schrikbarend hoog.
We lunchen vlak bij het hotel en halen daarna de bagage op om naar het vliegveld te vertrekken. Het is nog even worstelen om met alle bagage bij het dichtstbijzijnde treinstation te komen maar van daaruit staan we binnen 25 minuten voor slechts $4 per persoon op het vliegveld. De koffers zijn allebei te zwaar dus moeten we nog wat overladen in de handbagage en dus mag er weer wat terug (zonder opnieuw te wegen). Uiteindelijk zijn de koffers uiteindelijk bijna even zwaar als oorspronkelijk. Vliegtuig zat bomvol. We vertrekken op tijd en komen uiteindelijk op schema in Londen aan. Mooi uitzicht over een gedeelte van de stad omdat we 3 rondjes moeten cirkelen alvorens we kunnen landen. Een aantal Britten herkent alle voetbalstadions die Londen rijk is.
Heathrow is echter nogal groot en dus eerst met de bus van Terminal 2 naar Terminal 5 (dan is er al bijna een half uur om) en dan nog door de douane waar het ontzettend druk is. Mijn tas stampvol elektronica, snoertjes, opladers komt altijd wat moeizaam door de scanner. Meestal moeten ze 3x kijken en nog eens op een andere manier door de scanner. Nu is dat niet voldoende en moet hij gecontroleerd worden. Er zitten een aantal verdachte voorwerpen bij. Uiteindelijk mogen we door. De tijd begint nu wel krap te worden om de vlucht naar Amsterdam te halen. We hebben uiteindelijk 5 minuten over. Ter plekke blijkt dat het vliegtuig vertraging heeft en dus hebben we meer tijd over dan gedacht. We vertrekken met ongeveer 45 minuten vertraging. Op een stukje van Londen naar Amsterdam maak je dat niet meer goed dus komen we ook weer 45 minuten te laat aan op Schiphol.
Als we bij de bagageband aankomen zien we onze 1e koffer al aan komen rollen. Dat schiet lekker op. De 2e duurt echter even en op enig moment is alle bagage weg en hebben we onze 2e koffer nog niet. Gelukkig zijn we niet de enigste slachtoffers. Blijkbaar is er een karretje bagage in Londen blijven staan. Formulieren invullen, beetje zonde van de tijd. Met name voor de mensen voor wie de vakantie net begonnen is. Aan het einde van de vakantie is dat minder erg. Een heeft inmiddels de Thalys gemist.
De koffer is inmiddels getraceerd en komt waarschijnlijk met de volgende vlucht mee. We kunnen er eventueel op wachten maar al wel een uurtje minimaal duren. We kiezen ervoor om de koffer thuis te laten bezorgen. Scheelt ons ook weer een hoop gesleep.
In de auto naar huis gebeld dat de koffer morgenochtend thuis wordt bezorgd.
Inmiddels weer thuis dus. Heerlijk om 4 weken op vakantie te zijn/kunnen maar er ligt dan wel voor 4 weken post en kranten. We hoeven ons voorlopig niet te vervelen........
Dit laatste verslag gaat over 2 dagen omdat we weer vooruitgaan in de tijd. Vanochtend vroeg op. Alle bagage gerangschikt en uitgecheckt bij het hotel waar we nog wel de bagage kunnen laten staan omdat we pas om 18.30 uur hoeven te vliegen.
We nemen de bus naar downtown want we moeten een beetje zuinig zijn op onze energie. We hebben besloten om een rondvaart rondom Vancouver te doen. Kunnen we alles nog een keer van het water zien. Dit past precies in het schema. We varen o.a. door de Burrard Inlet, Englisch Bay en False Creek. De rondvaart duurt anderhalf uur met een snelle zodiac. Met name de snelle stukken tegen de stroming in zijn erg spectaculair. Hoge golven en dus grote klappen op het water. We worden ook regelmatig flink nat van het opspattende water. We varen onder de Lions Gate Bridge door en zien diverse gigantische vrachtschepen klaar liggen om Vancouver harbour in te mogen. De watervliegtuigen vliegen en varen ons om de oren. In False Creek komen we o.a langs Granville Island, het voormalige Olympische dorp en het stadion waar de openings- en sluitingsceremonie zijn gehouden (en waar zondag de finale van het WK damesvoetbal wordt gespeeld). Vancouver heeft vele verschillende haventjes en baaitjes en is daardoor erg leuk om te bekijken vanaf het water. Er ligt behoorlijk wat geld in het water en langs het water want de huizenprijzen zijn hier schrikbarend hoog.
We lunchen vlak bij het hotel en halen daarna de bagage op om naar het vliegveld te vertrekken. Het is nog even worstelen om met alle bagage bij het dichtstbijzijnde treinstation te komen maar van daaruit staan we binnen 25 minuten voor slechts $4 per persoon op het vliegveld. De koffers zijn allebei te zwaar dus moeten we nog wat overladen in de handbagage en dus mag er weer wat terug (zonder opnieuw te wegen). Uiteindelijk zijn de koffers uiteindelijk bijna even zwaar als oorspronkelijk. Vliegtuig zat bomvol. We vertrekken op tijd en komen uiteindelijk op schema in Londen aan. Mooi uitzicht over een gedeelte van de stad omdat we 3 rondjes moeten cirkelen alvorens we kunnen landen. Een aantal Britten herkent alle voetbalstadions die Londen rijk is.
Heathrow is echter nogal groot en dus eerst met de bus van Terminal 2 naar Terminal 5 (dan is er al bijna een half uur om) en dan nog door de douane waar het ontzettend druk is. Mijn tas stampvol elektronica, snoertjes, opladers komt altijd wat moeizaam door de scanner. Meestal moeten ze 3x kijken en nog eens op een andere manier door de scanner. Nu is dat niet voldoende en moet hij gecontroleerd worden. Er zitten een aantal verdachte voorwerpen bij. Uiteindelijk mogen we door. De tijd begint nu wel krap te worden om de vlucht naar Amsterdam te halen. We hebben uiteindelijk 5 minuten over. Ter plekke blijkt dat het vliegtuig vertraging heeft en dus hebben we meer tijd over dan gedacht. We vertrekken met ongeveer 45 minuten vertraging. Op een stukje van Londen naar Amsterdam maak je dat niet meer goed dus komen we ook weer 45 minuten te laat aan op Schiphol.
Als we bij de bagageband aankomen zien we onze 1e koffer al aan komen rollen. Dat schiet lekker op. De 2e duurt echter even en op enig moment is alle bagage weg en hebben we onze 2e koffer nog niet. Gelukkig zijn we niet de enigste slachtoffers. Blijkbaar is er een karretje bagage in Londen blijven staan. Formulieren invullen, beetje zonde van de tijd. Met name voor de mensen voor wie de vakantie net begonnen is. Aan het einde van de vakantie is dat minder erg. Een heeft inmiddels de Thalys gemist.
De koffer is inmiddels getraceerd en komt waarschijnlijk met de volgende vlucht mee. We kunnen er eventueel op wachten maar al wel een uurtje minimaal duren. We kiezen ervoor om de koffer thuis te laten bezorgen. Scheelt ons ook weer een hoop gesleep.
In de auto naar huis gebeld dat de koffer morgenochtend thuis wordt bezorgd.
Inmiddels weer thuis dus. Heerlijk om 4 weken op vakantie te zijn/kunnen maar er ligt dan wel voor 4 weken post en kranten. We hoeven ons voorlopig niet te vervelen........
donderdag 2 juli 2015
Dag 27 Vancouver
Woensdag 1 juli
Vandaag nog een volle dag in VC. Ook vandaag willen we de stad combineren met natuur. Gisteren deden we dat met het Capilano Suspension Bridge Park, vandaag gaan we naar Grouse Mountain. Een van de voordelen van VC is dat er heel veel verschillende manieren zijn om ontspanning te zoeken, inclusief natuur en bergen op kort afstand. Met de gratis shuttle bus sa je vanuit hartje VC binnen een half uur op een skipiste van Grouse Mountain. Het is Canada Day vandaag. Dit is ongeveer wat Koninginnedag (of Koningsdag tegenwoordig) voor ons is. De verjaardag van Canada wordt gevierd. Bijna iedereen loopt in rood-wit met vlaggetjes en plakplaatjes op. Wij plakken ook een paar tattoos op en steken een vlaggetje aan onze rugzak. Dat wordt door de Canadezen erg op prijs gesteld: "I like your attitude" horen we regelmatig.
Op Grouse Mountain heb je een prachtig zicht op groot Vancouver, de stad zelf dus met alle voorsteden en randgebieden en de zee. Zelfs op de berg is het nog flink warm.
Er worden hier verschillende dingen georganiseerd zoals een roofvogelshow en een lumberjack wedstrijd. Dit laatste is best een groot ding in sommige delen van Canada. Er zijn zelfs wereldkampioenschappen voor houthakkers. Hoewel ik deze vakantie mijn skills weer aardig heb geoefend gaat dit mij toch iets te ver.Onderdelen zijn o.a.: blok hout waar je op staat zo snel mogelijk doorhakken met een vlijmscherpe bijl, schijf van een stam afzagen met een handzaag, bom van 60 meter in klimmen met spijkerschoenen (dit doen ze in een paar seconden) en balanceren op een boomstam in het water met 2 man. Wie het eerst in het water valt verliest.
Het is natuurlijk een echte toeristische show maar toch leuk om te zien.
Mooist om te zien hier zijn de 2 wees Grizzly beren die hier enige jaren geleden zijn opgevangen. Ze leven hier in een beschermd gebied omdat ze het anders als wees niet overleefd zouden hebben. Er was geen moeder meer die ze kon leren om te overleven. Inmiddels zijn het volwassen Grizzly beren die zich af en toe laten zien want het voornaamste doel van een beer is om zo weinig mogelijk energie te verspillen. Dat geldt ook hier. Meeste tijd slapen ze dus weggestopt in het bos maar ze laten zich toch een keer goed zien. Wat een kolossale bakbeesten zijn dit. Wat een klauwen en nagels. Deze hebben een minder hoog knuffelgehalte dan de zwarte beren die we gezien hebben. We gaan met de stoeltjeslift nog een stukje hoger en na het genieten van de uitzichten gaan we lopend weer terug.
Als we met de shuttle weer teruggebracht zijn is het inmiddels erg druk in het centrum. We weten een plaats op ons favoriete terras (Mahony & Sons) te bemachtigen met uitzicht op de uitvarende cruiseschepen. Een ervan is de " Volendam" uit Rotterdam. We drinken en eten wat en maken ons op voor de parade die om 7 uur in de avond plaats zal vinden. We zijn goed op tijd dus hebben een mooi plekje op de route. Het wordt drukker en drukker en drukker. We weten niet precies wat we moeten verwachten. Uiteindelijk staat het overal rijen dik met mensen langs de route. Wij stonden eerst vooraan maar na enige tijd staan er drie rijen met Chinezen voor ons die soms toch wel "wat" brutaal en in onze ogen ongemanierd zijn. Ze houden niet echt heel veel rekening met andere mensen. Als zij hun fotootje en filmpje maar kunnen maken. Voor het begin van de echte parade komt er een show langs van de Vancouver politie drill team die een show geeft met politiemotoren in allerlei formaties. Gecombineerd met licht en geluid in de vorm van sirenes erg spectaculair. De parade is ook en echte parade. Eerst marcheren alle "ordediensten" door de straten, zoals politie, marine, brandweer, leger, luchtmacht, ambulances, me etc. Toen we dachten dat dat het was wisten we nog niet dat dit slechts het topje van de ijsberg was. Daarna kwamen er nog kilometers met allerlei instanties, landenvertegenwoordigingen en diverse andere soorten clubs. Met alle Chinese afvaardigingen leek het soms net een parade op het Plein van de Hemelse vrede. Ook talloze andere landen zijn vertegenwoordigd met klederdracht, dansjes etc. Gelukkig zit er geen klompendans tussen.
Na de parade eten we een fantastische pizza in een mooi Italiaans restaurant/pizzeria. Heerlijke bodem met dito vulling.
We hebben geen puf meer om nog op het vuurwerk te wachten. Ook vanuit het hotel (we zitten op de 7e verdieping) kunnen we helaas niets zien.
Dit was de laatste volledige dag in Canada. Morgen nog een ochtendje en morgenmiddag naar het vliegveld. We vliegen 18.30 uur lokale tijd en hopen vrijdag 15.30 uur lokale tijd in Amsterdam te zijn. Dan met de trein naar Goes waar Thijs ons op zal halen. Zal een vermoeiend "dagje" worden. Hopelijk kunnen we wat slapen in het vliegtuig.
Vandaag nog een volle dag in VC. Ook vandaag willen we de stad combineren met natuur. Gisteren deden we dat met het Capilano Suspension Bridge Park, vandaag gaan we naar Grouse Mountain. Een van de voordelen van VC is dat er heel veel verschillende manieren zijn om ontspanning te zoeken, inclusief natuur en bergen op kort afstand. Met de gratis shuttle bus sa je vanuit hartje VC binnen een half uur op een skipiste van Grouse Mountain. Het is Canada Day vandaag. Dit is ongeveer wat Koninginnedag (of Koningsdag tegenwoordig) voor ons is. De verjaardag van Canada wordt gevierd. Bijna iedereen loopt in rood-wit met vlaggetjes en plakplaatjes op. Wij plakken ook een paar tattoos op en steken een vlaggetje aan onze rugzak. Dat wordt door de Canadezen erg op prijs gesteld: "I like your attitude" horen we regelmatig.
Op Grouse Mountain heb je een prachtig zicht op groot Vancouver, de stad zelf dus met alle voorsteden en randgebieden en de zee. Zelfs op de berg is het nog flink warm.
Er worden hier verschillende dingen georganiseerd zoals een roofvogelshow en een lumberjack wedstrijd. Dit laatste is best een groot ding in sommige delen van Canada. Er zijn zelfs wereldkampioenschappen voor houthakkers. Hoewel ik deze vakantie mijn skills weer aardig heb geoefend gaat dit mij toch iets te ver.Onderdelen zijn o.a.: blok hout waar je op staat zo snel mogelijk doorhakken met een vlijmscherpe bijl, schijf van een stam afzagen met een handzaag, bom van 60 meter in klimmen met spijkerschoenen (dit doen ze in een paar seconden) en balanceren op een boomstam in het water met 2 man. Wie het eerst in het water valt verliest.
Het is natuurlijk een echte toeristische show maar toch leuk om te zien.
Mooist om te zien hier zijn de 2 wees Grizzly beren die hier enige jaren geleden zijn opgevangen. Ze leven hier in een beschermd gebied omdat ze het anders als wees niet overleefd zouden hebben. Er was geen moeder meer die ze kon leren om te overleven. Inmiddels zijn het volwassen Grizzly beren die zich af en toe laten zien want het voornaamste doel van een beer is om zo weinig mogelijk energie te verspillen. Dat geldt ook hier. Meeste tijd slapen ze dus weggestopt in het bos maar ze laten zich toch een keer goed zien. Wat een kolossale bakbeesten zijn dit. Wat een klauwen en nagels. Deze hebben een minder hoog knuffelgehalte dan de zwarte beren die we gezien hebben. We gaan met de stoeltjeslift nog een stukje hoger en na het genieten van de uitzichten gaan we lopend weer terug.
Als we met de shuttle weer teruggebracht zijn is het inmiddels erg druk in het centrum. We weten een plaats op ons favoriete terras (Mahony & Sons) te bemachtigen met uitzicht op de uitvarende cruiseschepen. Een ervan is de " Volendam" uit Rotterdam. We drinken en eten wat en maken ons op voor de parade die om 7 uur in de avond plaats zal vinden. We zijn goed op tijd dus hebben een mooi plekje op de route. Het wordt drukker en drukker en drukker. We weten niet precies wat we moeten verwachten. Uiteindelijk staat het overal rijen dik met mensen langs de route. Wij stonden eerst vooraan maar na enige tijd staan er drie rijen met Chinezen voor ons die soms toch wel "wat" brutaal en in onze ogen ongemanierd zijn. Ze houden niet echt heel veel rekening met andere mensen. Als zij hun fotootje en filmpje maar kunnen maken. Voor het begin van de echte parade komt er een show langs van de Vancouver politie drill team die een show geeft met politiemotoren in allerlei formaties. Gecombineerd met licht en geluid in de vorm van sirenes erg spectaculair. De parade is ook en echte parade. Eerst marcheren alle "ordediensten" door de straten, zoals politie, marine, brandweer, leger, luchtmacht, ambulances, me etc. Toen we dachten dat dat het was wisten we nog niet dat dit slechts het topje van de ijsberg was. Daarna kwamen er nog kilometers met allerlei instanties, landenvertegenwoordigingen en diverse andere soorten clubs. Met alle Chinese afvaardigingen leek het soms net een parade op het Plein van de Hemelse vrede. Ook talloze andere landen zijn vertegenwoordigd met klederdracht, dansjes etc. Gelukkig zit er geen klompendans tussen.
Na de parade eten we een fantastische pizza in een mooi Italiaans restaurant/pizzeria. Heerlijke bodem met dito vulling.
We hebben geen puf meer om nog op het vuurwerk te wachten. Ook vanuit het hotel (we zitten op de 7e verdieping) kunnen we helaas niets zien.
Dit was de laatste volledige dag in Canada. Morgen nog een ochtendje en morgenmiddag naar het vliegveld. We vliegen 18.30 uur lokale tijd en hopen vrijdag 15.30 uur lokale tijd in Amsterdam te zijn. Dan met de trein naar Goes waar Thijs ons op zal halen. Zal een vermoeiend "dagje" worden. Hopelijk kunnen we wat slapen in het vliegtuig.
dinsdag 30 juni 2015
Dag 26 Vancouver
Dinsdag 30 juni
Aangezien het stadsleven erg vermoeiend is hou ik de verhaaltjes uit Vancouver lekker kort. Vandaag is heldendag van Josee. In Capilano Park heeft Josee 2 ongelooflijke hindernissen overwonnen. Eerst is ze (2x) via de Capilano Suspension Bridge de kloof overbrugd. Grote drijfveer om dit te doen zat hem o.a. in het feit dat er aan de overkant meer te doen was en dat er geen andere weg was. Ze moest bekennen dat ze op de terugweg zelfs naar beneden gekeken heeft in plaats van naar mijn rugzak. Wat een prestatie voor iemand met hoogtevrees!!
Alsof dat nog niet genoeg was besloot ze ook nog even de cliff-Walk te doen. Dit is een hangbrug die aan de wand van de afgrond hangt waar ook nog eens een ruime bocht in zit die je een mooi uitzicht over het ravijn geeft. Ook dit traject heeft Josee geheel vrijwillig afgelegd. Ze vond dat er anders te weinig te beleven viel naast nog een aantal totempalen.
De rest van de dag heeft ze (terecht) zo trots als een pauw door Vancouver rondgelopen.
Oh ja, we zijn ook nog op de Vancouver Lookout (hoge uitkijktoren) geweest (met een glazen lift aan de buitenkant van het gebouw). Na alle eerdere heldendaden van vandaag was dit (bijna) peanuts voor Josee.
Voor dit alles zijn we met de watertaxi naar Granville Island geweest om daar de beroemde markt te bezoeken. Erg leuk.
Vanmiddag hebben we vooral doorgebracht aan de waterkant (bij de watervliegtuigen) en Gastown op terrasjes en bankjes. Het was een historische dag met vooral ook weer heerlijk weer.
Gelopen km: voelt als 100....
Aangezien het stadsleven erg vermoeiend is hou ik de verhaaltjes uit Vancouver lekker kort. Vandaag is heldendag van Josee. In Capilano Park heeft Josee 2 ongelooflijke hindernissen overwonnen. Eerst is ze (2x) via de Capilano Suspension Bridge de kloof overbrugd. Grote drijfveer om dit te doen zat hem o.a. in het feit dat er aan de overkant meer te doen was en dat er geen andere weg was. Ze moest bekennen dat ze op de terugweg zelfs naar beneden gekeken heeft in plaats van naar mijn rugzak. Wat een prestatie voor iemand met hoogtevrees!!
Alsof dat nog niet genoeg was besloot ze ook nog even de cliff-Walk te doen. Dit is een hangbrug die aan de wand van de afgrond hangt waar ook nog eens een ruime bocht in zit die je een mooi uitzicht over het ravijn geeft. Ook dit traject heeft Josee geheel vrijwillig afgelegd. Ze vond dat er anders te weinig te beleven viel naast nog een aantal totempalen.
De rest van de dag heeft ze (terecht) zo trots als een pauw door Vancouver rondgelopen.
Oh ja, we zijn ook nog op de Vancouver Lookout (hoge uitkijktoren) geweest (met een glazen lift aan de buitenkant van het gebouw). Na alle eerdere heldendaden van vandaag was dit (bijna) peanuts voor Josee.
Voor dit alles zijn we met de watertaxi naar Granville Island geweest om daar de beroemde markt te bezoeken. Erg leuk.
Vanmiddag hebben we vooral doorgebracht aan de waterkant (bij de watervliegtuigen) en Gastown op terrasjes en bankjes. Het was een historische dag met vooral ook weer heerlijk weer.
Gelopen km: voelt als 100....
Dag 25 Nanaimo-Vancouver
Rond etenstijd gisteravond begon het voorzichtig te druppelen. Wel/niet buiten eten? Eerst buiten, toen toch maar naar binnen. Uiteindelijk toch buiten gegeten. Het was verre van koud maar toch niet aangenaam. Toen de druppels iets frequenter gingen vallen helaas toch maar naar binnen gegaan. Later op de avond begon het iets harder te regenen. Niet voldoende om de droogte hier op te lossen maar net voldoende om de weg nat te maken. Een druppel op een gloeiende plaat dus. Het wordt dus een avondje yahtzee. Josee 2x gewonnen en ik 1x. Zojuist heb ik op de boot de gelijkmaker gescoord :-))
Vanochtend vroeg op. Het lijkt weer mooi weer te worden. Om 7 uur zijn we bij de boot. Voor het eerst wordt de camper echt opgemeten. Door het fietsenrek moeten we nu 2 feet meer betalen dan bij eerdere overtochten. Voor 120 dollar worden we toch weer aan de overkant afgezet vlakbij Vancouver. We ontbijten op de boot met de laatste chocoladepasta en drinkyoghurt. In Delta straks de camper inleveren en door Fraserway worden we dan in Vancouver gedropt.
De overtocht verloopt voorspoedig, evenals de laatste rit naar Delta. Om 10.30 uur zijn we bij Fraserway en even na 12 uur staan we bij ons hotel Best Western Downtown Vancouver. Het inleveren ging zeer voorspoedig. Geen enkele schade, alles netjes schoon. We geven aan dat we over de camper zeer tevreden zijn maar niet over de fietsen. Waarschijnlijk was er al contact geweest met de collega's uit Calgary want we krijgen de volledige huur van beide fietsen terug. Na de administratie moeten we nog even wachten tot de bestelbus ons met nog 2 echtparen naar de stad brengt.
We hebben geluk: onze kamer is al beschikbaar. Kunnen we onze spullen uitstallen en even lekker opfrissen. We hebben bij de receptie voor de middag meteen 2 fietsen gereserveerd. Deze zijn beschikbaar voor gasten. In Vancouver wordt veel gefietst, met name in/om Stanley Park. Wij gaan dus al een rondje Stanley Park doen. Het is niet zomaar en park. Er is van alles te zien en te doen. Er zijn diverse strandjes, zwembaden, bossen (met zeer grote cederbomen), viewpoints, eetgelegenheden en bezienswaardigheden. We lunchen in het luxe TeaHouse en den daarna een volledig rondje langs het water. Prachtige uitzichten op Noord-Vancouver, Grouse Mountain en de Lions Gate Bridge. De brug is zowel in naam als uiterlijk een replica van de Golden Gate Bridge in San Francisco. De brug in SF is echter rood en deze is groen. We bekijken ook nog de beroemde totempalen, allemaal met verschillende betekenissen.
Als we de fietsen ingeleverd hebben lopen we richting Downtown. Vancouver is een stad, net als veel grote steden, met grote contrasten: opvallend veel luxe appartementengebouwen en dure auto's maar ook erg veel zwervers en bedelaars. Aan de waterkant zitten we een poos op een terras in de schaduw want het is ontzettend warm. Met een lekker biertje, cocktail en tapas houden we het wel een poosje uit. Lekker mensen kijken, watervliegtuigen komen en gaan, uitzicht op o.a. Grouse Mountain. Hierna lopen we richting Gastown. Gezellige buurt om rond te struinen. Wel veel souvenirshops maar ook veel oude pakhuizen die opgeknapt zijn. We eten in een zijstraat van de hoofdstraat bij Jules Bistro, een echte Franse bistro. Wat we hier op het terras allemaal voorbij zien komen is echt onvoorstelbaar. Van travestieten tot zwervers, mensen met Bentley's als vervoermiddel maar ook mensen met winkelwagentjes en alles wat er tussen zit.
Moe maar voldoen vallen we na 30 minuten terug wandelen in ons bed. We hebben allebei een Kingsize bed voor ons zelf.
Gereden km: 50 (totaal 2970 km)
Vanochtend vroeg op. Het lijkt weer mooi weer te worden. Om 7 uur zijn we bij de boot. Voor het eerst wordt de camper echt opgemeten. Door het fietsenrek moeten we nu 2 feet meer betalen dan bij eerdere overtochten. Voor 120 dollar worden we toch weer aan de overkant afgezet vlakbij Vancouver. We ontbijten op de boot met de laatste chocoladepasta en drinkyoghurt. In Delta straks de camper inleveren en door Fraserway worden we dan in Vancouver gedropt.
De overtocht verloopt voorspoedig, evenals de laatste rit naar Delta. Om 10.30 uur zijn we bij Fraserway en even na 12 uur staan we bij ons hotel Best Western Downtown Vancouver. Het inleveren ging zeer voorspoedig. Geen enkele schade, alles netjes schoon. We geven aan dat we over de camper zeer tevreden zijn maar niet over de fietsen. Waarschijnlijk was er al contact geweest met de collega's uit Calgary want we krijgen de volledige huur van beide fietsen terug. Na de administratie moeten we nog even wachten tot de bestelbus ons met nog 2 echtparen naar de stad brengt.
We hebben geluk: onze kamer is al beschikbaar. Kunnen we onze spullen uitstallen en even lekker opfrissen. We hebben bij de receptie voor de middag meteen 2 fietsen gereserveerd. Deze zijn beschikbaar voor gasten. In Vancouver wordt veel gefietst, met name in/om Stanley Park. Wij gaan dus al een rondje Stanley Park doen. Het is niet zomaar en park. Er is van alles te zien en te doen. Er zijn diverse strandjes, zwembaden, bossen (met zeer grote cederbomen), viewpoints, eetgelegenheden en bezienswaardigheden. We lunchen in het luxe TeaHouse en den daarna een volledig rondje langs het water. Prachtige uitzichten op Noord-Vancouver, Grouse Mountain en de Lions Gate Bridge. De brug is zowel in naam als uiterlijk een replica van de Golden Gate Bridge in San Francisco. De brug in SF is echter rood en deze is groen. We bekijken ook nog de beroemde totempalen, allemaal met verschillende betekenissen.
Als we de fietsen ingeleverd hebben lopen we richting Downtown. Vancouver is een stad, net als veel grote steden, met grote contrasten: opvallend veel luxe appartementengebouwen en dure auto's maar ook erg veel zwervers en bedelaars. Aan de waterkant zitten we een poos op een terras in de schaduw want het is ontzettend warm. Met een lekker biertje, cocktail en tapas houden we het wel een poosje uit. Lekker mensen kijken, watervliegtuigen komen en gaan, uitzicht op o.a. Grouse Mountain. Hierna lopen we richting Gastown. Gezellige buurt om rond te struinen. Wel veel souvenirshops maar ook veel oude pakhuizen die opgeknapt zijn. We eten in een zijstraat van de hoofdstraat bij Jules Bistro, een echte Franse bistro. Wat we hier op het terras allemaal voorbij zien komen is echt onvoorstelbaar. Van travestieten tot zwervers, mensen met Bentley's als vervoermiddel maar ook mensen met winkelwagentjes en alles wat er tussen zit.
Moe maar voldoen vallen we na 30 minuten terug wandelen in ons bed. We hebben allebei een Kingsize bed voor ons zelf.
Gereden km: 50 (totaal 2970 km)
zondag 28 juni 2015
Dag 24 Nanaimo
Zondag 28 juni
Tsjonge, wat was het gisteravond nog warm. Om 22 uur was het buiten nog boven de 25 graden en zaten we nog in onze korte broek yatzee te spelen. Josee won weer eens een keer nadat ik drie keer op rij had gewonnen. In totaal zal het ongeveer gelijk zijn. Ervan uitgaande dat het een kansspel is zou dat ook zo moeten zijn als jet het maar vaak genoeg speelt. De airco heeft overuren gemaakt om het een beetje koel te maken als we gaan slapen. Dat is gelukkig aardig gelukt.
Helaas gisteravond geen vuurtje stoken. Er is een totale fire ban voor deze regio. Het heeft al maanden nauwelijks geregend. Ook mag er maar beperkt gesproeid worden omdat er te weinig water is. Afgelopen winter is er (te) weinig sneeuw gevallen en nu laat de regen de watervoorziening in de steek. Onze laatste voorraadje hout zullen we dus schenken aan de camping.
Wat waren we gisteren blij met ons plekje in de schaduw onder een aantal geweldige coniferen. Nadeel is wel dat er continu van alles uit de boom valt/waait. Tijdens het eten raakt je bord nooit leeg. Er valt iedere keer wel weer wat bij. Je moet dus goed opletten wat je in je mond stopt.
Na een toch behoorlijk warme nacht belooft het vandaag weer een warme dag te worden. Morgen de camper inleveren dus vandaag moet er even gepoetst worden en alle kleren moeten weer in de tassen. Gelukkig is er nog wat sluierbewolking en besluiten we om voor we op pad gaan de kleren alvast te herschikken. Dan maken we eind van de middag wel schoon. Om een uur of 11 zitten alle kleren weer in de tassen en rijden we richting de stad Nanaimo. We doen een wandeling over de lange boulevard. Er is van alles te zien, van complete gezinnen met spelende kinderen in het park tot ferrryboten die naar diverse eilanden gaan, o.a Gabriola Island, Protection Island, Newcastle Island. Ook vliegen de watervliegtuigen af en aan. Met het watervliegtuig ben je binnen 20 minuten in Vancouver. We lunchen aan de waterkant met zicht op alle bedrijvigheid. Daarna lopen we nog even door de winkelstraat en doen nog een paar kleine boodschappen, o.a. drinkyoghurt voor het ontbijt morgen en 1 biertje voor vanmiddag op de camping. Voor dat ene biertje moet je dus wel naar een liquor store. Daar krijgen we lachend de vraag of we vanavond een " big party" hebben.
Inmiddels is de bewolking wat dikker geworden en het voelt een beetje broeierig. Het is nog steeds behoorlijk warm maar niet zo heet als gisteren. Zodra we op de camping zijn, nu een hele grote plek met uitzicht op zee en de Coast Mountains bij Vancouver. We besluiten om meteen maar te gaan poetsen omdat het nu niet zo zonnig is. Het blijft de rest van de dag min of meer bewolkt. Klinkt misschien een beetje raar maar het is wel lekker zo. De rest van de middag en avond besteden we aan het opmaken van diverse voorraden: chips, bier, koekjes, snoepjes, wijn, limonade. Tevens lekker een boekje lezen zodat we morgen uitgerust weer op reis kunnen. Vanavond waarschijnlijk vroeg naar bed. Vertrek morgen staat gepland voor 6:30 uur.
Met de rit naar de boot en Fraserway komen we morgen net aan de 3000 km. We waren uitgegaan van maximaal 4000 dus dat valt mee. Vannacht nog 1 nachtje in de camper.
Gereden km: 10 (totaal 2920 km)
Tsjonge, wat was het gisteravond nog warm. Om 22 uur was het buiten nog boven de 25 graden en zaten we nog in onze korte broek yatzee te spelen. Josee won weer eens een keer nadat ik drie keer op rij had gewonnen. In totaal zal het ongeveer gelijk zijn. Ervan uitgaande dat het een kansspel is zou dat ook zo moeten zijn als jet het maar vaak genoeg speelt. De airco heeft overuren gemaakt om het een beetje koel te maken als we gaan slapen. Dat is gelukkig aardig gelukt.
Helaas gisteravond geen vuurtje stoken. Er is een totale fire ban voor deze regio. Het heeft al maanden nauwelijks geregend. Ook mag er maar beperkt gesproeid worden omdat er te weinig water is. Afgelopen winter is er (te) weinig sneeuw gevallen en nu laat de regen de watervoorziening in de steek. Onze laatste voorraadje hout zullen we dus schenken aan de camping.
Wat waren we gisteren blij met ons plekje in de schaduw onder een aantal geweldige coniferen. Nadeel is wel dat er continu van alles uit de boom valt/waait. Tijdens het eten raakt je bord nooit leeg. Er valt iedere keer wel weer wat bij. Je moet dus goed opletten wat je in je mond stopt.
Na een toch behoorlijk warme nacht belooft het vandaag weer een warme dag te worden. Morgen de camper inleveren dus vandaag moet er even gepoetst worden en alle kleren moeten weer in de tassen. Gelukkig is er nog wat sluierbewolking en besluiten we om voor we op pad gaan de kleren alvast te herschikken. Dan maken we eind van de middag wel schoon. Om een uur of 11 zitten alle kleren weer in de tassen en rijden we richting de stad Nanaimo. We doen een wandeling over de lange boulevard. Er is van alles te zien, van complete gezinnen met spelende kinderen in het park tot ferrryboten die naar diverse eilanden gaan, o.a Gabriola Island, Protection Island, Newcastle Island. Ook vliegen de watervliegtuigen af en aan. Met het watervliegtuig ben je binnen 20 minuten in Vancouver. We lunchen aan de waterkant met zicht op alle bedrijvigheid. Daarna lopen we nog even door de winkelstraat en doen nog een paar kleine boodschappen, o.a. drinkyoghurt voor het ontbijt morgen en 1 biertje voor vanmiddag op de camping. Voor dat ene biertje moet je dus wel naar een liquor store. Daar krijgen we lachend de vraag of we vanavond een " big party" hebben.
Inmiddels is de bewolking wat dikker geworden en het voelt een beetje broeierig. Het is nog steeds behoorlijk warm maar niet zo heet als gisteren. Zodra we op de camping zijn, nu een hele grote plek met uitzicht op zee en de Coast Mountains bij Vancouver. We besluiten om meteen maar te gaan poetsen omdat het nu niet zo zonnig is. Het blijft de rest van de dag min of meer bewolkt. Klinkt misschien een beetje raar maar het is wel lekker zo. De rest van de middag en avond besteden we aan het opmaken van diverse voorraden: chips, bier, koekjes, snoepjes, wijn, limonade. Tevens lekker een boekje lezen zodat we morgen uitgerust weer op reis kunnen. Vanavond waarschijnlijk vroeg naar bed. Vertrek morgen staat gepland voor 6:30 uur.
Met de rit naar de boot en Fraserway komen we morgen net aan de 3000 km. We waren uitgegaan van maximaal 4000 dus dat valt mee. Vannacht nog 1 nachtje in de camper.
Gereden km: 10 (totaal 2920 km)
zaterdag 27 juni 2015
Dag 23 Ucluelet-Nanaimo
Zaterdag 27 juni
Vanochtend vertrokken naar de oostkust voor onze laatste camping. Onderweg stoppen we in Coombs alsnog bij de "Goats on the roof". Zet een paar levende geiten op het dak (van gras), bak zelf wat homemade pies, maak er een winkeltje bij met allerlei nuttige en onzinnige dingen en een toeristische attractie is geboren. Het is blijkbaar erg bekend want het is hier hartstikke druk. Gelukkig kunnen we parkeren op het terrein van de kerk en aan gezien Jezus van iedereen houdt (Jesus loves you all) mogen wij hier vast wel staan. We drinken koffie (ook niet bijzonder) en we maken dat we wegkomen. Dit is niks voor ons. Gelukkig geen bekeuring. Die dachten we gisteren wel te hebben. Na het lopen van een van de trails zat er een papier tussen de ruitenwissers met ons kenteken, plaats, datum, tijd etc. Het bleek geen bekeuring te zijn maar een "aanmaning" om de parkfee te betalen. Wij hebben op de 1e dag een Discovery Pass gekocht die voor alle parken geldt maar die was waarschijnlijk niet goed zichtbaar. Er lag inderdaad een plattegrond half over. We dienen ons te melden bij het dichtstbijzijnde InfoCentre van het Pacific Rim NP. Gelukkig komen we daar langs op weg naar de camping. Als we daar de aanmaning en de Discovery Pass laten zien is het meteen goed. We worden geschrapt uit de lijst wanbetalers. We krijgen het advies om hem beter zichtbaar neer te leggen. Dat beloven we te doen.
Maandag moeten we met de boot naar Tsawassen en vlakbij Nanaimo vertrekt er een boot die kant op. We zoeken dus een camping niet al te ver van de boot want we moeten al varen om 7.45. We moeten een uur van tevoren aanwezig zijn. Rekening houdend met een kwartier rijden moeten we dus ca. 6.30 uur vertrekken van de camping. De overtocht voor de 38 zeemijlen duurt 2 uur.
We staan inmiddels op camping Living Forest Oceanside. We hebben het laatste plekje met full-service (elektrisch-water-dump). Het is weekend en prachtig weer dus het is vrij druk. Morgen kunnen we verkassen naar een grotere plek met uitzicht over het water. Nu zitten we lekker in het bos en dat is met deze hitte geen straf. Het is een mooie, verzorgde camping met veel faciliteiten. Om die reden wat duurder dan gemiddeld. We betalen $90 voor 2 nachten, dus iets meer dan 30 euro per nacht.
Morgen een beetje rondkijken hier in de buurt en de camper weer enigszins op orde brengen. Kleren weer in de tassen. We zullen ons beest gaan missen.
Ook morgen schijnt het weer warm zomerweer te worden en ook de laatste 3 dagen in Vancouver beloven warm en zonnig te worden. We zullen het wel verdiend hebben.......
Gereden km: 190 (totaal 2910)
Vanochtend vertrokken naar de oostkust voor onze laatste camping. Onderweg stoppen we in Coombs alsnog bij de "Goats on the roof". Zet een paar levende geiten op het dak (van gras), bak zelf wat homemade pies, maak er een winkeltje bij met allerlei nuttige en onzinnige dingen en een toeristische attractie is geboren. Het is blijkbaar erg bekend want het is hier hartstikke druk. Gelukkig kunnen we parkeren op het terrein van de kerk en aan gezien Jezus van iedereen houdt (Jesus loves you all) mogen wij hier vast wel staan. We drinken koffie (ook niet bijzonder) en we maken dat we wegkomen. Dit is niks voor ons. Gelukkig geen bekeuring. Die dachten we gisteren wel te hebben. Na het lopen van een van de trails zat er een papier tussen de ruitenwissers met ons kenteken, plaats, datum, tijd etc. Het bleek geen bekeuring te zijn maar een "aanmaning" om de parkfee te betalen. Wij hebben op de 1e dag een Discovery Pass gekocht die voor alle parken geldt maar die was waarschijnlijk niet goed zichtbaar. Er lag inderdaad een plattegrond half over. We dienen ons te melden bij het dichtstbijzijnde InfoCentre van het Pacific Rim NP. Gelukkig komen we daar langs op weg naar de camping. Als we daar de aanmaning en de Discovery Pass laten zien is het meteen goed. We worden geschrapt uit de lijst wanbetalers. We krijgen het advies om hem beter zichtbaar neer te leggen. Dat beloven we te doen.
Maandag moeten we met de boot naar Tsawassen en vlakbij Nanaimo vertrekt er een boot die kant op. We zoeken dus een camping niet al te ver van de boot want we moeten al varen om 7.45. We moeten een uur van tevoren aanwezig zijn. Rekening houdend met een kwartier rijden moeten we dus ca. 6.30 uur vertrekken van de camping. De overtocht voor de 38 zeemijlen duurt 2 uur.
We staan inmiddels op camping Living Forest Oceanside. We hebben het laatste plekje met full-service (elektrisch-water-dump). Het is weekend en prachtig weer dus het is vrij druk. Morgen kunnen we verkassen naar een grotere plek met uitzicht over het water. Nu zitten we lekker in het bos en dat is met deze hitte geen straf. Het is een mooie, verzorgde camping met veel faciliteiten. Om die reden wat duurder dan gemiddeld. We betalen $90 voor 2 nachten, dus iets meer dan 30 euro per nacht.
Morgen een beetje rondkijken hier in de buurt en de camper weer enigszins op orde brengen. Kleren weer in de tassen. We zullen ons beest gaan missen.
Ook morgen schijnt het weer warm zomerweer te worden en ook de laatste 3 dagen in Vancouver beloven warm en zonnig te worden. We zullen het wel verdiend hebben.......
Gereden km: 190 (totaal 2910)
vrijdag 26 juni 2015
Dag 22 Ucluelet
Vrijdag 26 juni
Gisteravond ontzettend lekker gegeten (en gedronken) in seafoodrestaurant Offshore. Josee heeft tonijn als voorgerecht (met een aantal zeer pittige bijgerechtjes) en zalm als hoofdgerecht. Zelf kies ik voor krab in kaassaus met pitta brood als voorgerecht en een halve krab als hoofdgerecht met salade en een stokbrood met gesmolten knoflookboter boven een waxinelichtje apart erbij. Eerst had ik een hele krab besteld maar de serveerster waarschuwde me dat het misschien erg veel zou zijn. Uiteindelijk blijkt een halve krab, die waarschijnlijk 24 uur geleden nog vrij rond liep, meer dan voldoende. Zo blijft er ook nog ruimte voor een gedeeld dessert (homemade cheesecake). Samen met een fles Pinot Grigio was het een meer dan geslaagde avond. We krijgen hier ook lekker de tijd tussen de gerechten door. Hier is uit eten dus wél een avondje uit. Dit komt misschien ook omdat de zaak volledig vol zit.
Vandaag begint de dag bewolkt maar dat is gebruikelijk in deze regio. De zon moet even z'n best doen om de mist te verdrijven. We gaan vandaag nog een aantal trails lopen. We lopen er in totaal vier, de Combers Beach Trail die begint in het bos en eindigt op het strand. In dit bos zie je de invloed van wind en zout op de bomen. Op het strand hangen nog flarden mist die het een heel mystiek sfeertje geven. Hierna doen we 2 Rainforest Trails. Wat een prachtige bossen, wat een diversiteit aan begroeiingen op de grond en op de bomen. Ook weer ontzettend grote Cedar trees, enkele van ca. 800 jaar oud. Bomen die omvallen blijven hier gewoon liggen en dienen weer als voedingsbodem voor dieren en planten. Valt er een boom op het pad, dan wordt het pad omgelegd of er wordt een bruggetje gemaakt over de boom heen. De natuur wordt hier niet gemanipuleerd. Zonder onnatuurlijke bijgeluiden genieten we van de verschillende vogelgeluiden. Onze aandacht wordt getrokken door luide geluiden in de boom vlakbij. Een raaf maakt veel kabaal tegen een Bald Eagle die op een halve meter parmantig in de boom zit. De adelaar maakt zich niet zo druk. Af en toe pikt hij richting de raaf om hem op afstand te houden. De raaf durft wel want de adelaar is een fors aantal malen groter. Met een andere voorbijganger komen we tot de conclusie dat de raaf mogelijk boos is omdat de adelaar mogelijk de jongen van de raaf heeft opgegeten op gevoerd aan zijn eigen jongen. Helemaal zeker weten we dit niet maar anders is het gefrustreerde gedrag van de raaf moeilijk te verklaren. Met de verrekijker zien we de ontzagwekkende kop en snavel van de adelaar groot in beeld. Zelfs op deze afstand om bang van te worden. Overigens cirkelen er hier ook een stuk of 4 Bald Eagles boven de camping. Ucluelet wordt ook wel de city of the Bald Eagle genoemd. Er zitten er hier heel veel. Bij het koffiedrinken bij de lokale coffeshop zitten er 2 naast elkaar in de boom aan de overkant van de weg.
Uiteindelijk doen we nog 1 trail bij Ucluelet aan het uiteinde van de landtong. Dit is een gedeelte van de Wild Pacific Trail, de Lighthouse Loop. Dit is een rondje van bijna 3 kilometer langs de kust en langs de vuurtoren. De vuurtoren is geen overbodige luxe hier vanwege de mistflarden die hier nog steeds op zee hangen. De vuurtoren geeft ook nog geluidssignalen af om te voorkomen dat er nog meer schepen hier op de klippen lopen. In het verleden zijn er al gerenommeerde schepen hier vergaan.
Iets verder van de directe kust is de lucht helemaal blauw. We gaan terug naar de camping om nog lekker van het zonnetje te genieten. Vanavond de BBQ maar weer eens aansteken. Er zijn ook al houtjes gehakt voor het kampvuur.
Morgen gaan we weer naar de andere kant van het eiland om daar in de buurt van Nanaimo onze laatste 2 nachten in de camper door te brengen. Maandag gaan we met de boot van Nanaimo (Duke Point) naar Tswawassen. Dit is een overtocht van 2 uur en als we aan de overkant zijn is het nog een half uur rijden naar Fraserway in Delta (ten zuiden van Vancouver) waar we de camper in moeten leveren. Nog maar even niet aan denken... Gelukkig verblijven we daarna nog 3 nachten in een hotel in Vancouver.
Gereden km: 40 (totaal 720 km)
Gisteravond ontzettend lekker gegeten (en gedronken) in seafoodrestaurant Offshore. Josee heeft tonijn als voorgerecht (met een aantal zeer pittige bijgerechtjes) en zalm als hoofdgerecht. Zelf kies ik voor krab in kaassaus met pitta brood als voorgerecht en een halve krab als hoofdgerecht met salade en een stokbrood met gesmolten knoflookboter boven een waxinelichtje apart erbij. Eerst had ik een hele krab besteld maar de serveerster waarschuwde me dat het misschien erg veel zou zijn. Uiteindelijk blijkt een halve krab, die waarschijnlijk 24 uur geleden nog vrij rond liep, meer dan voldoende. Zo blijft er ook nog ruimte voor een gedeeld dessert (homemade cheesecake). Samen met een fles Pinot Grigio was het een meer dan geslaagde avond. We krijgen hier ook lekker de tijd tussen de gerechten door. Hier is uit eten dus wél een avondje uit. Dit komt misschien ook omdat de zaak volledig vol zit.
Vandaag begint de dag bewolkt maar dat is gebruikelijk in deze regio. De zon moet even z'n best doen om de mist te verdrijven. We gaan vandaag nog een aantal trails lopen. We lopen er in totaal vier, de Combers Beach Trail die begint in het bos en eindigt op het strand. In dit bos zie je de invloed van wind en zout op de bomen. Op het strand hangen nog flarden mist die het een heel mystiek sfeertje geven. Hierna doen we 2 Rainforest Trails. Wat een prachtige bossen, wat een diversiteit aan begroeiingen op de grond en op de bomen. Ook weer ontzettend grote Cedar trees, enkele van ca. 800 jaar oud. Bomen die omvallen blijven hier gewoon liggen en dienen weer als voedingsbodem voor dieren en planten. Valt er een boom op het pad, dan wordt het pad omgelegd of er wordt een bruggetje gemaakt over de boom heen. De natuur wordt hier niet gemanipuleerd. Zonder onnatuurlijke bijgeluiden genieten we van de verschillende vogelgeluiden. Onze aandacht wordt getrokken door luide geluiden in de boom vlakbij. Een raaf maakt veel kabaal tegen een Bald Eagle die op een halve meter parmantig in de boom zit. De adelaar maakt zich niet zo druk. Af en toe pikt hij richting de raaf om hem op afstand te houden. De raaf durft wel want de adelaar is een fors aantal malen groter. Met een andere voorbijganger komen we tot de conclusie dat de raaf mogelijk boos is omdat de adelaar mogelijk de jongen van de raaf heeft opgegeten op gevoerd aan zijn eigen jongen. Helemaal zeker weten we dit niet maar anders is het gefrustreerde gedrag van de raaf moeilijk te verklaren. Met de verrekijker zien we de ontzagwekkende kop en snavel van de adelaar groot in beeld. Zelfs op deze afstand om bang van te worden. Overigens cirkelen er hier ook een stuk of 4 Bald Eagles boven de camping. Ucluelet wordt ook wel de city of the Bald Eagle genoemd. Er zitten er hier heel veel. Bij het koffiedrinken bij de lokale coffeshop zitten er 2 naast elkaar in de boom aan de overkant van de weg.
Uiteindelijk doen we nog 1 trail bij Ucluelet aan het uiteinde van de landtong. Dit is een gedeelte van de Wild Pacific Trail, de Lighthouse Loop. Dit is een rondje van bijna 3 kilometer langs de kust en langs de vuurtoren. De vuurtoren is geen overbodige luxe hier vanwege de mistflarden die hier nog steeds op zee hangen. De vuurtoren geeft ook nog geluidssignalen af om te voorkomen dat er nog meer schepen hier op de klippen lopen. In het verleden zijn er al gerenommeerde schepen hier vergaan.
Iets verder van de directe kust is de lucht helemaal blauw. We gaan terug naar de camping om nog lekker van het zonnetje te genieten. Vanavond de BBQ maar weer eens aansteken. Er zijn ook al houtjes gehakt voor het kampvuur.
Morgen gaan we weer naar de andere kant van het eiland om daar in de buurt van Nanaimo onze laatste 2 nachten in de camper door te brengen. Maandag gaan we met de boot van Nanaimo (Duke Point) naar Tswawassen. Dit is een overtocht van 2 uur en als we aan de overkant zijn is het nog een half uur rijden naar Fraserway in Delta (ten zuiden van Vancouver) waar we de camper in moeten leveren. Nog maar even niet aan denken... Gelukkig verblijven we daarna nog 3 nachten in een hotel in Vancouver.
Gereden km: 40 (totaal 720 km)
donderdag 25 juni 2015
Dag 21 Ucluelet
Donderdag 25 juni
Vandaag 3 weken vakantie achter de rug en wat hebben we ongelooflijk veel gezien en gedaan en we hebben nog bijna een week te gaan. Vandaag start bewolkt en volgens de voorspellingen zal dat de gehele dag zo blijven en zal er ook regen gaan vallen. Aan deze kant van het eiland valt sowieso meer regen. De buien komen van de oceaan en blijven hangen tegen de bergen die dwars over Vancouver Island lopen. Deze kant van het eiland is ook de kant van de golven, surfers, rotsen, stranden en regenwouden. Omdat ze vandaag minder weer afgeven duiken we het regenwoud in. We gaan de gehele dag doorbrengen in het Pacific Rim National Park Reserve. Dit staat bekend om zijn regenwoud en stranden. Als we vertrekken is het nog droog maar al gauw begint het te miezeren. Soms wat harder en soms bijna droog. Regelmatig lijkt het op te klaren maar dan betrekt het toch weer. In het bos heb je er nauwelijks last van. We doen 3 verschillende trails: South Beach Trail, Nuu-chah-nulth Trail en de Bog Trail. Het zijn prachtig gemarkeerde wandelingen en erg divers. Bovendien staan er regelmatig verklarende tekstborden over o.a. de gebruiken van de First Nations. Omdat het na deze trails nog steeds miezert rijden we door naar Tofino, het uiterste puntje op deze landtong. Tofino is erg toeritisch. We zijn blij dat we gekozen hebben om in Ucluelet te verblijven. Veel authentieker dan Tofino. Nadat we koffie gedronken hebben in een restaurant bij de haven is het droog geworden. De winkeltjes hebben we al snel gezien. We doen nog even snel wat boodschappen en rijden terug het park in om nog een trail te doen. Het wordt de Schooner Trail, een prachtige wandeling door het regenwoud met gigantische Cederbomen van honderden jaren oud en ontzettend veel varens in alle kleuren (groen) en maten. Uiteindelijk komen we op de noordelijkste punt van Long Beach uit. Het is laag water dus het strand is goed toegankelijk en we lopen naar een eilandje. Omdat het laag water is kunnen we het waterleven hier goed bestuderen. Het wemelt van de zeeanemonen, mossels, zeesterren, heremietkreeften. Ook liggen de stranden hier vol met wrakhout. Dit geeft een aparte sfeer aan de stranden in combinatie met de wolkenflarden die er regelmatig voorkomen. Op de stranden wordt druk gesurft op de hoge golven. Men doet hier volgens mij alleen aan golfsurfen. Andere vormen heb ik niet kunnen ontdekken. Inmiddels wordt de bewolking steeds dunner en uiteindelijk krijgen we zelfs blauwe luchten te zien als we richting de camping rijden. Op de camping is het heerlijk zonnig. Snel de korte broek aan. Eerst een tafeltje gereserveerd voor vanavond in het nabijgelegen seafoodrestaurant. Gisteravond liepen we daar langs en was het een drukte van belang, met name van locals. Dat moet dus goed zijn.
Als het goed is krijgen we morgen zonnig weer. Kunnen we nog wat trails lopen en het strand bezoeken en morgenavond misschien nog een keer BBQ-en?
Gereden km: 90 (totaal 2680 km)
Vandaag 3 weken vakantie achter de rug en wat hebben we ongelooflijk veel gezien en gedaan en we hebben nog bijna een week te gaan. Vandaag start bewolkt en volgens de voorspellingen zal dat de gehele dag zo blijven en zal er ook regen gaan vallen. Aan deze kant van het eiland valt sowieso meer regen. De buien komen van de oceaan en blijven hangen tegen de bergen die dwars over Vancouver Island lopen. Deze kant van het eiland is ook de kant van de golven, surfers, rotsen, stranden en regenwouden. Omdat ze vandaag minder weer afgeven duiken we het regenwoud in. We gaan de gehele dag doorbrengen in het Pacific Rim National Park Reserve. Dit staat bekend om zijn regenwoud en stranden. Als we vertrekken is het nog droog maar al gauw begint het te miezeren. Soms wat harder en soms bijna droog. Regelmatig lijkt het op te klaren maar dan betrekt het toch weer. In het bos heb je er nauwelijks last van. We doen 3 verschillende trails: South Beach Trail, Nuu-chah-nulth Trail en de Bog Trail. Het zijn prachtig gemarkeerde wandelingen en erg divers. Bovendien staan er regelmatig verklarende tekstborden over o.a. de gebruiken van de First Nations. Omdat het na deze trails nog steeds miezert rijden we door naar Tofino, het uiterste puntje op deze landtong. Tofino is erg toeritisch. We zijn blij dat we gekozen hebben om in Ucluelet te verblijven. Veel authentieker dan Tofino. Nadat we koffie gedronken hebben in een restaurant bij de haven is het droog geworden. De winkeltjes hebben we al snel gezien. We doen nog even snel wat boodschappen en rijden terug het park in om nog een trail te doen. Het wordt de Schooner Trail, een prachtige wandeling door het regenwoud met gigantische Cederbomen van honderden jaren oud en ontzettend veel varens in alle kleuren (groen) en maten. Uiteindelijk komen we op de noordelijkste punt van Long Beach uit. Het is laag water dus het strand is goed toegankelijk en we lopen naar een eilandje. Omdat het laag water is kunnen we het waterleven hier goed bestuderen. Het wemelt van de zeeanemonen, mossels, zeesterren, heremietkreeften. Ook liggen de stranden hier vol met wrakhout. Dit geeft een aparte sfeer aan de stranden in combinatie met de wolkenflarden die er regelmatig voorkomen. Op de stranden wordt druk gesurft op de hoge golven. Men doet hier volgens mij alleen aan golfsurfen. Andere vormen heb ik niet kunnen ontdekken. Inmiddels wordt de bewolking steeds dunner en uiteindelijk krijgen we zelfs blauwe luchten te zien als we richting de camping rijden. Op de camping is het heerlijk zonnig. Snel de korte broek aan. Eerst een tafeltje gereserveerd voor vanavond in het nabijgelegen seafoodrestaurant. Gisteravond liepen we daar langs en was het een drukte van belang, met name van locals. Dat moet dus goed zijn.
Als het goed is krijgen we morgen zonnig weer. Kunnen we nog wat trails lopen en het strand bezoeken en morgenavond misschien nog een keer BBQ-en?
Gereden km: 90 (totaal 2680 km)
woensdag 24 juni 2015
Dag 20 Campbell River-Ucluelet
Woensdag 24 juni
Voor de verandering begint de dag niet zonnig maar dat klopt volgens de voorspellingen. Woensdag en donderdag worden 2 bewolkte dagen met wat lichte regen. Vandaag gaan we verhuizen richting westkust van het eiland, Tofino of Ucluelet (spreek uit Joe-Kloet-Let).
Van Campbell River tot Qualicum Beach nemen we de snelweg. De kustroute hebben we voor het grootste gedeelte al gezien op de reis van Powell River naar Campbell River. Bij Q-Beach gooien we de tank nog even vol. Het valt trouwens op dat de benzine op heel het eiland exact dezelfde prijs kent: $1,28 per liter. Na het tanken gaan we op Highway 4 het eiland doorkruisen. De eerste stop die we maken is in Coombs, naar aanleiding van een tip van een local. Coombs houdt het midden tussen een hippiedorp en een cowboydorp. Er is een echte rodeo-arena en behoorlijk wat vage winkeltjes en er lopen een fors aantal vage figuren rond. We zoeken in eerste instantie tevergeefs naar "Goats on the roof". Bij het wegrijden zien we grazende schapen op het dak van een gebouw en dat blijkt inderdaad het bewuste gebouw te zijn. Het is er echter te druk om te stoppen dus we rijden door.
De route wordt mooier en mooier maar het zonnetje gaat het niet winnen van de bewolking vandaag. Het is verre van koud en voorlopig is het nog droog. De tweede stop maken we in Port Alberni. Na een bezoek aan het visitor centre rijden we naar de vissershaven. Daar maken we onze lunch klaar en lopen etend door de vissershaven. Het is een drukte van belang. Er wordt vis schoongemaakt, vis uitgeladen, verhandeld en afgevoerd. Het blijkt allemaal zalm te zijn. Heel veel bootjes van de First Nations brengen grote hoeveelheden zalm aan de wal. Sommige (kleine) bootjes brengen honderden flinke zalmen aan de wal. Van een local horen we dat de quota voor zalm tijdelijk zijn opgeheven omdat de rivieren vanwege de lage waterstand nauwelijks toegankelijk zijn. De First Nations mogen met netten vissen omdat zij eigenaar zijn van de rivieren. Blanken mogen alleen met hengel vissen. We horen dat de vis hier contant wordt verhandeld. Er staat een grote zwarte truck waar alle transacties plaatsvinden. De local schat dat er vandaag voor minimaal $500.000 wordt verhandeld omdat er zo ontzettend veel wordt binnengebracht. De prijs wordt door de hoeveelheid niet beïnvloed, die is altijd hetzelfde. Er is voldoende vraag, met name voor de export. Het ene bootje na het andere wordt (handmatig) gelost.
Na Port Alberni wordt de route steeds mooier, rustiger en bochtiger. Het is inmiddels een beetje aan het miezeren. Uiteindelijk zijn we mooi op tijd in Ucluelet. Er is voldoende plaats op de plaatselijke campground. We hebben ook nog wat kaartjes met wandelroutes bij het Visitor Centre gehaald. Morgen maar wandelen in het bos zodat we minder last hebben van eventuele regen.
De camping ligt aan de haven van Ucluelet en het is momenteel laag water. We zitten hier dus aan de Grote Oceaan. Als we geinstalleerd zijn op de camping is het gelukkig droog en na een bakje thee gaan we de omgeving verkennen. Ucluelet is een levendige gemeenschap en onderdeel van een surfersparadijs. Geen gebrek aan gigantische golven. Verder ook een ruim aanbod van whalewatching en bearwatching excursies en allerlei vistripjes. Ook genoeg winkels restaurants en wandelroutes. We doen een stevige wandeling langs het water met heel veel mooi gelegen villa's. De kustlijn is erg ruig en indrukwekkend. We zien een Bald Eagle op zijn nest. Deze vogel heeft ongeveer een spanwijdte van 2,5 meter en het nest kan net zo zwaar zijn als een gemiddelde Canadese auto (1800 kilo). De eagle is in staat om op ruim 1,5 kilometer een prooi te ontdekken. Deze wetenswaardigheden hebben we op een stuk trail kunnen lezen.
Als we terugkomen van de wandeling hebben we al trekt. We eten deze keer dus vrij vroeg. We eten restjes van de vorige keren. Handig hoor zo'n vriezer en magnetron in de camper. We kunnen dus snel eten. Sla erbij, wijntje erbij en we hebben weer een heerlijke maaltijd. Had ik al gezegd dat de wijnen hier erg lekker zijn? Inmiddels is er al weer wat blauwe lucht zichtbaar dus we gaan zo nog maar een stukje wandelen.
Gereden km: 260 (totaal 2590 km)
Voor de verandering begint de dag niet zonnig maar dat klopt volgens de voorspellingen. Woensdag en donderdag worden 2 bewolkte dagen met wat lichte regen. Vandaag gaan we verhuizen richting westkust van het eiland, Tofino of Ucluelet (spreek uit Joe-Kloet-Let).
Van Campbell River tot Qualicum Beach nemen we de snelweg. De kustroute hebben we voor het grootste gedeelte al gezien op de reis van Powell River naar Campbell River. Bij Q-Beach gooien we de tank nog even vol. Het valt trouwens op dat de benzine op heel het eiland exact dezelfde prijs kent: $1,28 per liter. Na het tanken gaan we op Highway 4 het eiland doorkruisen. De eerste stop die we maken is in Coombs, naar aanleiding van een tip van een local. Coombs houdt het midden tussen een hippiedorp en een cowboydorp. Er is een echte rodeo-arena en behoorlijk wat vage winkeltjes en er lopen een fors aantal vage figuren rond. We zoeken in eerste instantie tevergeefs naar "Goats on the roof". Bij het wegrijden zien we grazende schapen op het dak van een gebouw en dat blijkt inderdaad het bewuste gebouw te zijn. Het is er echter te druk om te stoppen dus we rijden door.
De route wordt mooier en mooier maar het zonnetje gaat het niet winnen van de bewolking vandaag. Het is verre van koud en voorlopig is het nog droog. De tweede stop maken we in Port Alberni. Na een bezoek aan het visitor centre rijden we naar de vissershaven. Daar maken we onze lunch klaar en lopen etend door de vissershaven. Het is een drukte van belang. Er wordt vis schoongemaakt, vis uitgeladen, verhandeld en afgevoerd. Het blijkt allemaal zalm te zijn. Heel veel bootjes van de First Nations brengen grote hoeveelheden zalm aan de wal. Sommige (kleine) bootjes brengen honderden flinke zalmen aan de wal. Van een local horen we dat de quota voor zalm tijdelijk zijn opgeheven omdat de rivieren vanwege de lage waterstand nauwelijks toegankelijk zijn. De First Nations mogen met netten vissen omdat zij eigenaar zijn van de rivieren. Blanken mogen alleen met hengel vissen. We horen dat de vis hier contant wordt verhandeld. Er staat een grote zwarte truck waar alle transacties plaatsvinden. De local schat dat er vandaag voor minimaal $500.000 wordt verhandeld omdat er zo ontzettend veel wordt binnengebracht. De prijs wordt door de hoeveelheid niet beïnvloed, die is altijd hetzelfde. Er is voldoende vraag, met name voor de export. Het ene bootje na het andere wordt (handmatig) gelost.
Na Port Alberni wordt de route steeds mooier, rustiger en bochtiger. Het is inmiddels een beetje aan het miezeren. Uiteindelijk zijn we mooi op tijd in Ucluelet. Er is voldoende plaats op de plaatselijke campground. We hebben ook nog wat kaartjes met wandelroutes bij het Visitor Centre gehaald. Morgen maar wandelen in het bos zodat we minder last hebben van eventuele regen.
De camping ligt aan de haven van Ucluelet en het is momenteel laag water. We zitten hier dus aan de Grote Oceaan. Als we geinstalleerd zijn op de camping is het gelukkig droog en na een bakje thee gaan we de omgeving verkennen. Ucluelet is een levendige gemeenschap en onderdeel van een surfersparadijs. Geen gebrek aan gigantische golven. Verder ook een ruim aanbod van whalewatching en bearwatching excursies en allerlei vistripjes. Ook genoeg winkels restaurants en wandelroutes. We doen een stevige wandeling langs het water met heel veel mooi gelegen villa's. De kustlijn is erg ruig en indrukwekkend. We zien een Bald Eagle op zijn nest. Deze vogel heeft ongeveer een spanwijdte van 2,5 meter en het nest kan net zo zwaar zijn als een gemiddelde Canadese auto (1800 kilo). De eagle is in staat om op ruim 1,5 kilometer een prooi te ontdekken. Deze wetenswaardigheden hebben we op een stuk trail kunnen lezen.
Als we terugkomen van de wandeling hebben we al trekt. We eten deze keer dus vrij vroeg. We eten restjes van de vorige keren. Handig hoor zo'n vriezer en magnetron in de camper. We kunnen dus snel eten. Sla erbij, wijntje erbij en we hebben weer een heerlijke maaltijd. Had ik al gezegd dat de wijnen hier erg lekker zijn? Inmiddels is er al weer wat blauwe lucht zichtbaar dus we gaan zo nog maar een stukje wandelen.
Gereden km: 260 (totaal 2590 km)
dinsdag 23 juni 2015
Dag 19 Campbell River
Dinsdag 23 juni
De dag begint weer met stralend weer. Het zal ook vandaag de hele dag mooi weer blijven.
Het was nog rustiger dan gisteren op de camping. Maar iets van 10 plaatsen bezet. Omdat de douches op de camping ruim en schoon zijn douchen we daar. Kunnen we meteen zien of er nog dringende berichten zijn. We hebben bij de camper zelf niet zo'n goede wifi ontvangst.
We melden ons om 9.30 uur bij Eagle Eye Adventures voor de whale watch tour. We worden in een overlevingspak gehesen. Met deze temperatuur is het ontzettend warm in zo'n pak. We krijgen ook nog mutsen uitgereikt. Niet gedacht dat we die nog gingen gebruiken.
Stipt 10 uur vertrekken we en gaan op zoek naar walvissen. Als we walvissen zien zullen het orca's zijn. Er zijn er echter niet ontzettend veel dus we hebben geen garantie dat we ze zien. De kapitein laat zien welke route we gaan varen maar na 5 minuten zijn we het spoor al kwijt met al die duizenden eilandjes. We struinen de ene zeearm na de andere af maar zien niet meer dan een verdwaalde zeehond en een paar Bald Eagles. Het is zoeken naar " The needle in the hay stack" zoals ze het hier noemen. They have too many options to hide wordt er gezegd. Nou, dat is zeker waar. Josee en ik hebben een mooi plekje, samen op de voorste bank. Op deze plaats krijg je wel de meeste klappen maar het water is relatief rustig dus dat valt meestal mee. Tot aan de lunch helaas geen orca's. Op Stuart Island gaan we van boord om te lunchen. Iedereen krijgt een lunchzak met diverse lekkernijen en genieten aan het water van de zeehonden die er aan het vissen zijn. Met het watervliegtuig ben ik gisteren ook op Stuart Island geweest om post te bezorgen. Het is hier erg mooi. We komen lekker op temperatuur in de zon want geloof het of niet: we hebben het ondanks de pakken, de mutsen toch koud gekregen. Josee had zelfs handschoenen aan en dat was geen overbodige luxe.
Gelukkig schijnt de zon volop en zijn we snel opgewarmd. Na de lunch zien we al snel in 2 bomen vlak bij elkaar 3 Bald Eagles per boom. In totaal dus 6 stuks, bijna in 1 beeld gevangen.
Ook komen we voorbij wat rotsen met tientallen zeehonden daarop zonnend en ruzie maken met de buurman voor het beste plekje. Maar helaas nog steeds geen orca's.
Tussen de middag was er wel een melding gekomen dat er orca's gesignaleerd zouden zijn. Op die bewuste plaats zijn ze echter niet meer te vinden. We geven de moed al een beetje op. Totdat er weer een melding komt en we een andere boot zien waarbij iedereen de camera's in de aanslag heeft. Nog niets te zien. Walvissen hebben echter de gewoonte om een aantal malen aan de oppervlakte te komen en daarna weer 5-10 minuten onder water blijven. Na een minuut of 5 wachten wordt ons geduld eindelijk beloond. We zien de eerste orca boven komen. Het blijkt uiteindelijk een groepje van 4 te zijn die we alle 4 regelmatig boven zien komen. We volgen de orca's op gepaste afstand. Dit moet minimaal op 100 meter en er staan zeer strenge straffen op als dit niet wordt gedaan. Het gaat dan om bedragen van 100.000-150.000 dollar en afnemen van de licentie. We volgen de orca's bijna een uur totdat het tijd wordt om weer terug te gaan. Het soort orca dat we gezien hebben is een Bigg's Killer whale. Deze eet met name vlees van zeehonden, zeeleeuwen, dolfijnen.
Uiteindelijk komen we 16 uur weer terug in de thuishaven. Ongeveer 200 km gevaren langs diverse eilanden, straits, inlets, coves, bays....
We hadden ons voorgenomen om na het whale watchen het Strathcona Provincial Park in te rijden. Dit schijnt de moeite waard te zijn. En dat is ook zo. Eerst komen we diverse kleinere meren tegen en daarna het gigantische Upper Campbell Lake. We rijden het park helemaal door tot Gold River. De naam zegt het al: ook hier was het beloofde goud. Volgens het boek dat we hebben stelt het dorp niet veel (meer) voor. En dat klopt. We willen er graag wat eten. Het enigste restaurant is helaas gesloten op dinsdag. De overige restaurants zijn te koop.....
Als we de supermarkt ingaan om te pinnen (dat kan dan weer wel) zijn we aangenaam verrast door een Chinese take-out food hoekje in de hoek van de supermarkt. Een heuse afhaalchinees in de plaatselijke supermarkt. Ze zijn nog open ook. De menukaart is redelijk eenvoudig: dinner for one, dinner for two, dinner for three enz. t/m zes. We nemen dus een dinner for two. Ook hier duurt het bereiden van een Chinese maaltijd 15 minuten. In Nederland is dat een "kwaltieltje" en hier "leady in 15 minutes". Ze schrijft een bonnetje waarmee we mee naar de kassa van de supermarkt moeten om te betalen. Na 10 minuten komt ze een grote zak voedsel bij ons brengen. Buiten staan picknicktafels in het zonnetje. Daar nemen we plaats. We halen koud bier en water uit de camper evenals 2 borden. Plastic bestek is inbegrepen. Het diner bestaat uit gebakken rijst, mie met kip, loempia's en een heerlijk vleesgerecht. We eten ongeveer de helft op (dat is dus ook hetzelfde als bij ons). Aan de personen die hier de supermarkt in gaan zie je dat het dorp zijn beste tijd heeft gehad. Dat geldt nl. ook voor de lokale bevolking.
Om 20.30 uur zijn we weer terug op de camping om een lekker bakje koffie voor ons zelf te zetten. Morgen gaan we verkassen richting westkust van Vancouver Island (Tofino/Ucluelet) maar we zullen onderweg ergens overnachten. We zien wel tot waar we komen.
km: 190 (totaal 2330 km)
De dag begint weer met stralend weer. Het zal ook vandaag de hele dag mooi weer blijven.
Het was nog rustiger dan gisteren op de camping. Maar iets van 10 plaatsen bezet. Omdat de douches op de camping ruim en schoon zijn douchen we daar. Kunnen we meteen zien of er nog dringende berichten zijn. We hebben bij de camper zelf niet zo'n goede wifi ontvangst.
We melden ons om 9.30 uur bij Eagle Eye Adventures voor de whale watch tour. We worden in een overlevingspak gehesen. Met deze temperatuur is het ontzettend warm in zo'n pak. We krijgen ook nog mutsen uitgereikt. Niet gedacht dat we die nog gingen gebruiken.
Stipt 10 uur vertrekken we en gaan op zoek naar walvissen. Als we walvissen zien zullen het orca's zijn. Er zijn er echter niet ontzettend veel dus we hebben geen garantie dat we ze zien. De kapitein laat zien welke route we gaan varen maar na 5 minuten zijn we het spoor al kwijt met al die duizenden eilandjes. We struinen de ene zeearm na de andere af maar zien niet meer dan een verdwaalde zeehond en een paar Bald Eagles. Het is zoeken naar " The needle in the hay stack" zoals ze het hier noemen. They have too many options to hide wordt er gezegd. Nou, dat is zeker waar. Josee en ik hebben een mooi plekje, samen op de voorste bank. Op deze plaats krijg je wel de meeste klappen maar het water is relatief rustig dus dat valt meestal mee. Tot aan de lunch helaas geen orca's. Op Stuart Island gaan we van boord om te lunchen. Iedereen krijgt een lunchzak met diverse lekkernijen en genieten aan het water van de zeehonden die er aan het vissen zijn. Met het watervliegtuig ben ik gisteren ook op Stuart Island geweest om post te bezorgen. Het is hier erg mooi. We komen lekker op temperatuur in de zon want geloof het of niet: we hebben het ondanks de pakken, de mutsen toch koud gekregen. Josee had zelfs handschoenen aan en dat was geen overbodige luxe.
Gelukkig schijnt de zon volop en zijn we snel opgewarmd. Na de lunch zien we al snel in 2 bomen vlak bij elkaar 3 Bald Eagles per boom. In totaal dus 6 stuks, bijna in 1 beeld gevangen.
Ook komen we voorbij wat rotsen met tientallen zeehonden daarop zonnend en ruzie maken met de buurman voor het beste plekje. Maar helaas nog steeds geen orca's.
Tussen de middag was er wel een melding gekomen dat er orca's gesignaleerd zouden zijn. Op die bewuste plaats zijn ze echter niet meer te vinden. We geven de moed al een beetje op. Totdat er weer een melding komt en we een andere boot zien waarbij iedereen de camera's in de aanslag heeft. Nog niets te zien. Walvissen hebben echter de gewoonte om een aantal malen aan de oppervlakte te komen en daarna weer 5-10 minuten onder water blijven. Na een minuut of 5 wachten wordt ons geduld eindelijk beloond. We zien de eerste orca boven komen. Het blijkt uiteindelijk een groepje van 4 te zijn die we alle 4 regelmatig boven zien komen. We volgen de orca's op gepaste afstand. Dit moet minimaal op 100 meter en er staan zeer strenge straffen op als dit niet wordt gedaan. Het gaat dan om bedragen van 100.000-150.000 dollar en afnemen van de licentie. We volgen de orca's bijna een uur totdat het tijd wordt om weer terug te gaan. Het soort orca dat we gezien hebben is een Bigg's Killer whale. Deze eet met name vlees van zeehonden, zeeleeuwen, dolfijnen.
Uiteindelijk komen we 16 uur weer terug in de thuishaven. Ongeveer 200 km gevaren langs diverse eilanden, straits, inlets, coves, bays....
We hadden ons voorgenomen om na het whale watchen het Strathcona Provincial Park in te rijden. Dit schijnt de moeite waard te zijn. En dat is ook zo. Eerst komen we diverse kleinere meren tegen en daarna het gigantische Upper Campbell Lake. We rijden het park helemaal door tot Gold River. De naam zegt het al: ook hier was het beloofde goud. Volgens het boek dat we hebben stelt het dorp niet veel (meer) voor. En dat klopt. We willen er graag wat eten. Het enigste restaurant is helaas gesloten op dinsdag. De overige restaurants zijn te koop.....
Als we de supermarkt ingaan om te pinnen (dat kan dan weer wel) zijn we aangenaam verrast door een Chinese take-out food hoekje in de hoek van de supermarkt. Een heuse afhaalchinees in de plaatselijke supermarkt. Ze zijn nog open ook. De menukaart is redelijk eenvoudig: dinner for one, dinner for two, dinner for three enz. t/m zes. We nemen dus een dinner for two. Ook hier duurt het bereiden van een Chinese maaltijd 15 minuten. In Nederland is dat een "kwaltieltje" en hier "leady in 15 minutes". Ze schrijft een bonnetje waarmee we mee naar de kassa van de supermarkt moeten om te betalen. Na 10 minuten komt ze een grote zak voedsel bij ons brengen. Buiten staan picknicktafels in het zonnetje. Daar nemen we plaats. We halen koud bier en water uit de camper evenals 2 borden. Plastic bestek is inbegrepen. Het diner bestaat uit gebakken rijst, mie met kip, loempia's en een heerlijk vleesgerecht. We eten ongeveer de helft op (dat is dus ook hetzelfde als bij ons). Aan de personen die hier de supermarkt in gaan zie je dat het dorp zijn beste tijd heeft gehad. Dat geldt nl. ook voor de lokale bevolking.
Om 20.30 uur zijn we weer terug op de camping om een lekker bakje koffie voor ons zelf te zetten. Morgen gaan we verkassen richting westkust van Vancouver Island (Tofino/Ucluelet) maar we zullen onderweg ergens overnachten. We zien wel tot waar we komen.
km: 190 (totaal 2330 km)
Helaas blijft foto's plaatsen erg problematisch. Dus nog geen nieuwe kiekjes :-(
maandag 22 juni 2015
Dag 18 Campbell River
Maandag 22 juni
Omdat we in het bos staan bleef het vrij lang donker vanochtend en slapen we voor ons doen behoorlijk uit (8 uur). We ontbijten aan onze picknicktafel waar precies de eerste zonnestralen door de bomen heen komen. Het belooft vandaag weer een prima dag te worden. Er moet echter vanmiddag wel gewerkt worden want we gaan post bezorgen en ophalen.
We doen eerst een aantal korte trails in Elk Falls PP. Uiteraard is hier ook een waterval die de moeite waard is. Er is dit jaar een nieuwe ophangbrug over de kloof geopend. Hoewel deze stabiel en niet super lang is blijft Josee aan de veilige kant van de kloof. We lopen stroomopwaarts en komen langs een aantal gevaarlijke punten waarbij uitglijden fataal zou kunnen zijn. Vorig jaar is hier een Nederlandse toerist omgekomen in natte omstandigheden (gladde stenen) met het verkeerde schoeisel. Het is vandaag niet glad én we hebben goed schoeisel onder de voeten. Ons gebeurt dus niets. Het bos is erg mooi: met name heel veel Cedar Trees van gigantische omvang die steil en recht omhoog groeien. Op de picknickplaats zetten we zelf koffie.
Ondertussen gebeld met CorilAir om de vlucht voor vanmiddag te bevestigen. ETD (estimated time of departure) is 13 uur. Ik moet me om 12.30 uur melden. Tijdens het wachten op het zonneterras landt er een Bald Eagle op een elektriciteitspaal vlak boven ons. Hij blijft daar geruime tijd zitten.
In eerste instantie worden we met 6 man (exclusief piloot) in het vliegtuigje gestopt. Er zijn 3 goede plekjes en 3 minder goede plekjes. Ik bemachtig een van de goede plekjes (met nog 1 iemand op de ruime achterbank). Prima uitzicht aan het raam. De bijrijdersstoel is ook een prima plek. De 3 (dikkere) heren op de middelste bank kunnen zich nauwelijks verroeren. Het opstijgen is erg spectaculair en de uitzichten niet minder. Nu kun je goed zien dat het een groot doolhof is van allerlei eilandjes. In totaal schijnen er ongeveer 50.000 eilandjes in dit gebied te liggen. Na een paar minuten ben ik al volledig gedesoriënteerd. Na ongeveer een klein half uur vliegen maken we de eerste landing. Ook dit is een spectaculaire gebeurtenis met opspattend water bij de ramen. De eerste stop is op Sonora Island bij het Sonora Resort, een zeer luxe resort waar je allen met de boot of het vliegtuig kunt komen. Behalve spullen stappen er hier ook 3 heren uit die dit eiland als bestemming hebben. Dat geeft ineens heel veel ruimte in het vliegtuig.
De 2e etappe mag ik als co-piloot fungeren en heb dus een prachtig uitzicht. De 2e stop is op Stuart Island aan de Big Bay. De boot van Eagle Eye Adventure ligt hier in de baai. Blijkbaar zijn ze hier aan het lunchen. Waarschijnlijk komen we hier dus morgen weer terug? Hier is een klein postkantoor. Nadat de post is ingeladen vliegen we weer verder. Ik verhuis nu weer naar de achterbank en dat is na de co-piloot stoel de beste plaats. Volgende stop is Surge Narrows, het enigste drijvende postkantoor in Canada. Op dit eiland wonen maar liefst 150 mensen en er is zelfs een school (met 12 leerlingen en 1 onderwijzer). We lopen een klein eindje het eiland op, eten wat wilde frambozen, wisselen de post uit en vliegen weer verder voor onze laatste stop (ik zit weer achterin). Laatste stop is op Refuge Cove. Ook hier kijken we even rond in het postkantoor en het winkeltje. Er is hier geen post om uit te wisselen dus vliegen we weer terug naar onze basis in Campbell River. Nu mag ik weer naast de piloot. We vliegen over de eilanden Cortes en Quadra weer terug en genieten nog eenmaal van de fantastische uitzichten. Om ongeveer half 4 zijn we weer terug op de basis waar Josee ons staat op te wachten. Ik moet eerlijk zeggen: ik heb slechtere werkdagen meegemaakt. Dit is veel leuker dan een toeristische rondvlucht. 5 maal stijgen en landen en 5 etappes vliegen is een fantastische ervaring. In totaal ruim 2,5 uur weggeweest voor ongeveer 140 euro. Dat is het absoluut meer dan waard geweest. Ik hoop binnenkort nog een aantal foto's te kunnen plaatsen.
Josee heeft in de tussentijd boodschappen gedaan en lekker wat gelezen en gezond in het vlakbij gelegen park.
Nu lekker koud biertje en een chippie. Straks vuurtje stoken, BBQ-en, voorbereiden op de whalewatch tocht van morgen :-))))))
Gereden km: 20 (totaal 2140 km)
Omdat we in het bos staan bleef het vrij lang donker vanochtend en slapen we voor ons doen behoorlijk uit (8 uur). We ontbijten aan onze picknicktafel waar precies de eerste zonnestralen door de bomen heen komen. Het belooft vandaag weer een prima dag te worden. Er moet echter vanmiddag wel gewerkt worden want we gaan post bezorgen en ophalen.
We doen eerst een aantal korte trails in Elk Falls PP. Uiteraard is hier ook een waterval die de moeite waard is. Er is dit jaar een nieuwe ophangbrug over de kloof geopend. Hoewel deze stabiel en niet super lang is blijft Josee aan de veilige kant van de kloof. We lopen stroomopwaarts en komen langs een aantal gevaarlijke punten waarbij uitglijden fataal zou kunnen zijn. Vorig jaar is hier een Nederlandse toerist omgekomen in natte omstandigheden (gladde stenen) met het verkeerde schoeisel. Het is vandaag niet glad én we hebben goed schoeisel onder de voeten. Ons gebeurt dus niets. Het bos is erg mooi: met name heel veel Cedar Trees van gigantische omvang die steil en recht omhoog groeien. Op de picknickplaats zetten we zelf koffie.
Ondertussen gebeld met CorilAir om de vlucht voor vanmiddag te bevestigen. ETD (estimated time of departure) is 13 uur. Ik moet me om 12.30 uur melden. Tijdens het wachten op het zonneterras landt er een Bald Eagle op een elektriciteitspaal vlak boven ons. Hij blijft daar geruime tijd zitten.
In eerste instantie worden we met 6 man (exclusief piloot) in het vliegtuigje gestopt. Er zijn 3 goede plekjes en 3 minder goede plekjes. Ik bemachtig een van de goede plekjes (met nog 1 iemand op de ruime achterbank). Prima uitzicht aan het raam. De bijrijdersstoel is ook een prima plek. De 3 (dikkere) heren op de middelste bank kunnen zich nauwelijks verroeren. Het opstijgen is erg spectaculair en de uitzichten niet minder. Nu kun je goed zien dat het een groot doolhof is van allerlei eilandjes. In totaal schijnen er ongeveer 50.000 eilandjes in dit gebied te liggen. Na een paar minuten ben ik al volledig gedesoriënteerd. Na ongeveer een klein half uur vliegen maken we de eerste landing. Ook dit is een spectaculaire gebeurtenis met opspattend water bij de ramen. De eerste stop is op Sonora Island bij het Sonora Resort, een zeer luxe resort waar je allen met de boot of het vliegtuig kunt komen. Behalve spullen stappen er hier ook 3 heren uit die dit eiland als bestemming hebben. Dat geeft ineens heel veel ruimte in het vliegtuig.
De 2e etappe mag ik als co-piloot fungeren en heb dus een prachtig uitzicht. De 2e stop is op Stuart Island aan de Big Bay. De boot van Eagle Eye Adventure ligt hier in de baai. Blijkbaar zijn ze hier aan het lunchen. Waarschijnlijk komen we hier dus morgen weer terug? Hier is een klein postkantoor. Nadat de post is ingeladen vliegen we weer verder. Ik verhuis nu weer naar de achterbank en dat is na de co-piloot stoel de beste plaats. Volgende stop is Surge Narrows, het enigste drijvende postkantoor in Canada. Op dit eiland wonen maar liefst 150 mensen en er is zelfs een school (met 12 leerlingen en 1 onderwijzer). We lopen een klein eindje het eiland op, eten wat wilde frambozen, wisselen de post uit en vliegen weer verder voor onze laatste stop (ik zit weer achterin). Laatste stop is op Refuge Cove. Ook hier kijken we even rond in het postkantoor en het winkeltje. Er is hier geen post om uit te wisselen dus vliegen we weer terug naar onze basis in Campbell River. Nu mag ik weer naast de piloot. We vliegen over de eilanden Cortes en Quadra weer terug en genieten nog eenmaal van de fantastische uitzichten. Om ongeveer half 4 zijn we weer terug op de basis waar Josee ons staat op te wachten. Ik moet eerlijk zeggen: ik heb slechtere werkdagen meegemaakt. Dit is veel leuker dan een toeristische rondvlucht. 5 maal stijgen en landen en 5 etappes vliegen is een fantastische ervaring. In totaal ruim 2,5 uur weggeweest voor ongeveer 140 euro. Dat is het absoluut meer dan waard geweest. Ik hoop binnenkort nog een aantal foto's te kunnen plaatsen.
Josee heeft in de tussentijd boodschappen gedaan en lekker wat gelezen en gezond in het vlakbij gelegen park.
Nu lekker koud biertje en een chippie. Straks vuurtje stoken, BBQ-en, voorbereiden op de whalewatch tocht van morgen :-))))))
Gereden km: 20 (totaal 2140 km)
zondag 21 juni 2015
Dag 17 Lund-Campbell River
Zondag 21 juni
Gisteren nog vergeten te melden dat we ook nog diverse Bald Eagles gezien hebben bij het kajakken. Ook landde er nog een kolibrie (hummingbird) bijna op de rose sweater van Josee. Hij was waarschijnlijk in de veronderstelling dat het een hele grote bloem was.
Vanochtend verrast met een heerlijk vaderdagontbijt, weliswaar niet op bed maar heerlijk in de ochtendzon. Het zal vandaag weer een zonnige en warme dag worden. Merijn en Thijs hebben dit ontbijt via Josee goed geregeld. Heerlijke broodjes van Nancy's Bakery en een bak vol met vers fruit. Heerlijk.
We verkassen vandaag richting Campbell River op Vancouver Island. We zijn mooi op tijd voor de boot van 11.50 uur vanuit Powell River. Zelfs eerst nog wat boodschappen kunnen doen. We kunnen weer mee!! De overtocht naar Comox op Vancouver Island duurt ongeveer anderhalf uur. We zien aan de ene kant de bergen van Vancouver Island met de besneeuwde toppen. Aan de andere kant zien we de Coast Mountains van het vasteland.
Op Vancouver Island is het nog een uurtje rijden naar Campbell River. We zoeken de camping op die ons het leukst en moois gelegen leek. Het is camping Parkside in Elk Falls Provincial Park. Het is een bosrijke camping maar toch kun je steeds in de zon zitten. Voor mij is er heerlijk veel schaduw :-)
Nadat we ons plekje ingewijd hebben rijden we naar de stad Campbell River. We moeten ons nog melden bij EagleEye Adventures voor de Whalewatch tour op dinsdag. Afspraak bevestigd. We moeten ons dinsdagochtend half 10 melden in de haven voor 6 uur durende tocht. We kijken er erg naar uit.
Als vaderdagkado krijg ik via Josee een vlucht aangeboden met een watervliegtuig. Ik besluit om maandag de post te gaan bezorgen! Pardon? Jawel, ik ga maandagmiddag met de mail flight mee. Die gaat met een watervliegtuig de post bezorgen op een aantal afgelegen eilanden. Op zo'n vlucht kunnen een aantal toeristen mee. En morgen ben ik er dus 1 van!! Je bent dan zo'n 3,5 uur onderweg en doet meestal 3 of 4 eilanden aan. Er blijkt nog precies 1 plaats vrij te zijn. Josee en ik gooien een muntje op en ik ben de gelukkige.
Na het eten van een ijsje rijden we weer terug naar de camping voor een lekker koud biertje om in de avondzon het dagverslag te maken. Heerlijke rustige camping van ongeveer 50 plaatsen waarvan er misschien 15 bezet zijn.
Josee is de rijst aan het bereiden. Straks weer lekker vuurtje stoken. Als is het alleen maar om de muggen te verdrijven.......
Gereden km: 110 km (totaal 2120 km)
Gisteren nog vergeten te melden dat we ook nog diverse Bald Eagles gezien hebben bij het kajakken. Ook landde er nog een kolibrie (hummingbird) bijna op de rose sweater van Josee. Hij was waarschijnlijk in de veronderstelling dat het een hele grote bloem was.
Vanochtend verrast met een heerlijk vaderdagontbijt, weliswaar niet op bed maar heerlijk in de ochtendzon. Het zal vandaag weer een zonnige en warme dag worden. Merijn en Thijs hebben dit ontbijt via Josee goed geregeld. Heerlijke broodjes van Nancy's Bakery en een bak vol met vers fruit. Heerlijk.
We verkassen vandaag richting Campbell River op Vancouver Island. We zijn mooi op tijd voor de boot van 11.50 uur vanuit Powell River. Zelfs eerst nog wat boodschappen kunnen doen. We kunnen weer mee!! De overtocht naar Comox op Vancouver Island duurt ongeveer anderhalf uur. We zien aan de ene kant de bergen van Vancouver Island met de besneeuwde toppen. Aan de andere kant zien we de Coast Mountains van het vasteland.
Op Vancouver Island is het nog een uurtje rijden naar Campbell River. We zoeken de camping op die ons het leukst en moois gelegen leek. Het is camping Parkside in Elk Falls Provincial Park. Het is een bosrijke camping maar toch kun je steeds in de zon zitten. Voor mij is er heerlijk veel schaduw :-)
Nadat we ons plekje ingewijd hebben rijden we naar de stad Campbell River. We moeten ons nog melden bij EagleEye Adventures voor de Whalewatch tour op dinsdag. Afspraak bevestigd. We moeten ons dinsdagochtend half 10 melden in de haven voor 6 uur durende tocht. We kijken er erg naar uit.
Als vaderdagkado krijg ik via Josee een vlucht aangeboden met een watervliegtuig. Ik besluit om maandag de post te gaan bezorgen! Pardon? Jawel, ik ga maandagmiddag met de mail flight mee. Die gaat met een watervliegtuig de post bezorgen op een aantal afgelegen eilanden. Op zo'n vlucht kunnen een aantal toeristen mee. En morgen ben ik er dus 1 van!! Je bent dan zo'n 3,5 uur onderweg en doet meestal 3 of 4 eilanden aan. Er blijkt nog precies 1 plaats vrij te zijn. Josee en ik gooien een muntje op en ik ben de gelukkige.
Na het eten van een ijsje rijden we weer terug naar de camping voor een lekker koud biertje om in de avondzon het dagverslag te maken. Heerlijke rustige camping van ongeveer 50 plaatsen waarvan er misschien 15 bezet zijn.
Josee is de rijst aan het bereiden. Straks weer lekker vuurtje stoken. Als is het alleen maar om de muggen te verdrijven.......
Gereden km: 110 km (totaal 2120 km)
zaterdag 20 juni 2015
Dag 16 Lund
Zaterdag 20 juni
Gisteravond was het heerlijke rustig weer. Lekker buiten gegeten: koude pastasalade met een glaasje Canadese witte wijn. De Canadese wijnen zijn heerlijk van smaak en de prijs valt niet tegen. Voor $10, ongeveer €7,50, heb je een heerlijke Sauvignon Blanc, Chardonnay of Pinot Grigio. We vinden het wel vreemd dat de campingbeheerdster in Schotse kilt de camping oversteekt met een doedelzak richting haven. Als een beschermvrouwe op een hoger gelegen deel bij de haven speelt ze haar deuntjes op de doedelzak. Ze doet dit om de walvissen te lokken zei ze. Of dat waar is betwijfel ik en ik twijfel nog minder over het resultaat van deze lokroep. Als walvis zou ik het wel weten: daar moeten we niet zijn.....
Na het eten weer een mooi vuurtje gemaakt en de marshmallows als toetje gegeten. Josee wint weer met Yatzee. Het is dus weer een avond als vele andere. We krijgen ook nog de laatste briefing en kledinginstructies voor de kajaktour van morgen. Vertrek 9 uur.
Ook hier is het weer muisstil op de camping. Het enige wat hoorbaar is zijn de vogels.
Om 9 uur worden we door John opgehaald bij de camping. We zouden eerst gaan kajakken vanuit Lund en dan Copeland Islands Marine Park verkennen maar ze geven voor de middag behoorlijk wat wind af dus gaan we naar de oostkust naar de Okeover Inlet. Van daaruit gaan we via Coode Peninsula, Coode Island en Grace Harbour in Desolation Sound Marine Park. Daar zullen we lunchen en keren.
Met 2 begeleiders (John en Richard) gaan we op pad. John en Richard in een 1 persoons kajak en Josee en ik in een 2 persoons kajak. Voor we het water in gaan krijgen we nog wat informatie, instructies en tips. Richard is een fervent geocaching (schatzoeken met GPS) beoefenaar en gaat op zoek naar een schat die hier in de buurt zou moeten liggen. Deze is al bijna 2 jaar niet bezocht. Richard gaat dus eerst de andere kant op. Hij zal zich rond de lunch weer bij ons aansluiten.
Op het water krijg je weer een heel ander beeld en beleving van de natuur. Direct na het vertrek zien we de eerste zeehond al met z'n kop boven komen. Later zien we er een in het zonnetje op een rots. We varen tegen de wind in maar het gaat behoorlijk soepel, al zeg ik het zelf. Je kunt sturen met je voeten en John is erg tevreden over onze kajakcapaciteiten. Onderweg vertelt John veel over de fauna, de flora, de historie en gebruiken van de first nations en over zijn stap om met Kristy naar Canada te emigreren. Ontzettend interessant allemaal. Kristy werkt trouwens bij de Nancy's bakery in Lund waar Josee gisteren brood heeft gekocht. Ze had daar wel een dame gezien die haar bekend voor kwam maar had daar verder niet over nagedacht. We hebben Kristy nl. in januari uitgebreid op de vakantiebeurs gesproken.
Voor de lunch zien we nog een rots met 5-6 zeehonden daarboven op in de zon. Ontzettend leuk om dat vanuit een kajak zo te beleven. In Grace harbour leggen we aan voor de lunch. John zet verse koffie voor ons en we krijgen sandwiches en verse worteltjes, komkommer, paprika met een hummus dip. Richard is ook aangesloten voor de lunch. Bij de lunchplaats zien we ook nog een (kouseband)slang maar die schijnt redelijk onschuldig te zijn. Zijn gifklieren zitten dieper in z'n keel.
Na de lunch is het water wat gezakt en varen we langs de kant. De lucht is inmiddels weer helemaal opengebroken en de temperatuur loopt flink op. We zien o.a. ontstellend veel (onschuldige) kwallen, zeesterren in fel oranje en paarse kleuren, zee-egels in diverse kleuren, zeekomkommers, krabben, mossels, kokkels, oesters. We hebben nu het getijde en de wind mee en dat is maar goed ook want de wind trekt behoorlijk aan. Op het gemakje peddelen we naar de startplaats terug. We helpen met het schoonmaken van de spullen inclusief de boten. Al het zoute water wordt afgespoeld met zoet water en de boten worden in de berging gelegd.
Om half 5 zijn we weer terug op de camping. We gaan nog even langs de bakker om Kristy de groeten te brengen van John en drinken koffie/thee op het zonovergoten terras.
We hebben een tip gekregen om morgen Savary Island te bezoeken. Hier kun je met een watertaxi naar toe. Dit eiland is 8 km lang en er is een mooie route om te fietsen met overal zandstranden. Het is inmiddels te laat om de watertaxi te reserveren. Dat zien we dus morgen wel. Nu eerst een lekker koud biertje bij de camper. Straks uit eten bij The Boardwalk Restaurant aan de haven van Lund.
Uit eten is in Canada niet echt een avondje uit. Ook nu weer worden voorgerecht (gefrituurde augurk), hoofdgerecht (fish and chips) en dessert (pavlova) er in een behoorlijk tempo er doorheen gejaagd en voor je de laatste hap van je dessert hebt genuttigd ligt de bill al op je tafel. We zijn dus te vroeg weg om de zon in de zee te zien zakken. We lopen dus eerst even naar de camper om een bakje koffie te drinken (dit kon niet meer in het restaurant omdat ze gingen sluiten) en gaan dan aan de haven van de zonsondergang genieten.
Gereden km: 0 (totaal 2010km)
Gisteravond was het heerlijke rustig weer. Lekker buiten gegeten: koude pastasalade met een glaasje Canadese witte wijn. De Canadese wijnen zijn heerlijk van smaak en de prijs valt niet tegen. Voor $10, ongeveer €7,50, heb je een heerlijke Sauvignon Blanc, Chardonnay of Pinot Grigio. We vinden het wel vreemd dat de campingbeheerdster in Schotse kilt de camping oversteekt met een doedelzak richting haven. Als een beschermvrouwe op een hoger gelegen deel bij de haven speelt ze haar deuntjes op de doedelzak. Ze doet dit om de walvissen te lokken zei ze. Of dat waar is betwijfel ik en ik twijfel nog minder over het resultaat van deze lokroep. Als walvis zou ik het wel weten: daar moeten we niet zijn.....
Na het eten weer een mooi vuurtje gemaakt en de marshmallows als toetje gegeten. Josee wint weer met Yatzee. Het is dus weer een avond als vele andere. We krijgen ook nog de laatste briefing en kledinginstructies voor de kajaktour van morgen. Vertrek 9 uur.
Ook hier is het weer muisstil op de camping. Het enige wat hoorbaar is zijn de vogels.
Om 9 uur worden we door John opgehaald bij de camping. We zouden eerst gaan kajakken vanuit Lund en dan Copeland Islands Marine Park verkennen maar ze geven voor de middag behoorlijk wat wind af dus gaan we naar de oostkust naar de Okeover Inlet. Van daaruit gaan we via Coode Peninsula, Coode Island en Grace Harbour in Desolation Sound Marine Park. Daar zullen we lunchen en keren.
Met 2 begeleiders (John en Richard) gaan we op pad. John en Richard in een 1 persoons kajak en Josee en ik in een 2 persoons kajak. Voor we het water in gaan krijgen we nog wat informatie, instructies en tips. Richard is een fervent geocaching (schatzoeken met GPS) beoefenaar en gaat op zoek naar een schat die hier in de buurt zou moeten liggen. Deze is al bijna 2 jaar niet bezocht. Richard gaat dus eerst de andere kant op. Hij zal zich rond de lunch weer bij ons aansluiten.
Op het water krijg je weer een heel ander beeld en beleving van de natuur. Direct na het vertrek zien we de eerste zeehond al met z'n kop boven komen. Later zien we er een in het zonnetje op een rots. We varen tegen de wind in maar het gaat behoorlijk soepel, al zeg ik het zelf. Je kunt sturen met je voeten en John is erg tevreden over onze kajakcapaciteiten. Onderweg vertelt John veel over de fauna, de flora, de historie en gebruiken van de first nations en over zijn stap om met Kristy naar Canada te emigreren. Ontzettend interessant allemaal. Kristy werkt trouwens bij de Nancy's bakery in Lund waar Josee gisteren brood heeft gekocht. Ze had daar wel een dame gezien die haar bekend voor kwam maar had daar verder niet over nagedacht. We hebben Kristy nl. in januari uitgebreid op de vakantiebeurs gesproken.
Voor de lunch zien we nog een rots met 5-6 zeehonden daarboven op in de zon. Ontzettend leuk om dat vanuit een kajak zo te beleven. In Grace harbour leggen we aan voor de lunch. John zet verse koffie voor ons en we krijgen sandwiches en verse worteltjes, komkommer, paprika met een hummus dip. Richard is ook aangesloten voor de lunch. Bij de lunchplaats zien we ook nog een (kouseband)slang maar die schijnt redelijk onschuldig te zijn. Zijn gifklieren zitten dieper in z'n keel.
Na de lunch is het water wat gezakt en varen we langs de kant. De lucht is inmiddels weer helemaal opengebroken en de temperatuur loopt flink op. We zien o.a. ontstellend veel (onschuldige) kwallen, zeesterren in fel oranje en paarse kleuren, zee-egels in diverse kleuren, zeekomkommers, krabben, mossels, kokkels, oesters. We hebben nu het getijde en de wind mee en dat is maar goed ook want de wind trekt behoorlijk aan. Op het gemakje peddelen we naar de startplaats terug. We helpen met het schoonmaken van de spullen inclusief de boten. Al het zoute water wordt afgespoeld met zoet water en de boten worden in de berging gelegd.
Om half 5 zijn we weer terug op de camping. We gaan nog even langs de bakker om Kristy de groeten te brengen van John en drinken koffie/thee op het zonovergoten terras.
We hebben een tip gekregen om morgen Savary Island te bezoeken. Hier kun je met een watertaxi naar toe. Dit eiland is 8 km lang en er is een mooie route om te fietsen met overal zandstranden. Het is inmiddels te laat om de watertaxi te reserveren. Dat zien we dus morgen wel. Nu eerst een lekker koud biertje bij de camper. Straks uit eten bij The Boardwalk Restaurant aan de haven van Lund.
Uit eten is in Canada niet echt een avondje uit. Ook nu weer worden voorgerecht (gefrituurde augurk), hoofdgerecht (fish and chips) en dessert (pavlova) er in een behoorlijk tempo er doorheen gejaagd en voor je de laatste hap van je dessert hebt genuttigd ligt de bill al op je tafel. We zijn dus te vroeg weg om de zon in de zee te zien zakken. We lopen dus eerst even naar de camper om een bakje koffie te drinken (dit kon niet meer in het restaurant omdat ze gingen sluiten) en gaan dan aan de haven van de zonsondergang genieten.
Gereden km: 0 (totaal 2010km)
vrijdag 19 juni 2015
Dag 15 Sechelt-Lund
Vrijdag 19 juni
Gisteravond op de camping bij Sechelt nog een dame ontmoet die 5 maanden op de camping staat om hier te werken. De overige 7 maanden reist ze rond langs vrienden en bekenden in British Columbia. Het is net een wandelende VVV. Ik krijg in een paar minuten tientallen tips. Ben bang dat ik ze niet allemaal ga onthouden. Ze geeft o.a. een tip om in een eethuisje vlakbij de baai te ontbijten en vanaf 7 uur de watervliegtuigen te zien vertrekken, de zeeleeuwen actief te zien worden en de vissers uit te zien varen. Hmm, we'll think about it. We doen nog een avondwandelingetje richting de baai. We zien inderdaad vele bootjes en watervliegtuigen liggen. We spotten zelfs nog een Bald Eagle met de verrekijker. Als we terug zijn op de camping begint het weer te regenen. Ons dagelijkse potje Yatzee doen we dus deze avond maar in de camper ipv buiten. Ik krijg weer een pak op m'n broek van Josee.
We hebben geen wekker gezet om naar de vertrekkende vliegtuigen te gaan kijken. De vertrekkende vliegtuigen zijn zelf onze wekker. Het eerste vliegtuig gaat klokslag 7 uur de lucht in. We kijken straks nog wel even. Het heeft vannacht nog een poosje flink geregend maar nu zien we weer wat blauwe lucht tussen de bewolking. Toch zon aan de Sunshine Coast?
De lokale bevolking zit te springen om regen. Het is al maanden erg droog. Van de campingbeheerder krijgen we te horen dat er waarschijnlijk vanaf morgen een algeheel open vuur verbod komt voor de hele regio (Britisch Columbia?). Meestal is dat pas vanaf half juli of later. Geen vuurtjes meer stoken dus?
Als we bij de camping vertrokken zijn rijden we eerst naar de baai van Sechelt (Porpoise Bay) aan het einde van de Sechelt Inlet. Toch goed dat we daar nog even langs geweest zijn. We zien een paar prachtige gele kwallen in het heldere water en we zien weer een Bald Eagle in vlucht. Josee ziet ook nog een zeeleeuw onder de steiger doorzwemmen en uiteindelijk landt er ook nog een watervliegtuig voor onze neus. We doen nog 2 kleine uitstapjes voordat we de boot bereiken. We maken een stop bij Smuggler Cove, een mooie baai aan de zuidkant van Sechelt Peninsula. Daar krijgen we comlimenten van een Amerikaans stel over onze manieren van vakantievieren: met een prachtige camper en mountainbikes. "We like your style very much" is hun commentaar. We maken ook nog een korte stop bij de haven van Madeira Park. Helaas is daar geen koffie te krijgen. We rijden dus door naar de boot. We willen goed op tijd zijn om niet het risico te lopen om de boot weer te missen. De boot bij Earl's Cove vertrekt 12:20 en de volgende om 16:55. We zijn een uur voor vertrek bij de boot. Daar hebben ze wel koffie en heerlijke selfmade muffins. Op die muffin kunnen we wel even teren. De overtocht duurt 50 minuten en gaat via Agamemnon Channel en Jervis Inlet naar Saltery Bay. We komen o.a. langs Nelson Island en Hardy Island en ng heel veel kleine eilandjes. De lucht is overwegend blauw met prachtige wolken. Deze overtocht is dus beduidend mooier dan die van gisteren. Voor Powell River zoeken we een stil plekje op aan het water om te lunchen. Een prachtige rustige plek om een eitje te bakken en lekker in het zonnetje te lunchen. Het is inmiddels weer tijd voor de korte broek want de temperatuur loopt weer aardig op. Er komen een paar oudere mensen voorbij die ons bewonderen dat we het zo goed voor elkaar hebben, zo met onze camper op een prachtige plek aan het water en op het gemakje in een luie stoel van de lunch genieten.
Via Powell River rijden we uiteindelijk naar Lund. We zijn zojuist de 2000 gereden km gepasseerd. Lund ligt zo'n beetje aan het einde van de begaanbare paden op Malaspina Peninsula. De weg eindigt hier letterlijk in de haven. De camping is ca. 200 meter van de haven verwijderd. Dit is de enige camping die we hadden gereserveerd in een combinatiedeal met het kajakken en een diner in The Boardwalk Restaurant. Ze verwachten ons dus op de camping en we worden allervriendelijkst ontvangen. We krijgen een mooie plek toegewezen en beloven te bellen met John om de definitieve afspraak voor het kajakken te maken. We blijven 3 nachten op deze camping.
Het is nog rustig op de camping. Bij ons in de buurt staan Nederlanders die al geruime tijd in Canada wonen (in de Okanagan Valley, het wijngebied van BC). Ze zijn hier nu op vakantie.
We maken een wandeling langs de haven en reserveren het restaurant voor morgenavond. Een sportvisser komt langs met een mand vol vers gevangen krab. Hier kunnen we waarschijnlijk wel een lekker vers visje eten :-))
Er is ook nog een bakkerij en een supermarkt. Bij de haven meen ik John van Footprint te herkennen waarmee we morgen gaan kajakken. We hadden hem ontmoet op de vakantiebeurs. Het blijkt hem inderdaad te zijn en maken vast kennis. Hij heeft zojuist een 2 daagse tocht afgesloten die hij samen met een vriend heeft begeleid. De vriend gaat morgen ook mee (voor de fun, of zou het extra begeleiding zijn voor ons?).
Er is nog geen stookverbod uitgevaardigd dus vanavond gaan we weer vuurtje stoken nu het nog kan. Nu eerst een lekker wijntje drinken bij de camper en genieten van de rust en de natuur.
Wat is Canada een geweldig vakantieland en wat genieten we enorm van de natuur en de mensen!!
Gereden km: 140 (totaal 2010 km)
Gisteravond op de camping bij Sechelt nog een dame ontmoet die 5 maanden op de camping staat om hier te werken. De overige 7 maanden reist ze rond langs vrienden en bekenden in British Columbia. Het is net een wandelende VVV. Ik krijg in een paar minuten tientallen tips. Ben bang dat ik ze niet allemaal ga onthouden. Ze geeft o.a. een tip om in een eethuisje vlakbij de baai te ontbijten en vanaf 7 uur de watervliegtuigen te zien vertrekken, de zeeleeuwen actief te zien worden en de vissers uit te zien varen. Hmm, we'll think about it. We doen nog een avondwandelingetje richting de baai. We zien inderdaad vele bootjes en watervliegtuigen liggen. We spotten zelfs nog een Bald Eagle met de verrekijker. Als we terug zijn op de camping begint het weer te regenen. Ons dagelijkse potje Yatzee doen we dus deze avond maar in de camper ipv buiten. Ik krijg weer een pak op m'n broek van Josee.
We hebben geen wekker gezet om naar de vertrekkende vliegtuigen te gaan kijken. De vertrekkende vliegtuigen zijn zelf onze wekker. Het eerste vliegtuig gaat klokslag 7 uur de lucht in. We kijken straks nog wel even. Het heeft vannacht nog een poosje flink geregend maar nu zien we weer wat blauwe lucht tussen de bewolking. Toch zon aan de Sunshine Coast?
De lokale bevolking zit te springen om regen. Het is al maanden erg droog. Van de campingbeheerder krijgen we te horen dat er waarschijnlijk vanaf morgen een algeheel open vuur verbod komt voor de hele regio (Britisch Columbia?). Meestal is dat pas vanaf half juli of later. Geen vuurtjes meer stoken dus?
Als we bij de camping vertrokken zijn rijden we eerst naar de baai van Sechelt (Porpoise Bay) aan het einde van de Sechelt Inlet. Toch goed dat we daar nog even langs geweest zijn. We zien een paar prachtige gele kwallen in het heldere water en we zien weer een Bald Eagle in vlucht. Josee ziet ook nog een zeeleeuw onder de steiger doorzwemmen en uiteindelijk landt er ook nog een watervliegtuig voor onze neus. We doen nog 2 kleine uitstapjes voordat we de boot bereiken. We maken een stop bij Smuggler Cove, een mooie baai aan de zuidkant van Sechelt Peninsula. Daar krijgen we comlimenten van een Amerikaans stel over onze manieren van vakantievieren: met een prachtige camper en mountainbikes. "We like your style very much" is hun commentaar. We maken ook nog een korte stop bij de haven van Madeira Park. Helaas is daar geen koffie te krijgen. We rijden dus door naar de boot. We willen goed op tijd zijn om niet het risico te lopen om de boot weer te missen. De boot bij Earl's Cove vertrekt 12:20 en de volgende om 16:55. We zijn een uur voor vertrek bij de boot. Daar hebben ze wel koffie en heerlijke selfmade muffins. Op die muffin kunnen we wel even teren. De overtocht duurt 50 minuten en gaat via Agamemnon Channel en Jervis Inlet naar Saltery Bay. We komen o.a. langs Nelson Island en Hardy Island en ng heel veel kleine eilandjes. De lucht is overwegend blauw met prachtige wolken. Deze overtocht is dus beduidend mooier dan die van gisteren. Voor Powell River zoeken we een stil plekje op aan het water om te lunchen. Een prachtige rustige plek om een eitje te bakken en lekker in het zonnetje te lunchen. Het is inmiddels weer tijd voor de korte broek want de temperatuur loopt weer aardig op. Er komen een paar oudere mensen voorbij die ons bewonderen dat we het zo goed voor elkaar hebben, zo met onze camper op een prachtige plek aan het water en op het gemakje in een luie stoel van de lunch genieten.
Via Powell River rijden we uiteindelijk naar Lund. We zijn zojuist de 2000 gereden km gepasseerd. Lund ligt zo'n beetje aan het einde van de begaanbare paden op Malaspina Peninsula. De weg eindigt hier letterlijk in de haven. De camping is ca. 200 meter van de haven verwijderd. Dit is de enige camping die we hadden gereserveerd in een combinatiedeal met het kajakken en een diner in The Boardwalk Restaurant. Ze verwachten ons dus op de camping en we worden allervriendelijkst ontvangen. We krijgen een mooie plek toegewezen en beloven te bellen met John om de definitieve afspraak voor het kajakken te maken. We blijven 3 nachten op deze camping.
Het is nog rustig op de camping. Bij ons in de buurt staan Nederlanders die al geruime tijd in Canada wonen (in de Okanagan Valley, het wijngebied van BC). Ze zijn hier nu op vakantie.
We maken een wandeling langs de haven en reserveren het restaurant voor morgenavond. Een sportvisser komt langs met een mand vol vers gevangen krab. Hier kunnen we waarschijnlijk wel een lekker vers visje eten :-))
Er is ook nog een bakkerij en een supermarkt. Bij de haven meen ik John van Footprint te herkennen waarmee we morgen gaan kajakken. We hadden hem ontmoet op de vakantiebeurs. Het blijkt hem inderdaad te zijn en maken vast kennis. Hij heeft zojuist een 2 daagse tocht afgesloten die hij samen met een vriend heeft begeleid. De vriend gaat morgen ook mee (voor de fun, of zou het extra begeleiding zijn voor ons?).
Er is nog geen stookverbod uitgevaardigd dus vanavond gaan we weer vuurtje stoken nu het nog kan. Nu eerst een lekker wijntje drinken bij de camper en genieten van de rust en de natuur.
Wat is Canada een geweldig vakantieland en wat genieten we enorm van de natuur en de mensen!!
Gereden km: 140 (totaal 2010 km)
donderdag 18 juni 2015
Dag 14 Whistler-Sechelt
Donderdag 18 juni
Voordeel van wachten is dat je alvast een stuk van het dagverslag kan typen. We staan nl. te wachten bij Horseshoe Bay (West-Vancouver) voor de overtocht naar Langdale (richting Sunshine Coast).
Om ongeveer half tien zijn we vertrokken van de camping. Het is prachtig weer en hebben heerlijk ontbeten in het zonnetje. We rijden de Sea to Sky Highway af (voor ons is het dus Sky to Sea). Via Garibaldi PP met diverse uitzichtspunten stoppen we in Squamish om koffie te drinken, boodschappen te doen en te tanken. We zitten nu midden in het grondgebied van de First Nations. Teksten op verkeersborden worden in twee talen weergegeven (Engels en van de First Nations, oftewel de Indianen). We maken nog een stop in Shannon Falls PP waar we een korte wandeling naar de waterval maken. Inmiddels staan we dus in Horseshoe Bay. We kwamen aan toen de boot bijna ging vertrekken. Er wordt gezegd dat we waarschijnlijk niet met deze boot mee kunnen. We rekenen $100 af, draaien de gaskraan dicht (verplicht op de boot) en sluiten aan in de rij. Als de rij in beweging komt kunnen wij helaas niet rijden omdat de chauffeur van de auto voor ons niet in de buurt is. Een vrachtwagen die achter ons staat rijdt achteruit en sluit voor de stilstaande auto aan in de rijd. Wij doen hetzelfde maar staan inmiddels achter de vrachtwagen in plaats van ervoor. We zeggen nog tegen elkaar: het zal toch niet zo zijn dat die vrachtwagen wel mee kan en wij niet. Je raadt het al: zo gebeurt het inderdaad. Wij staan inmiddels helemaal vooraan in de rij maar kunnen niet meer mee. Gelukkig duurt het slechts 2,5 uur voor de volgende boot vertrekt....... :-(
We lopen het dorpje Horseshoebay in maar we zien allerlei boten komen en gaan en voelen ons niet helemaal op het gemak. We besluiten dus maar om in ons beest te wachten. We hebben in ieder geval ruim de tijd om te lunchen. Met een dichte gaskraan kunnen we helaas geen koffie/thee zetten. Omdat het toch wel lang duurt draaien we de gaskraan toch nog maar even open om thee te zetten. We lezen wat en Bert doet nog een power-nap. Ook het bed hebben we nl. altijd bij ons.
De overtocht (Howe Sound) duurt slechts 40 minuten en we zien wel hoe ver we dan nog rijden voor we een camping opzoeken. Er zijn er zo te zien genoeg.
Als we de boot op gaan trekt de lucht helemaal dicht. Opmerkelijk gegeven: we hebben al 2 weken mooi weer en uitgerekend als we de Sunshine Coast bereiken gaat het regenen! Op de boot komen de gevoelens van de vroegere veren Kruiningen-Perkpolder en Vlissingen-Breskens weer boven. Alleen daar hoefde je meestal maar een uur te wachten als je niet meer mee kon.
Aan boord is genoeg te eten en te drinken en er is zelfs een heuse winkel. Verder is ook het toeristenbureau van de Sunshine Coast om ons van informatie en folders te voorzien. Helaas is door het slechte weer het uitzicht zeer beperkt.
We rijden vanaf de boot een stukje door tot Sechelt. We besluiten om eerst maar ergens wat te eten. Het wordt Ricky's Grill. Na het eten lopen we bij de buren (Starbucks) binnen voor een dubbele espresso. Het is inmiddels weer droog. We besluiten om bij Sechelt de Bayside camping op te zoeken. Deze ligt aan de Porpoise Bay. Het is een kleinschalige camping (52 plaatsen), zeer mooi en rustig gelegen in het bos. Als we aankomen (19 uur) is het kantoor al gesloten. We zoeken zelf een plekje op. Er zijn er naar schatting slechts 10 bezet. We melden ons morgenochtend wel. Morgen nog ongeveer 75 km tot de volgende ferry en daarna nog ongeveer 60 km tot Lund waar we de camping en het kajakken hebben besproken.
Het wordt niet warm maar het lijkt de komende dagen wel droog te blijven. Hopelijk geldt dat ook voor het kajakken.
Gereden km: 145 (totaal 1870 km)
Voordeel van wachten is dat je alvast een stuk van het dagverslag kan typen. We staan nl. te wachten bij Horseshoe Bay (West-Vancouver) voor de overtocht naar Langdale (richting Sunshine Coast).
Om ongeveer half tien zijn we vertrokken van de camping. Het is prachtig weer en hebben heerlijk ontbeten in het zonnetje. We rijden de Sea to Sky Highway af (voor ons is het dus Sky to Sea). Via Garibaldi PP met diverse uitzichtspunten stoppen we in Squamish om koffie te drinken, boodschappen te doen en te tanken. We zitten nu midden in het grondgebied van de First Nations. Teksten op verkeersborden worden in twee talen weergegeven (Engels en van de First Nations, oftewel de Indianen). We maken nog een stop in Shannon Falls PP waar we een korte wandeling naar de waterval maken. Inmiddels staan we dus in Horseshoe Bay. We kwamen aan toen de boot bijna ging vertrekken. Er wordt gezegd dat we waarschijnlijk niet met deze boot mee kunnen. We rekenen $100 af, draaien de gaskraan dicht (verplicht op de boot) en sluiten aan in de rij. Als de rij in beweging komt kunnen wij helaas niet rijden omdat de chauffeur van de auto voor ons niet in de buurt is. Een vrachtwagen die achter ons staat rijdt achteruit en sluit voor de stilstaande auto aan in de rijd. Wij doen hetzelfde maar staan inmiddels achter de vrachtwagen in plaats van ervoor. We zeggen nog tegen elkaar: het zal toch niet zo zijn dat die vrachtwagen wel mee kan en wij niet. Je raadt het al: zo gebeurt het inderdaad. Wij staan inmiddels helemaal vooraan in de rij maar kunnen niet meer mee. Gelukkig duurt het slechts 2,5 uur voor de volgende boot vertrekt....... :-(
We lopen het dorpje Horseshoebay in maar we zien allerlei boten komen en gaan en voelen ons niet helemaal op het gemak. We besluiten dus maar om in ons beest te wachten. We hebben in ieder geval ruim de tijd om te lunchen. Met een dichte gaskraan kunnen we helaas geen koffie/thee zetten. Omdat het toch wel lang duurt draaien we de gaskraan toch nog maar even open om thee te zetten. We lezen wat en Bert doet nog een power-nap. Ook het bed hebben we nl. altijd bij ons.
De overtocht (Howe Sound) duurt slechts 40 minuten en we zien wel hoe ver we dan nog rijden voor we een camping opzoeken. Er zijn er zo te zien genoeg.
Als we de boot op gaan trekt de lucht helemaal dicht. Opmerkelijk gegeven: we hebben al 2 weken mooi weer en uitgerekend als we de Sunshine Coast bereiken gaat het regenen! Op de boot komen de gevoelens van de vroegere veren Kruiningen-Perkpolder en Vlissingen-Breskens weer boven. Alleen daar hoefde je meestal maar een uur te wachten als je niet meer mee kon.
Aan boord is genoeg te eten en te drinken en er is zelfs een heuse winkel. Verder is ook het toeristenbureau van de Sunshine Coast om ons van informatie en folders te voorzien. Helaas is door het slechte weer het uitzicht zeer beperkt.
We rijden vanaf de boot een stukje door tot Sechelt. We besluiten om eerst maar ergens wat te eten. Het wordt Ricky's Grill. Na het eten lopen we bij de buren (Starbucks) binnen voor een dubbele espresso. Het is inmiddels weer droog. We besluiten om bij Sechelt de Bayside camping op te zoeken. Deze ligt aan de Porpoise Bay. Het is een kleinschalige camping (52 plaatsen), zeer mooi en rustig gelegen in het bos. Als we aankomen (19 uur) is het kantoor al gesloten. We zoeken zelf een plekje op. Er zijn er naar schatting slechts 10 bezet. We melden ons morgenochtend wel. Morgen nog ongeveer 75 km tot de volgende ferry en daarna nog ongeveer 60 km tot Lund waar we de camping en het kajakken hebben besproken.
Het wordt niet warm maar het lijkt de komende dagen wel droog te blijven. Hopelijk geldt dat ook voor het kajakken.
Gereden km: 145 (totaal 1870 km)
woensdag 17 juni 2015
Dag 13 Whistler
Woensdag 17 juni
Jawel, we moeten vandaag weer wat tellerstanden bijwerken. Voordat ik het verslag begin: de berenteller kan naar 8 en bij de wasmachineteller kunnen er 8 opgeteld worden (ook bij de drogers). Ook de muggenbultenteller is behoorlijk gestegen. We missen Merijn als muggenafleider.
Vandaag gaan we de bergen in. Ze geven weliswaar niet zulk mooi weer af maar het zou bij bewolking zonder regen moeten blijven volgens de verwachtingen. Met name in de ochtend zou er ook nog een zonnetje te zien kunnen zijn. Als we half acht wakker zijn zien we inderdaad wat blauwe lucht tussen de wolken. We besluiten om niet langer te treuzelen en gaan douchen (in het schone sanitair gebouw op 10 meter van onze plek) en ontbijten (met o.a. geroosterd brood). De liften gaan om 9.30 uur open en rond dat tijdstip zijn we ook bij de lift. Daarvoor hebben we eerst 2 km moeten rijden naar het gratis parkeerterrein (alle parkeerterreinen zijn tot op heden gratis) vlakbij de liften. Het is van daar nog 5 minuten lopen. We gaan eerst met de gondel Whistler Mountain op. Genietend van de mooie uitzichten zien we op een van de open gebieden op de berg zien we ineens een beer rondlopen. Helaas kunnen we de lift niet stilzetten dus we moeten snel wat foto's maken. Het is een zwarte beer maar minder zwart dan alle eerdere zwarte beren. Hij is veel meer bruin. Je moet dus continu op je hoede zijn. Berenteller staat dus op 8.
Op Whistler Mountain zijn vanwege de sneeuw nog geen wandelroutes geopend hebben we bij de kassa gehoord. We genieten eerst van alle uitzichten. Er is meer blauwe lucht te zien dan gehoopt. We drinken een espresso in het restaurant (de Americano is meestal aan de slappe kant) en maken ook nog een foto op het Olympische erepodium dat voor de medaillewinnaars in het skiën werd gebruikt. We hebben mooi zicht op de peak-2-peak gondola die ons van Mount Whistler naar Blackcomb Mountain gaat brengen. Deze gondel heeft de grootste overspanning tussen 2 pilaren in: ruim 3 kilometer zonder ondersteuning. Het kost heel veel moeite om Josee te overtuigen dat we de gondel met een glazen bodem beter niet kunnen nemen. Uiteindelijk gaat ze ermee akkoord om een gondel met dichte bodem te nemen. Op Blackcomb Mountain zijn wel al diverse trails geopend. Via de Alpine Walk, de Overlord Trail en de Lakeside Loop lopen we naar Blackcomb Lake, een gletsjermeer dat zijn water krijgt van de Blackcomb Glacier. Er komt steeds meer blauwe lucht en uiteindelijk lopen we in ons T-shirt in plaats van trui met jas. We eten onze meegebrachte boterhammen bij het meer op alvorens we teruglopen. We komen "helaas" bij het lopen geen beer meer tegen. Zelfs geen Whistler marmotten.
Halverwege de middag nemen we de gondels weer in omgekeerde volgorde terug. Het is in het dorp nog een stuk warmer dan in de bergen. We staan (weer) verbaasd over de enorme aantallen mountainbikers in dit gebied. Het zijn er vele honderden. Er zijn ook minimaal 20 winkels die hele geavanceerde, dure ATB fietsen verhuren. Wij vinden het een gezellig dorp, netjes, schoon, vriendelijk, heel veel sportwinkels en organisatoren van outdoor activiteiten. Je kunt hier van alles doen. De nieuwste rage is het afdalen aan een ZIP-line. Daarbij hang je met een katrol aan een kabel en leg je een parcours af van diverse lijnen waarbij je grote afstanden en hoogtes overbrugt. De meeste jongelui houden zich echter met ATB-en bezig. Wat een bedrijvigheid.
We nemen plaats op een zonnig terras met uitzicht op het onderste gedeelte van het ATB-parcours en de verzamelplaats. Het is een drukte van jewelste. Jong en oud komt hier als een razende naar beneden. Niet iedereen komt heelhuids beneden. We zien er ook wel wat strompelen en met ijs op verschillende lichaamsdelen. We eten een schaal Nachos op het terras en terwijl we richting ons beest lopen gaan we nog even bij Josee d'r vriend van de Frozen Yoghurt langs. Ze wordt natuurlijk meteen herkend. Hij is wat teleurgesteld als we vertellen dat we morgen weer verder gaan richting Sunshine Coast maar hij heeft nog wel wat tips aan Josee gegeven. We hebben ons bakje weer flink gevuld met diverse smaken yoghurt, toppings en saus. Het is weer een voedzame middag.
We zijn lekker op tijd op de camping en gooien nog wat in de wasmachine en de droger. Hele professionele wasmachines (8) en drogers (8) voor een camping. Reuze handig. Alles is weer lekker schoon en fris.
Morgen rijden we weer wat verder zuidwaarts richting Vancouver. We gaan aan de westkant van Vancouver de veerboot op richting Sunshine Coast. We zien wel hoe ver we komen. We worden vrijdagavond op de camping in Lund verwacht en op zaterdag gaan we een dag kayakkend de omgeving van de Copeland Islands verkennen.
Gereden km: 5 (totaal 1725 km)
Jawel, we moeten vandaag weer wat tellerstanden bijwerken. Voordat ik het verslag begin: de berenteller kan naar 8 en bij de wasmachineteller kunnen er 8 opgeteld worden (ook bij de drogers). Ook de muggenbultenteller is behoorlijk gestegen. We missen Merijn als muggenafleider.
Vandaag gaan we de bergen in. Ze geven weliswaar niet zulk mooi weer af maar het zou bij bewolking zonder regen moeten blijven volgens de verwachtingen. Met name in de ochtend zou er ook nog een zonnetje te zien kunnen zijn. Als we half acht wakker zijn zien we inderdaad wat blauwe lucht tussen de wolken. We besluiten om niet langer te treuzelen en gaan douchen (in het schone sanitair gebouw op 10 meter van onze plek) en ontbijten (met o.a. geroosterd brood). De liften gaan om 9.30 uur open en rond dat tijdstip zijn we ook bij de lift. Daarvoor hebben we eerst 2 km moeten rijden naar het gratis parkeerterrein (alle parkeerterreinen zijn tot op heden gratis) vlakbij de liften. Het is van daar nog 5 minuten lopen. We gaan eerst met de gondel Whistler Mountain op. Genietend van de mooie uitzichten zien we op een van de open gebieden op de berg zien we ineens een beer rondlopen. Helaas kunnen we de lift niet stilzetten dus we moeten snel wat foto's maken. Het is een zwarte beer maar minder zwart dan alle eerdere zwarte beren. Hij is veel meer bruin. Je moet dus continu op je hoede zijn. Berenteller staat dus op 8.
Op Whistler Mountain zijn vanwege de sneeuw nog geen wandelroutes geopend hebben we bij de kassa gehoord. We genieten eerst van alle uitzichten. Er is meer blauwe lucht te zien dan gehoopt. We drinken een espresso in het restaurant (de Americano is meestal aan de slappe kant) en maken ook nog een foto op het Olympische erepodium dat voor de medaillewinnaars in het skiën werd gebruikt. We hebben mooi zicht op de peak-2-peak gondola die ons van Mount Whistler naar Blackcomb Mountain gaat brengen. Deze gondel heeft de grootste overspanning tussen 2 pilaren in: ruim 3 kilometer zonder ondersteuning. Het kost heel veel moeite om Josee te overtuigen dat we de gondel met een glazen bodem beter niet kunnen nemen. Uiteindelijk gaat ze ermee akkoord om een gondel met dichte bodem te nemen. Op Blackcomb Mountain zijn wel al diverse trails geopend. Via de Alpine Walk, de Overlord Trail en de Lakeside Loop lopen we naar Blackcomb Lake, een gletsjermeer dat zijn water krijgt van de Blackcomb Glacier. Er komt steeds meer blauwe lucht en uiteindelijk lopen we in ons T-shirt in plaats van trui met jas. We eten onze meegebrachte boterhammen bij het meer op alvorens we teruglopen. We komen "helaas" bij het lopen geen beer meer tegen. Zelfs geen Whistler marmotten.
Halverwege de middag nemen we de gondels weer in omgekeerde volgorde terug. Het is in het dorp nog een stuk warmer dan in de bergen. We staan (weer) verbaasd over de enorme aantallen mountainbikers in dit gebied. Het zijn er vele honderden. Er zijn ook minimaal 20 winkels die hele geavanceerde, dure ATB fietsen verhuren. Wij vinden het een gezellig dorp, netjes, schoon, vriendelijk, heel veel sportwinkels en organisatoren van outdoor activiteiten. Je kunt hier van alles doen. De nieuwste rage is het afdalen aan een ZIP-line. Daarbij hang je met een katrol aan een kabel en leg je een parcours af van diverse lijnen waarbij je grote afstanden en hoogtes overbrugt. De meeste jongelui houden zich echter met ATB-en bezig. Wat een bedrijvigheid.
We nemen plaats op een zonnig terras met uitzicht op het onderste gedeelte van het ATB-parcours en de verzamelplaats. Het is een drukte van jewelste. Jong en oud komt hier als een razende naar beneden. Niet iedereen komt heelhuids beneden. We zien er ook wel wat strompelen en met ijs op verschillende lichaamsdelen. We eten een schaal Nachos op het terras en terwijl we richting ons beest lopen gaan we nog even bij Josee d'r vriend van de Frozen Yoghurt langs. Ze wordt natuurlijk meteen herkend. Hij is wat teleurgesteld als we vertellen dat we morgen weer verder gaan richting Sunshine Coast maar hij heeft nog wel wat tips aan Josee gegeven. We hebben ons bakje weer flink gevuld met diverse smaken yoghurt, toppings en saus. Het is weer een voedzame middag.
We zijn lekker op tijd op de camping en gooien nog wat in de wasmachine en de droger. Hele professionele wasmachines (8) en drogers (8) voor een camping. Reuze handig. Alles is weer lekker schoon en fris.
Morgen rijden we weer wat verder zuidwaarts richting Vancouver. We gaan aan de westkant van Vancouver de veerboot op richting Sunshine Coast. We zien wel hoe ver we komen. We worden vrijdagavond op de camping in Lund verwacht en op zaterdag gaan we een dag kayakkend de omgeving van de Copeland Islands verkennen.
Gereden km: 5 (totaal 1725 km)
dinsdag 16 juni 2015
Dag 12 Lillooet-Whistler
Dinsdag 16 juni
Gisteravond was het nog lang warm. Toen we om 20 uur aan de Penne-Kip-Pesto zaten was het nog 27 graden. We zijn aangesloten op het elektrisch dus de airco gaat even aan in de camper. Voorlopig heb ik 3 truien, pyjama, lange onderbroek teveel meegenomen :-)
Er komen Duitsers naast ons te staan die in 2 weken ruim 3500 kilometer hebben gereden.
Vanochtend weer in de camper gedoucht omdat de douches te ver (omhoog) lopen zijn. Dat douchen in de camper gaat uitstekend. Meer dan voldoende water en meer dan voldoende warm. We hervatten de route richting Whistler via Highway 99. Highway klinkt nogal snelwegachtig maar dat is het verre van. We rijden nu weer stevig de bergen in. We stijgen en dalen met percentages tot 18%. Het is weer waanzinnig mooi en je als je op iedere fotowaardige plek zou moeten stoppen komen we vandaag niet meer in Whistler aan. Het is slechts 125 kilometer. We zijn blij dat we dit gisteren niet meer gedaan hebben. Laat in de middag zouden we mogelijk de schoonheid minder gewaardeerd hebben vanwege de vermoeidheid. Bovendien schiet het niet op maar dat kan ons vandaag niets schelen. We hebben de hele dag de tijd.
Bij de Joffre Lakes stoppen we voor een bakje koffie. Dat betekent ook in dit geval: zelf koffie zetten. Dat is een van de vele voordelen van een camper; we hebben alles altijd bij ons. Met de thermoskan in de rugzak lopen we naar Lower Joffre Lake. Je hebt ook nog een Middle en een Upper Lake maar daar zien we vanaf. Het Lower Lake is prachtig blauw/groen van kleur met een gletsjer op de achtergrond en weerspiegeld in het water. Met zo'n uitzicht smaakt de koffie geweldig. Het is trouwens wel opvallend dat het na Jasper veel minder druk is bij de toeristische trekpleisters. Blijkbaar doen alle Chinezen/Japanners (of spleetogen zoals onze Middleburgse buurvrouw ze steevast noemde) alleen het stukje Rocky Mountains tussen Banff en Jasper (en dan met name Lake Louise en Columbia Icefields).
Rond de middag bereiken we Pemberton. We zijn inmiddels weer op wat vlakker gebied. Om in Bassie en Adriaan termen te spreken: in het land van cowboys en indianen. Hier spreken ze niet over indianen of aboriginals maar over first nations. Ook veel paardenfarms, rodeo arena's etc. Pemberton is ook weer een plattelandsdorp waar ik de Klu-Klux-clan zomaar actief voor me zou kunnen zien. We doen boodschappen en bezoeken het visitor centre en nemen weer een paar kilo folders mee. De dame bij het visitor centre vertelt ons dat ze smachten naar regen. Het is overal ontzettend droog. Wij hebben daar minder behoefte aan. De komende dagen wordt het weer volgens de voorspellingen echter niet al te zonnig helaas Van Pemberton naar Whistler is nog maar een kilometer of 30. We maken een lunchstop in Nairn Falls PP. Overal zijn picknickbanken te over. We genieten van de lunch en daarna lopen we naar de watervallen. Ook deze zijn weer indrukwekkend mooi, evenals het pad langs de rivier er naar toe.
Highway 99 heeft ongeveer vanaf Pemberton de naam " Sea to Sky highway" omdat deze helemaal van de bergen naar de zee (bij Vancouver) loopt. Na ons verblijf in Whistler zullen we deze weg vervolgen tot aan de zee. Bij Horseshoe Bay nemen we dan de ferry richting Sunshine Coast.
Vanaf Nairn Falls lukt het met veel moeite om zonder te stoppen de laatste 25 kilometers af te leggen naar Whistlers. We vinden een plekje op de mooi camping bij Whistler, de Riverside campground. We hebben een plaats met alle voorzieningen (full hook-up) en we kijken op de putting range van de golfclub. Ook zien we regelmatig watervliegtuigen de lucht in gaan. Die stijgen op vanuit Green Lake dat hier niet ver vandaan is.
Het is niet toegestaan om houtvuurtjes te maken in verband met brandgevaar. Vandaag dus helaas geen fikkie stoken. Gelukkig mogen we wel BBQ-en. Dat stond nl. voor vanavond op het programma.
Met de fiets rijden we in een kwartiertje naar het dorp Whistler. Wij vinden het een alleraardigst dorp. Wel wat toeristisch maar niet storend. We kopen een "ijsje" van frozen yoghurt. Daarbij mag je zelf ijs pakken en garneringen en sauzen toevoegen. Aan het eind wordt alles gewogen en je betaalt dus naar gewicht. Slimme formule want je krijgt natuurlijk een (te) grote bak die je toch volpropt..... Het is wel erg lekker maar kunnen vandaag de chips overslaan.
We wandelen door het dorp en komen natuurlijk langs Olympic Plaza met de Olympische ringen. Verder dan de ringen en de vlaggen herinnert niet veel meer aan de OS. Wel wordt hier ontzettend veel aan mountain biken gedaan. Tientallen verhuurbedrijven van fietsen en bij de liften is het onzettend druk met mountain bikers.
Nu op de camping met een lekker koud biertje alle folders doorspitten om te bepalen wat we morgen gaan doen. In het zonnetje is het nog steeds heerlijk warm. Als het weer een beetje meewerkt willen we morgen de peak-2-peak gondel nemen. Daarbij ga je eerst met een gondel de berg op (Whistler Mountain) en met een andere gondel ga je van de top van deze berg naar de top van de andere berg (Blackcomb). Schijnt een bijzondere ervaring te zijn.
In principe blijven we hier 3 nachten. We hebben nu 2 nachten geboekt. Als het de laatste dag erg slecht weer wordt vertrekken we een dag eerder naar de Sunshine Coast. Daar zal het toch zeker wel mooi weer zijn?
Gereden km: 140 (totaal 1720 km)
Gisteravond was het nog lang warm. Toen we om 20 uur aan de Penne-Kip-Pesto zaten was het nog 27 graden. We zijn aangesloten op het elektrisch dus de airco gaat even aan in de camper. Voorlopig heb ik 3 truien, pyjama, lange onderbroek teveel meegenomen :-)
Er komen Duitsers naast ons te staan die in 2 weken ruim 3500 kilometer hebben gereden.
Vanochtend weer in de camper gedoucht omdat de douches te ver (omhoog) lopen zijn. Dat douchen in de camper gaat uitstekend. Meer dan voldoende water en meer dan voldoende warm. We hervatten de route richting Whistler via Highway 99. Highway klinkt nogal snelwegachtig maar dat is het verre van. We rijden nu weer stevig de bergen in. We stijgen en dalen met percentages tot 18%. Het is weer waanzinnig mooi en je als je op iedere fotowaardige plek zou moeten stoppen komen we vandaag niet meer in Whistler aan. Het is slechts 125 kilometer. We zijn blij dat we dit gisteren niet meer gedaan hebben. Laat in de middag zouden we mogelijk de schoonheid minder gewaardeerd hebben vanwege de vermoeidheid. Bovendien schiet het niet op maar dat kan ons vandaag niets schelen. We hebben de hele dag de tijd.
Bij de Joffre Lakes stoppen we voor een bakje koffie. Dat betekent ook in dit geval: zelf koffie zetten. Dat is een van de vele voordelen van een camper; we hebben alles altijd bij ons. Met de thermoskan in de rugzak lopen we naar Lower Joffre Lake. Je hebt ook nog een Middle en een Upper Lake maar daar zien we vanaf. Het Lower Lake is prachtig blauw/groen van kleur met een gletsjer op de achtergrond en weerspiegeld in het water. Met zo'n uitzicht smaakt de koffie geweldig. Het is trouwens wel opvallend dat het na Jasper veel minder druk is bij de toeristische trekpleisters. Blijkbaar doen alle Chinezen/Japanners (of spleetogen zoals onze Middleburgse buurvrouw ze steevast noemde) alleen het stukje Rocky Mountains tussen Banff en Jasper (en dan met name Lake Louise en Columbia Icefields).
Rond de middag bereiken we Pemberton. We zijn inmiddels weer op wat vlakker gebied. Om in Bassie en Adriaan termen te spreken: in het land van cowboys en indianen. Hier spreken ze niet over indianen of aboriginals maar over first nations. Ook veel paardenfarms, rodeo arena's etc. Pemberton is ook weer een plattelandsdorp waar ik de Klu-Klux-clan zomaar actief voor me zou kunnen zien. We doen boodschappen en bezoeken het visitor centre en nemen weer een paar kilo folders mee. De dame bij het visitor centre vertelt ons dat ze smachten naar regen. Het is overal ontzettend droog. Wij hebben daar minder behoefte aan. De komende dagen wordt het weer volgens de voorspellingen echter niet al te zonnig helaas Van Pemberton naar Whistler is nog maar een kilometer of 30. We maken een lunchstop in Nairn Falls PP. Overal zijn picknickbanken te over. We genieten van de lunch en daarna lopen we naar de watervallen. Ook deze zijn weer indrukwekkend mooi, evenals het pad langs de rivier er naar toe.
Highway 99 heeft ongeveer vanaf Pemberton de naam " Sea to Sky highway" omdat deze helemaal van de bergen naar de zee (bij Vancouver) loopt. Na ons verblijf in Whistler zullen we deze weg vervolgen tot aan de zee. Bij Horseshoe Bay nemen we dan de ferry richting Sunshine Coast.
Vanaf Nairn Falls lukt het met veel moeite om zonder te stoppen de laatste 25 kilometers af te leggen naar Whistlers. We vinden een plekje op de mooi camping bij Whistler, de Riverside campground. We hebben een plaats met alle voorzieningen (full hook-up) en we kijken op de putting range van de golfclub. Ook zien we regelmatig watervliegtuigen de lucht in gaan. Die stijgen op vanuit Green Lake dat hier niet ver vandaan is.
Het is niet toegestaan om houtvuurtjes te maken in verband met brandgevaar. Vandaag dus helaas geen fikkie stoken. Gelukkig mogen we wel BBQ-en. Dat stond nl. voor vanavond op het programma.
Met de fiets rijden we in een kwartiertje naar het dorp Whistler. Wij vinden het een alleraardigst dorp. Wel wat toeristisch maar niet storend. We kopen een "ijsje" van frozen yoghurt. Daarbij mag je zelf ijs pakken en garneringen en sauzen toevoegen. Aan het eind wordt alles gewogen en je betaalt dus naar gewicht. Slimme formule want je krijgt natuurlijk een (te) grote bak die je toch volpropt..... Het is wel erg lekker maar kunnen vandaag de chips overslaan.
We wandelen door het dorp en komen natuurlijk langs Olympic Plaza met de Olympische ringen. Verder dan de ringen en de vlaggen herinnert niet veel meer aan de OS. Wel wordt hier ontzettend veel aan mountain biken gedaan. Tientallen verhuurbedrijven van fietsen en bij de liften is het onzettend druk met mountain bikers.
Nu op de camping met een lekker koud biertje alle folders doorspitten om te bepalen wat we morgen gaan doen. In het zonnetje is het nog steeds heerlijk warm. Als het weer een beetje meewerkt willen we morgen de peak-2-peak gondel nemen. Daarbij ga je eerst met een gondel de berg op (Whistler Mountain) en met een andere gondel ga je van de top van deze berg naar de top van de andere berg (Blackcomb). Schijnt een bijzondere ervaring te zijn.
In principe blijven we hier 3 nachten. We hebben nu 2 nachten geboekt. Als het de laatste dag erg slecht weer wordt vertrekken we een dag eerder naar de Sunshine Coast. Daar zal het toch zeker wel mooi weer zijn?
Gereden km: 140 (totaal 1720 km)
maandag 15 juni 2015
Dag 11 Clearwater-Lillooet
Maandag 15 juni
Vandaag het 1e gedeelte van onze verplaatsing richting Whistler. We zullen het stuk van ruim 400 km niet in 1x rijden. Dit zou via de snelste route wel kunnen maar we kiezen voor de mooiste route en dat kost wat extra tijd. Gelukkig hebben we die tijd.
We beginnen in ieder geval met prachtig weer. Het is bij het ontbijt buiten al 27 graden. Heerlijk buiten ontbijten. Om 9 uur zijn we weer "en route". Afvaltanks geleegd, watertank gevuld.
We krijgen vandaag vele verschillende landschappen te zien. De snelste route gaat via Kamloops, Highway 5 South. Wij slaan echter af via Highway 24 Westbound richting 100 Mile House. We rijden nu door een district vol meren en ranches. Het ene meer is nog niet voorbij of het volgende meer doemt al weer op. Er zijn prachtige ranches maar ook ranches waar het een grote bende is. Op ieder erf staan minimaal 10 roestende oude auto's en stapels met losse onderdelen.
Bij Lone Butte nemen we nog een binnendoor route via Green Lake. Als je denkt dat in de buurt van meren allemaal restaurants etc. gelegen zijn heb je het mis. Wel verschillende lodges en campings maar een kopje koffie drinken is er niet bij, ware het niet dat we zelf alles bij ons hebben. We zetten op een prachtig plekje de camper neer, zetten een bakje koffie en genieten in onze Canada stoel (die overigens niet zo heel lekker zitten) van het weidse uitzicht. Via 70 Mile House (naam van een dorp) komen we in Clinton. Dit ziet er nog echt uit als een voormalig goudzoekersdorp. We maken hier een wandelingetje door het dorp dat niet veel meer is dan de hoofdstraat. We gooien weer een slordige 100 liter benzine in ons dorstige beest en rijden richting Cache Kreek. Via Marble Canyon Park rijden we richting Lillooet, het beoogde einddoel voor vandaag. Inmiddels zitten we weer in een heel ander landschap. Het is weer veel bergachtiger met diepe canyons met rivieren. Prachtige uitzichten over de canyons. Bij een zo'n punt genieten we van de lunch. De wegen zijn overal uitstekend berijdbaar. De gehele dag slechts 1 haarspeldbocht gemaakt. Dit heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat de wegen ook geschikt moeten zijn voor grote houttransporten die we regelmatig tegenkomen. Die komen zo'n haarspeldbocht waarschijnlijk niet door. De wegen zijn dus relatief recht.
Het stuk naar Lillooet ziet er steeds ruiger uit. Diepe canyons, mooie bruggen, snel stromende rivieren. We besluiten om de eerste de beste camping op te rijden, flink naar beneden de kloof in. De camping heet Fraser Cove. Het is hier ontzettend warm maar we hebben een plek direct aan de rivier met uitzicht op de brug. De camping is trouwens te koop. Het stelt niet zo veel voor. Het plekje is prachtig en voor de rest hebben we niet veel nodig. De inmiddels gekochte thermometer geeft inmiddels ruim 35 graden aan en we zoeken wat verkoeling bij de rivier (Fraser River). Zwemmen is zeer lastig vanwege de stroming. Bovendien is het wat erg kkkkkkkkoud. Het dorp ligt aan de overkant van de rivier. Op de fiets gaan we nog even in het dorp kijken. Ook dit is nog een oud goudzoekersdorpje. Zo kun je eten in "Goldpanners Restaurant". Het is allemaal een beetje vergane glorie en dat maakt het dan wel weer interessant. De oude brug die we overgaan is zeer de moeite waard. Deze brug dateert uit de gloriejaren en is onlangs gerestaureerd. Het is een prachtige suspension bridge, oftewel hangbrug. We doen nog een paar hoognodige inkopen (wijn) voordat we weer richting camper gaan.
Vandaag hebben we onderweg 2 herten de weg zien oversteken en vlakbij Lillooet zien we een aantal bergmarmotten nieuwsgierig naar ons kijken.
In het zonnetje bij de camper is het nog steeds ruim 30 graden. Dat zal zo wel gaan zakken als de zon achter de bergen is verdwenen. Waarschijnlijk vanavond weer vroeg naar bed. Op de campings zelf is nooit zoveel te beleven en iedereen ligt dus vroeg op bed. Na een dag wandelen, rijden vinden wij het ook niet erg om vroeg naar bed te gaan. We zijn zodoende 's ochtends altijd vroeg wakker om optimaal van de dag te kunnen genieten. Morgen gaan we weer verder richting Whistler. Daar blijven we waarschijnlijk 3 nachten zodat we voldoende tijd hebben om daar te gaan wandelen in de bergen rondom Whistler (skigebied van de winterspelen Vancouver 2010).
Gereden km: 280 (totaal 1580 km)
Vandaag het 1e gedeelte van onze verplaatsing richting Whistler. We zullen het stuk van ruim 400 km niet in 1x rijden. Dit zou via de snelste route wel kunnen maar we kiezen voor de mooiste route en dat kost wat extra tijd. Gelukkig hebben we die tijd.
We beginnen in ieder geval met prachtig weer. Het is bij het ontbijt buiten al 27 graden. Heerlijk buiten ontbijten. Om 9 uur zijn we weer "en route". Afvaltanks geleegd, watertank gevuld.
We krijgen vandaag vele verschillende landschappen te zien. De snelste route gaat via Kamloops, Highway 5 South. Wij slaan echter af via Highway 24 Westbound richting 100 Mile House. We rijden nu door een district vol meren en ranches. Het ene meer is nog niet voorbij of het volgende meer doemt al weer op. Er zijn prachtige ranches maar ook ranches waar het een grote bende is. Op ieder erf staan minimaal 10 roestende oude auto's en stapels met losse onderdelen.
Bij Lone Butte nemen we nog een binnendoor route via Green Lake. Als je denkt dat in de buurt van meren allemaal restaurants etc. gelegen zijn heb je het mis. Wel verschillende lodges en campings maar een kopje koffie drinken is er niet bij, ware het niet dat we zelf alles bij ons hebben. We zetten op een prachtig plekje de camper neer, zetten een bakje koffie en genieten in onze Canada stoel (die overigens niet zo heel lekker zitten) van het weidse uitzicht. Via 70 Mile House (naam van een dorp) komen we in Clinton. Dit ziet er nog echt uit als een voormalig goudzoekersdorp. We maken hier een wandelingetje door het dorp dat niet veel meer is dan de hoofdstraat. We gooien weer een slordige 100 liter benzine in ons dorstige beest en rijden richting Cache Kreek. Via Marble Canyon Park rijden we richting Lillooet, het beoogde einddoel voor vandaag. Inmiddels zitten we weer in een heel ander landschap. Het is weer veel bergachtiger met diepe canyons met rivieren. Prachtige uitzichten over de canyons. Bij een zo'n punt genieten we van de lunch. De wegen zijn overal uitstekend berijdbaar. De gehele dag slechts 1 haarspeldbocht gemaakt. Dit heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat de wegen ook geschikt moeten zijn voor grote houttransporten die we regelmatig tegenkomen. Die komen zo'n haarspeldbocht waarschijnlijk niet door. De wegen zijn dus relatief recht.
Het stuk naar Lillooet ziet er steeds ruiger uit. Diepe canyons, mooie bruggen, snel stromende rivieren. We besluiten om de eerste de beste camping op te rijden, flink naar beneden de kloof in. De camping heet Fraser Cove. Het is hier ontzettend warm maar we hebben een plek direct aan de rivier met uitzicht op de brug. De camping is trouwens te koop. Het stelt niet zo veel voor. Het plekje is prachtig en voor de rest hebben we niet veel nodig. De inmiddels gekochte thermometer geeft inmiddels ruim 35 graden aan en we zoeken wat verkoeling bij de rivier (Fraser River). Zwemmen is zeer lastig vanwege de stroming. Bovendien is het wat erg kkkkkkkkoud. Het dorp ligt aan de overkant van de rivier. Op de fiets gaan we nog even in het dorp kijken. Ook dit is nog een oud goudzoekersdorpje. Zo kun je eten in "Goldpanners Restaurant". Het is allemaal een beetje vergane glorie en dat maakt het dan wel weer interessant. De oude brug die we overgaan is zeer de moeite waard. Deze brug dateert uit de gloriejaren en is onlangs gerestaureerd. Het is een prachtige suspension bridge, oftewel hangbrug. We doen nog een paar hoognodige inkopen (wijn) voordat we weer richting camper gaan.
Vandaag hebben we onderweg 2 herten de weg zien oversteken en vlakbij Lillooet zien we een aantal bergmarmotten nieuwsgierig naar ons kijken.
In het zonnetje bij de camper is het nog steeds ruim 30 graden. Dat zal zo wel gaan zakken als de zon achter de bergen is verdwenen. Waarschijnlijk vanavond weer vroeg naar bed. Op de campings zelf is nooit zoveel te beleven en iedereen ligt dus vroeg op bed. Na een dag wandelen, rijden vinden wij het ook niet erg om vroeg naar bed te gaan. We zijn zodoende 's ochtends altijd vroeg wakker om optimaal van de dag te kunnen genieten. Morgen gaan we weer verder richting Whistler. Daar blijven we waarschijnlijk 3 nachten zodat we voldoende tijd hebben om daar te gaan wandelen in de bergen rondom Whistler (skigebied van de winterspelen Vancouver 2010).
Gereden km: 280 (totaal 1580 km)
zondag 14 juni 2015
Dag 10 Clearwater
zondag 14 juni
Vandaag staat Wells Gray Provincial Park op het programma. We maken gebruik van de douches op de camping want die zijn vlakbij ons plekje. We ontbijten buiten. De temperatuur is al behoorlijk aangenaam. Vervolgens tanken, visitor centre bezoeken en boodschappen doen. Alles zit vlak bij elkaar. Bij het visitor centre rijden we richting Wells Gray. De officiële ingang bevindt zich 35 km noordwaarts. Vanaf het beginpunt is het eigenlijk 1 doodlopende weg van ca. 70 km lang. Het park staat vooral bekend om de mooie watervallen waarvan Helmcken Falls de bekendste is. Dit is de hoogste waterval van Canada. De Niagara watervallen zijn vooral breed en niet zo hoog (ca. 50 meter hoog) is de Helmcken Falls niet zo breed maar wel hoog (ca. 140 meter). Prachtig gezicht. Het opspattende water komt weer tot bijna bovenaan de waterval terug. We bekijken ook nog de Spahats Falls (ca. 100 meter hoog) en nog diverse andere uitzichtspunten. We lunchen op een idyllisch plekje aan de Clearwater River.
We besluiten daarna om de weg helemaal af te rijden tot aan het grote Clearwater Lake. Nou, dat hadden we beter niet kunnen doen. Om te beginnen is de helft van de 70 km weg niet geasfalteerd maar een onverharde gravelweg. Naar verhouding is de weg goed te berijden maar het hobbelt en schudt behoorlijk. De inhoud van de camper wordt flink door elkaar geschud. Aan het einde van de weg hadden we gedacht mooi bij het meer te kunnen rondkijken en te genieten van alle activiteiten daar. Nou, het was een doodse boel en ook was er weinig gelegenheid om te recreëren. We hebben het dus al snel gezien en rijden weer terug. Het is lekker weer dus gaan we terug naar de camping om daar te relaxen. Tijdens de rit schommelen we dusdanig dat alle spullen die we boven de voorstoelen hadden gelegd naar beneden komen. Twee stapels boeken en folders komen stuk voor stuk op onze hoofden terecht. Ook de flesjes water vliegen door de camper. We zijn blij als we weer op het geasfalteerde stuk zijn. Helaas ook geen (wilde) dieren gespot. Wel 2 wasmachines en 2 drogers dus alleen de wasmachineteller gaat vandaag omhoog :-)
Nu zitten we lekker op de camping aan een bakje thee, reep chocolade en een ijsje (niet alles tegelijk). Straks lekker BBQ-en met zalm en garnalen.
Voor het eten nog even lekker aan het meer gezeten met een biertje en chips. Het lijkt vandaag wel vakantie. Bert heeft zelfs gezwommen in het meer. Het is tenslotte geen gletsjerwater.....
Er zijn ook weer wat foto's toegevoegd.
Gereden km: 160 (totaal 1300)
Vandaag staat Wells Gray Provincial Park op het programma. We maken gebruik van de douches op de camping want die zijn vlakbij ons plekje. We ontbijten buiten. De temperatuur is al behoorlijk aangenaam. Vervolgens tanken, visitor centre bezoeken en boodschappen doen. Alles zit vlak bij elkaar. Bij het visitor centre rijden we richting Wells Gray. De officiële ingang bevindt zich 35 km noordwaarts. Vanaf het beginpunt is het eigenlijk 1 doodlopende weg van ca. 70 km lang. Het park staat vooral bekend om de mooie watervallen waarvan Helmcken Falls de bekendste is. Dit is de hoogste waterval van Canada. De Niagara watervallen zijn vooral breed en niet zo hoog (ca. 50 meter hoog) is de Helmcken Falls niet zo breed maar wel hoog (ca. 140 meter). Prachtig gezicht. Het opspattende water komt weer tot bijna bovenaan de waterval terug. We bekijken ook nog de Spahats Falls (ca. 100 meter hoog) en nog diverse andere uitzichtspunten. We lunchen op een idyllisch plekje aan de Clearwater River.
We besluiten daarna om de weg helemaal af te rijden tot aan het grote Clearwater Lake. Nou, dat hadden we beter niet kunnen doen. Om te beginnen is de helft van de 70 km weg niet geasfalteerd maar een onverharde gravelweg. Naar verhouding is de weg goed te berijden maar het hobbelt en schudt behoorlijk. De inhoud van de camper wordt flink door elkaar geschud. Aan het einde van de weg hadden we gedacht mooi bij het meer te kunnen rondkijken en te genieten van alle activiteiten daar. Nou, het was een doodse boel en ook was er weinig gelegenheid om te recreëren. We hebben het dus al snel gezien en rijden weer terug. Het is lekker weer dus gaan we terug naar de camping om daar te relaxen. Tijdens de rit schommelen we dusdanig dat alle spullen die we boven de voorstoelen hadden gelegd naar beneden komen. Twee stapels boeken en folders komen stuk voor stuk op onze hoofden terecht. Ook de flesjes water vliegen door de camper. We zijn blij als we weer op het geasfalteerde stuk zijn. Helaas ook geen (wilde) dieren gespot. Wel 2 wasmachines en 2 drogers dus alleen de wasmachineteller gaat vandaag omhoog :-)
Nu zitten we lekker op de camping aan een bakje thee, reep chocolade en een ijsje (niet alles tegelijk). Straks lekker BBQ-en met zalm en garnalen.
Voor het eten nog even lekker aan het meer gezeten met een biertje en chips. Het lijkt vandaag wel vakantie. Bert heeft zelfs gezwommen in het meer. Het is tenslotte geen gletsjerwater.....
Er zijn ook weer wat foto's toegevoegd.
Gereden km: 160 (totaal 1300)
zaterdag 13 juni 2015
Dag 9 Jasper-Clearwater
Zaterdag 13 juni
Vandaag verlaten we Jasper en uiteindelijk ook Jasper NP en Alberta. We gaan richting Wells Gray NP in British Columbia (BC, en dat staat niet voor Before Christ). Eerst nog even de vuilwater tanks legen en schoon water bijvullen op de camping. Het is erg bewolkt met af en toe een spatje regen. We zijn nog geen 10 minuten onderweg of we spotten beer #5 langs de highway. Het is nog vroeg en niet druk op de weg. We kunnen dus in de achteruit om de beer goed te bekijken. Ook dit keer laat de beer zich niet beïnvloeden door pottekijkers. Hij eet rustig door. Goed begin van de dag.
We verlaten Jasper NP en rijden BC in. Meteen mag de klok een uur terug. We hebben bijna een uur gereden maar het is nog even laat als toen we vertrokken. We komen langs Mount Robson, het hoogste punt van de Canadese Rockies.Helaas is het te bewolkt om de top te zien. We verzamelen weer wat folders in het Visitor Centre van Mount Robson PP. Eigenlijk hoef je geen kaarten mee te nemen. Overal zijn goede, gratis kaarten verkrijgbaar. Tevens kun je er vele goede tips krijgen van parkmedewerkers.
De route is erg mooi. Veel bossen en rivieren en.....treinrails. De trein is in Canada erg belangrijk voor vrachtvervoer. Personenvervoer is veel minder belangrijk. Vaak zijn de vrachttreinen kilometers lang. Prachtig zicht om dat door de bergen te zien kronkelen. Vlakbij Field (waar we een aantal dagen geleden waren) zijn speciale tunnelloops gemaakt om de hoogteverschillen te overbruggen zonder extra locomotieven in te hoeven zetten.
Terug naar vandaag. Na een kleine 100 kilometer komen we bij het eerste dorp, Valemount. We nemen de afslag om ergens koffie te drinken. Het is een echt plattelandsdorp, afgezien van wat motels. Het dorp is niet echt aantrekkelijk maar we vinden wel een goeie koffieshop. Het heet de Swiss shop en is tevens bakkerij. Het ruikt er heerlijk en het gebak ziet er heerlijk uit. Ze hebben bovendien heerlijke koffie. Als we de baker vragen of hij van Zwitserse komaf is zegt hij lachend "Thank God, no!!". Het blijkt dat zijn vrouw uit Zwitserland komt:-))
We rijden tot Blue River. Dankzij het uur tijdsverschil hebben we voldoende tijd om in Blue River een safari te doen. We doen een gecombineerde Jeep-Boot safari. Met de jeep rijden we de bergen in en krijgen we e.e.a. te horen over de gewoontes van de beren. Eigenlijk is het nog iets te vroeg want de meeste soorten "berries" zijn nog niet rijp. Er groeien hier een stuk of 10 verschillende soorten waar de beren dol op zijn. Tot de berries rijp zijn eten ze vooral bloemen, gras en insecten. Dat levert echter nog niet veel energie op. Vanuit de jeep krijgen we mooie uitzichten over het dal, de rivier en het meer (Mud lake) waar we straks gaan varen. Met de jeep komen we weer een beer tegen (#6). Er zitten hier ook porcupines (stekelvarkens) maar die zien we helaas niet.
Na de jeepsafari hebben we tijd om even te lunchen in de camper. Daarna met een snelle boot het water op. We zien het nest van een osprey (visarend) en zien hem nog net wegvliegen. We scheuren over het meer en door de ondiepe rivier. De boot heeft voldoende aan 10 cm water. Op specifieke plekken speuren we de oevers af om te zoeken naar moose en beren. Voor moose is het eigenlijk ook nog wat te vroeg. We spotten (en dan bedoel ik onze gids) echter wel een zwarte
beer die we een heel stuk langs de oever kunnen volgen. Dit is nummer 7 dus :-))
Meestal loopt een beer tegen de wind in en is het moeilijk om de beer te volgen omdat de gids de motor liever niet aan wil zetten om de beer niet af te schrikken. Deze loopt echter met de wind mee en we drijven dus met de beer mee. We krijgen mooie uitzichten op de beer te zien maar hij verdwijnt ook regelmatig in de bosjes.
Uiteindelijk bereiken we eind van de middag Clearwater en staan nu aan op de camping aan het meer Dutch Lake. Toeval of niet, maar er staan hier vrij veel Nederlanders, inclusief, jawel..... onze voormalige buurvrouw uit Middelburg. Ze staat weliswaar niet naast ons maar hebben ze inmiddels wel gesproken. Morgen reist ze weer verder en gaat daarna een andere route volgen dan wij. Dit zal dus echt de laatste keer zijn. Hoewel vandaag een bewolkte dag was het zeker niet koud. Het is nu 19 uur en nog 20 graden. Voor de komende 2 dagen geven ze hier mooi weer af. Vanavond eten we in het restaurant bij de camping en als het goed is gaat morgen de BBQ aan.
Restaurant de Painted Turtle op de camping is een echte aanrader. Heerlijk gegeten. Het is nog maar 9 uur maar het voelt als 10 uur. Gelukkig ook vandaag weer een goed excuus om vroeg naar bed te gaan.........
Gereden km: 330 (totaal 1140 km)
Vandaag verlaten we Jasper en uiteindelijk ook Jasper NP en Alberta. We gaan richting Wells Gray NP in British Columbia (BC, en dat staat niet voor Before Christ). Eerst nog even de vuilwater tanks legen en schoon water bijvullen op de camping. Het is erg bewolkt met af en toe een spatje regen. We zijn nog geen 10 minuten onderweg of we spotten beer #5 langs de highway. Het is nog vroeg en niet druk op de weg. We kunnen dus in de achteruit om de beer goed te bekijken. Ook dit keer laat de beer zich niet beïnvloeden door pottekijkers. Hij eet rustig door. Goed begin van de dag.
We verlaten Jasper NP en rijden BC in. Meteen mag de klok een uur terug. We hebben bijna een uur gereden maar het is nog even laat als toen we vertrokken. We komen langs Mount Robson, het hoogste punt van de Canadese Rockies.Helaas is het te bewolkt om de top te zien. We verzamelen weer wat folders in het Visitor Centre van Mount Robson PP. Eigenlijk hoef je geen kaarten mee te nemen. Overal zijn goede, gratis kaarten verkrijgbaar. Tevens kun je er vele goede tips krijgen van parkmedewerkers.
De route is erg mooi. Veel bossen en rivieren en.....treinrails. De trein is in Canada erg belangrijk voor vrachtvervoer. Personenvervoer is veel minder belangrijk. Vaak zijn de vrachttreinen kilometers lang. Prachtig zicht om dat door de bergen te zien kronkelen. Vlakbij Field (waar we een aantal dagen geleden waren) zijn speciale tunnelloops gemaakt om de hoogteverschillen te overbruggen zonder extra locomotieven in te hoeven zetten.
Terug naar vandaag. Na een kleine 100 kilometer komen we bij het eerste dorp, Valemount. We nemen de afslag om ergens koffie te drinken. Het is een echt plattelandsdorp, afgezien van wat motels. Het dorp is niet echt aantrekkelijk maar we vinden wel een goeie koffieshop. Het heet de Swiss shop en is tevens bakkerij. Het ruikt er heerlijk en het gebak ziet er heerlijk uit. Ze hebben bovendien heerlijke koffie. Als we de baker vragen of hij van Zwitserse komaf is zegt hij lachend "Thank God, no!!". Het blijkt dat zijn vrouw uit Zwitserland komt:-))
We rijden tot Blue River. Dankzij het uur tijdsverschil hebben we voldoende tijd om in Blue River een safari te doen. We doen een gecombineerde Jeep-Boot safari. Met de jeep rijden we de bergen in en krijgen we e.e.a. te horen over de gewoontes van de beren. Eigenlijk is het nog iets te vroeg want de meeste soorten "berries" zijn nog niet rijp. Er groeien hier een stuk of 10 verschillende soorten waar de beren dol op zijn. Tot de berries rijp zijn eten ze vooral bloemen, gras en insecten. Dat levert echter nog niet veel energie op. Vanuit de jeep krijgen we mooie uitzichten over het dal, de rivier en het meer (Mud lake) waar we straks gaan varen. Met de jeep komen we weer een beer tegen (#6). Er zitten hier ook porcupines (stekelvarkens) maar die zien we helaas niet.
Na de jeepsafari hebben we tijd om even te lunchen in de camper. Daarna met een snelle boot het water op. We zien het nest van een osprey (visarend) en zien hem nog net wegvliegen. We scheuren over het meer en door de ondiepe rivier. De boot heeft voldoende aan 10 cm water. Op specifieke plekken speuren we de oevers af om te zoeken naar moose en beren. Voor moose is het eigenlijk ook nog wat te vroeg. We spotten (en dan bedoel ik onze gids) echter wel een zwarte
beer die we een heel stuk langs de oever kunnen volgen. Dit is nummer 7 dus :-))
Meestal loopt een beer tegen de wind in en is het moeilijk om de beer te volgen omdat de gids de motor liever niet aan wil zetten om de beer niet af te schrikken. Deze loopt echter met de wind mee en we drijven dus met de beer mee. We krijgen mooie uitzichten op de beer te zien maar hij verdwijnt ook regelmatig in de bosjes.
Uiteindelijk bereiken we eind van de middag Clearwater en staan nu aan op de camping aan het meer Dutch Lake. Toeval of niet, maar er staan hier vrij veel Nederlanders, inclusief, jawel..... onze voormalige buurvrouw uit Middelburg. Ze staat weliswaar niet naast ons maar hebben ze inmiddels wel gesproken. Morgen reist ze weer verder en gaat daarna een andere route volgen dan wij. Dit zal dus echt de laatste keer zijn. Hoewel vandaag een bewolkte dag was het zeker niet koud. Het is nu 19 uur en nog 20 graden. Voor de komende 2 dagen geven ze hier mooi weer af. Vanavond eten we in het restaurant bij de camping en als het goed is gaat morgen de BBQ aan.
Restaurant de Painted Turtle op de camping is een echte aanrader. Heerlijk gegeten. Het is nog maar 9 uur maar het voelt als 10 uur. Gelukkig ook vandaag weer een goed excuus om vroeg naar bed te gaan.........
Gereden km: 330 (totaal 1140 km)
Dag 8 Jasper
Vrijdag 12 juni
Vannacht een beetje regen gehad. Temperatuur behoorlijk gezakt maar we hebben het niet koud gehad onder de prima dekbedden. Als we opstaan schijnt het zonnetje maar nadat we gedoucht en gegeten hebben begint het te regenen. We gaan dus het wascentrum in het dorp opzoeken. Jasper is trouwens een veel authentieker dorp dan Banff. Het is nog een echt dorp. Banff was een groot toeristische trekpleister met alleen maar souvenirshops. De wasserij is een echt ontmoetingscentrum. Je kunt er koffie drinken, broodjes kopen, internetten en wassen en drogen. Er zijn maar liefst 35 wasmachines en 35 drogers in verschillende maten. Van normaal tot zeer groot, voor bijv. dekbedden en slaapzakken. Een wasbeurt kost $4, waspoeder $1,50 en drogen $1. Dat valt dus best mee.
Inmiddels is het weer aan het opknappen. De hemel trekt weer open en we zien weer blauwe luchten. We waren eerst van plan om verder te trekken als het bewolkt zou blijven. Nu blijven we waarschijnlijk hier toch nog maar een dagje langer.
Het publiceren van de foto's wil nog niet helemaal lukken. We hebben welgeteld 2 foto's kunnen plaatsen. De link naar deze foto's vind je in aan de rechterkant van de pagina bij Beeldmateriaal/Foto's. Filmpjes plaatsen hoeven we voorlopig nog niet te proberen :-(
Was is weer schoon en droog, boodschappen zijn gedaan. Broodje gegeten bij Tim Hornton's. Het weer is weer helemaal opgeknapt. Je ziet dat er ergens wel eens een keer een buitje valt maar de buien zijn zeer kort en zeer lokaal. Wij hebben er geen last van. We rijden naar Patricia Lake en Pyramid Lake en wandelen vervolgens naar Pyramid Island met een prachtig uitzicht op Mount Pyramid.
Hoewel we het in eerste instantie niet aandurfden in verband met het weer besluiten we alsnog de Jasper Skytram te nemen richting Mount Whistler. Het is een gok maar we wagen het erop. Aangezien het beneden al koud en winderig is zal dat boven nog een graadje erger zijn. En dat is inderdaad zo. Josee zet alle middelen in, zelfs handschoenen en das worden gebruikt. Zeker geen overbodige luxe. Het uitzicht op Jasper en omstreken is echter waanzinnig. We zien tientalen meren die allemaal op verschillende hoogtes liggen en verschillende kleuren hebben. Na aankomst moeten we nog een uur klimmen om de top van Mount Whistler te bereiken. Mt Whistler ligt op ongeveer 2500 meter hoogte. Het stormt behoorlijk op de open top. We maken wat foto's en gaan meteen weer terug naar het bergstation van de Sky Tram. Daar drinken we een bakje thee in het panoramarestaurant om op temperatuur te komen. Als we net in de rij zijn gestapt om naar beneden te gaan komt de onheilspellende melding dat er vanwege de sterke wind geen kabelbaan meer gaat. Men geeft aan dat dit vaker voorkomt en dat het snel weer kan veranderen. Dat hopen we dan maar. Het is nog maar 1 keer gebeurd dat alle gasten boven op de berg moesten blijven. Uiteindelijk moeten we bijna een uur wachten voordat de Sky Tram weer operationeel is. Gelukkig hoeven we dus niet boven op de berg te slapen.
We rijden terug naar de camping, eten heerlijke tortillas en na het eten doen we ons dagelijkse rondje om elanden te spotten. En jawel, we vinden ze alweer snel. Alleen is de groep erg verdeeld en verstopt in het bos. We moeten deze keer echt ons best doen om ze te ontdekken. We zien er uiteindelijk een stuk of tien.
Nu lekker aan de koffie en morgen weer op reis richting Wells Gray NP. Dit wordt ons 4e NP na Banff NP, Yoho NP en Jasper NP. Ook schijnt daar weer een redelijke kans te zijn op het spotten van wild.
Gereden km: 40 (totaal 810 km)
Vannacht een beetje regen gehad. Temperatuur behoorlijk gezakt maar we hebben het niet koud gehad onder de prima dekbedden. Als we opstaan schijnt het zonnetje maar nadat we gedoucht en gegeten hebben begint het te regenen. We gaan dus het wascentrum in het dorp opzoeken. Jasper is trouwens een veel authentieker dorp dan Banff. Het is nog een echt dorp. Banff was een groot toeristische trekpleister met alleen maar souvenirshops. De wasserij is een echt ontmoetingscentrum. Je kunt er koffie drinken, broodjes kopen, internetten en wassen en drogen. Er zijn maar liefst 35 wasmachines en 35 drogers in verschillende maten. Van normaal tot zeer groot, voor bijv. dekbedden en slaapzakken. Een wasbeurt kost $4, waspoeder $1,50 en drogen $1. Dat valt dus best mee.
Inmiddels is het weer aan het opknappen. De hemel trekt weer open en we zien weer blauwe luchten. We waren eerst van plan om verder te trekken als het bewolkt zou blijven. Nu blijven we waarschijnlijk hier toch nog maar een dagje langer.
Het publiceren van de foto's wil nog niet helemaal lukken. We hebben welgeteld 2 foto's kunnen plaatsen. De link naar deze foto's vind je in aan de rechterkant van de pagina bij Beeldmateriaal/Foto's. Filmpjes plaatsen hoeven we voorlopig nog niet te proberen :-(
Was is weer schoon en droog, boodschappen zijn gedaan. Broodje gegeten bij Tim Hornton's. Het weer is weer helemaal opgeknapt. Je ziet dat er ergens wel eens een keer een buitje valt maar de buien zijn zeer kort en zeer lokaal. Wij hebben er geen last van. We rijden naar Patricia Lake en Pyramid Lake en wandelen vervolgens naar Pyramid Island met een prachtig uitzicht op Mount Pyramid.
Hoewel we het in eerste instantie niet aandurfden in verband met het weer besluiten we alsnog de Jasper Skytram te nemen richting Mount Whistler. Het is een gok maar we wagen het erop. Aangezien het beneden al koud en winderig is zal dat boven nog een graadje erger zijn. En dat is inderdaad zo. Josee zet alle middelen in, zelfs handschoenen en das worden gebruikt. Zeker geen overbodige luxe. Het uitzicht op Jasper en omstreken is echter waanzinnig. We zien tientalen meren die allemaal op verschillende hoogtes liggen en verschillende kleuren hebben. Na aankomst moeten we nog een uur klimmen om de top van Mount Whistler te bereiken. Mt Whistler ligt op ongeveer 2500 meter hoogte. Het stormt behoorlijk op de open top. We maken wat foto's en gaan meteen weer terug naar het bergstation van de Sky Tram. Daar drinken we een bakje thee in het panoramarestaurant om op temperatuur te komen. Als we net in de rij zijn gestapt om naar beneden te gaan komt de onheilspellende melding dat er vanwege de sterke wind geen kabelbaan meer gaat. Men geeft aan dat dit vaker voorkomt en dat het snel weer kan veranderen. Dat hopen we dan maar. Het is nog maar 1 keer gebeurd dat alle gasten boven op de berg moesten blijven. Uiteindelijk moeten we bijna een uur wachten voordat de Sky Tram weer operationeel is. Gelukkig hoeven we dus niet boven op de berg te slapen.
We rijden terug naar de camping, eten heerlijke tortillas en na het eten doen we ons dagelijkse rondje om elanden te spotten. En jawel, we vinden ze alweer snel. Alleen is de groep erg verdeeld en verstopt in het bos. We moeten deze keer echt ons best doen om ze te ontdekken. We zien er uiteindelijk een stuk of tien.
Nu lekker aan de koffie en morgen weer op reis richting Wells Gray NP. Dit wordt ons 4e NP na Banff NP, Yoho NP en Jasper NP. Ook schijnt daar weer een redelijke kans te zijn op het spotten van wild.
Gereden km: 40 (totaal 810 km)
vrijdag 12 juni 2015
Dag 7 Jasper
Donderdag 11 juni
Bingo: vandaag een dag met een grote kans (90% volgens de ranger) op het zien van een beer en we vallen in de prijzen. Op de weg naar Maligne Lake zien we dan onze felbegeerde beer. Tegelijkertijd met de auto voor ons zien we een zwarte beer in de berm van de weg. Hoewel niet alle zwarte beren zwart zijn is deze wel mooi zwart. We stoppen en maken vanuit het raam de eerste foto's. De beer waggelt verder en graast wat. Omdat inmiddels meer auto's gestopt zijn (dit noemen ze een bearjam) en mensen op gepaste afstand lopend over de weg de beer volgen treken wij ook de stoute schoenen aan en volgen de beer op gepaste afstand. We maken een aantal mooie foto's. Je zou bijna vergeten dat het een gevaarlijk roofdier is als je hem zo vriendelijk waggelend door de berm ziet sjokken en zich niets aantrekt van alle aandacht. Toch besluiten we om hem niet te gaan knuffelen.
Vol met adrenaline rijden we weer verder. Ik had gezegd dat ik niet naar huis zou gaan als ik geen beer gezien zou hebben. Ik zal dus een ander excuus moeten verzinnen om hier te blijven. Want o, o, o wat is het weer fantastisch mooi. Wild stromende rivieren pal langs de weg, diverse meren met allemaal een specifieke kleur. Hoewel de Rocky Mountains wellicht niet representatief zijn voor heel Canada zijn we toch al zwaar verliefd op dit land. Vanochtend zagen we op de camping dat de alleenreizende jongedame (ongeveer onze leeftijd) uit Middelburg naast ons op de camping stond. Ook zij heeft vandaag koers gezet richting Maligne Lake. We zien haar vandaag nog verschillende malen. Wij kunnen in principe hier nog 2 nachten verblijven. Of we dat doen hangt van het weer af. In ieder geval 1 nacht nog wel.
Oh ja, we waren op weg richting Maligne Lake. Vlak voor we het meer bereiken is er een opstopping. Het zal toch niet? Jawel, ditmaal een koppel zwarte beren die op een open stuk aan de kant van de weg aan het rondneuzen zijn. Ook nu kunnen we weer foto's maken, op gepaste afstand. Wel stikt het hier van de zeer vervelende muggen. Met een hand maken we foto's en met de andere hand slaan we de muggen van ons af. We hopen nog meer beren te zien deze vakantie dus gaan we maar een berenteller bijhouden. Die staat nu dus op 3. De elanden(elk)teller staat op 8. Ook een moose zou leuk zijn maar die hebben we in Noorwegen en Zweden ook gezien.
Ook Maligne Lake is weer een prachtig meer op een idyllische locatie. Het is vandaag half bewolkt dus de kleur van het water is minder spectaculair. In dit meer zit wel vis, met name verschillende soorten forel. We zien nog een paar flinke joekels zwemmen. Een van hun lotgenoten komt nog wel een keer op ons bord terecht. Ze zijn maar gewaarschuwd!
Na de koffie (met gebak) op het zonnige terras van het restaurant gaan we op pad. We lopen een trail: de Moose Lake Loop trail. We komen langs Moose Lake maar helaas geen moose gezien. Wel een mooie wandeling van zo'n 1,5 uur.
De optie voor een rondvaart op het meer laten we voorbijgaan. Anderhalf uur wachttijd en $67 per persoon vinden we allebei teveel. De Canadese dollar is overigens ongeveer 0,73 eurocent waard.
Na de hike rijden we verder richting Maligne Canyon. Deze tip was ons ook door de ranger gegeven. Voor we bij de canyon arriveren: weer een opstopping! En jawel, weer een beer. Ditmaal een beer die met z'n middagdutje bezig is. Half verscholen achter de bosjes ligt hij/zij lekker uit te rusten. Af en toe tilt hij z'n kop op om zicht te verbazen over al die druk fotograferende wezens. Ditmaal dus minder spannende foto's maar de teller staat op 4!! Daar zal het vandaag verder bij blijven.
De Maligne Canyon is meer dan de moeite waard. Eerst geluncht bij het beginpunt van de wandeling. Zeer mooi wandelpad van een aantal kilometer lang langs de canyon met talloze fotogeniek uitzichten. Het fototoestel maakt weer overuren. Na deze wandeling vinden we het weer welletjes voor vandaag. Wat hebben we weer veel gezien. Ik hoop echt morgen een aantal foto's te publiceren. In Jasper gooien we de tank vol. Hij is nog niet leeg dus er gaat maar 110 liter benzine in ;-)
Op de camping gooien we de afvaltanks leeg, vullen het water bij en nemen ons nieuwe plekje, met elektriciteit ditmaal, in gebruik. Morgen weer geroosterd brood bij het ontbijt :-))
Het is ook belangrijk om alle accu's van de fototoestellen weer op te laden voor alles wat nog komen gaat. De telefoons kunnen we op de batterijen van de camper opladen, dat scheelt.
Vandaag was het nog behoorlijk goed weer. Het schijnt morgen een stuk minder te zijn. Voor morgen maken we dus nog geen plannen. In geval van slecht weer gaan we boodschappen doen en wassen. Dat moet toch ook een keer gebeuren. Kortom: ook bij slecht weer vermaken we ons wel. Zometeen lekker eten op de camping en misschien nog wat elanden spotten......
En wat denk je....zitten we heerlijk te lezen, krijgen we nieuwe buren op de camping. De dame uit Middelburg.
Josee heeft zoet-zure kip met rijst gemaakt met koolsla. Het smaakt heerlijk na weer zo'n actieve dag. Tijdens het eten regent het een beetje maar als we klaar zijn met eten is het weer zonnig. We doen nog een rondje over de camping. Wie weet komen we nog een eland tegen. En jawel, ongeveer op dezelfde plaats als gisteren zien we 5 elanden vanuit het bos oversteken naar de camping. En daar blijft het niet blij: in totaal is de groep ongeveer 20 elanden groot, inclusief 2 jonkies de door een paar oudere dames goed in de gaten gehouden worden. Als ze richting ons lopen doen we maar wat stappen terug. We horen van een Canadees die hier is om te vissen dat gisteren zijn tent om onverklaarbare redenen is verwoest door een elk. We nemen nog iets meer afstand. Het is een prachtig schouwspel. De elandenteller staat nu dus op 28....
Op de camping hangen bordjes met waarschuwingen dat er grizzly's op de camping zijn gesignaleerd op zoek naar elandenkalfjes......
Gereden km: 110 (totaal 770 km)
Bingo: vandaag een dag met een grote kans (90% volgens de ranger) op het zien van een beer en we vallen in de prijzen. Op de weg naar Maligne Lake zien we dan onze felbegeerde beer. Tegelijkertijd met de auto voor ons zien we een zwarte beer in de berm van de weg. Hoewel niet alle zwarte beren zwart zijn is deze wel mooi zwart. We stoppen en maken vanuit het raam de eerste foto's. De beer waggelt verder en graast wat. Omdat inmiddels meer auto's gestopt zijn (dit noemen ze een bearjam) en mensen op gepaste afstand lopend over de weg de beer volgen treken wij ook de stoute schoenen aan en volgen de beer op gepaste afstand. We maken een aantal mooie foto's. Je zou bijna vergeten dat het een gevaarlijk roofdier is als je hem zo vriendelijk waggelend door de berm ziet sjokken en zich niets aantrekt van alle aandacht. Toch besluiten we om hem niet te gaan knuffelen.
Vol met adrenaline rijden we weer verder. Ik had gezegd dat ik niet naar huis zou gaan als ik geen beer gezien zou hebben. Ik zal dus een ander excuus moeten verzinnen om hier te blijven. Want o, o, o wat is het weer fantastisch mooi. Wild stromende rivieren pal langs de weg, diverse meren met allemaal een specifieke kleur. Hoewel de Rocky Mountains wellicht niet representatief zijn voor heel Canada zijn we toch al zwaar verliefd op dit land. Vanochtend zagen we op de camping dat de alleenreizende jongedame (ongeveer onze leeftijd) uit Middelburg naast ons op de camping stond. Ook zij heeft vandaag koers gezet richting Maligne Lake. We zien haar vandaag nog verschillende malen. Wij kunnen in principe hier nog 2 nachten verblijven. Of we dat doen hangt van het weer af. In ieder geval 1 nacht nog wel.
Oh ja, we waren op weg richting Maligne Lake. Vlak voor we het meer bereiken is er een opstopping. Het zal toch niet? Jawel, ditmaal een koppel zwarte beren die op een open stuk aan de kant van de weg aan het rondneuzen zijn. Ook nu kunnen we weer foto's maken, op gepaste afstand. Wel stikt het hier van de zeer vervelende muggen. Met een hand maken we foto's en met de andere hand slaan we de muggen van ons af. We hopen nog meer beren te zien deze vakantie dus gaan we maar een berenteller bijhouden. Die staat nu dus op 3. De elanden(elk)teller staat op 8. Ook een moose zou leuk zijn maar die hebben we in Noorwegen en Zweden ook gezien.
Ook Maligne Lake is weer een prachtig meer op een idyllische locatie. Het is vandaag half bewolkt dus de kleur van het water is minder spectaculair. In dit meer zit wel vis, met name verschillende soorten forel. We zien nog een paar flinke joekels zwemmen. Een van hun lotgenoten komt nog wel een keer op ons bord terecht. Ze zijn maar gewaarschuwd!
Na de koffie (met gebak) op het zonnige terras van het restaurant gaan we op pad. We lopen een trail: de Moose Lake Loop trail. We komen langs Moose Lake maar helaas geen moose gezien. Wel een mooie wandeling van zo'n 1,5 uur.
De optie voor een rondvaart op het meer laten we voorbijgaan. Anderhalf uur wachttijd en $67 per persoon vinden we allebei teveel. De Canadese dollar is overigens ongeveer 0,73 eurocent waard.
Na de hike rijden we verder richting Maligne Canyon. Deze tip was ons ook door de ranger gegeven. Voor we bij de canyon arriveren: weer een opstopping! En jawel, weer een beer. Ditmaal een beer die met z'n middagdutje bezig is. Half verscholen achter de bosjes ligt hij/zij lekker uit te rusten. Af en toe tilt hij z'n kop op om zicht te verbazen over al die druk fotograferende wezens. Ditmaal dus minder spannende foto's maar de teller staat op 4!! Daar zal het vandaag verder bij blijven.
De Maligne Canyon is meer dan de moeite waard. Eerst geluncht bij het beginpunt van de wandeling. Zeer mooi wandelpad van een aantal kilometer lang langs de canyon met talloze fotogeniek uitzichten. Het fototoestel maakt weer overuren. Na deze wandeling vinden we het weer welletjes voor vandaag. Wat hebben we weer veel gezien. Ik hoop echt morgen een aantal foto's te publiceren. In Jasper gooien we de tank vol. Hij is nog niet leeg dus er gaat maar 110 liter benzine in ;-)
Op de camping gooien we de afvaltanks leeg, vullen het water bij en nemen ons nieuwe plekje, met elektriciteit ditmaal, in gebruik. Morgen weer geroosterd brood bij het ontbijt :-))
Het is ook belangrijk om alle accu's van de fototoestellen weer op te laden voor alles wat nog komen gaat. De telefoons kunnen we op de batterijen van de camper opladen, dat scheelt.
Vandaag was het nog behoorlijk goed weer. Het schijnt morgen een stuk minder te zijn. Voor morgen maken we dus nog geen plannen. In geval van slecht weer gaan we boodschappen doen en wassen. Dat moet toch ook een keer gebeuren. Kortom: ook bij slecht weer vermaken we ons wel. Zometeen lekker eten op de camping en misschien nog wat elanden spotten......
En wat denk je....zitten we heerlijk te lezen, krijgen we nieuwe buren op de camping. De dame uit Middelburg.
Josee heeft zoet-zure kip met rijst gemaakt met koolsla. Het smaakt heerlijk na weer zo'n actieve dag. Tijdens het eten regent het een beetje maar als we klaar zijn met eten is het weer zonnig. We doen nog een rondje over de camping. Wie weet komen we nog een eland tegen. En jawel, ongeveer op dezelfde plaats als gisteren zien we 5 elanden vanuit het bos oversteken naar de camping. En daar blijft het niet blij: in totaal is de groep ongeveer 20 elanden groot, inclusief 2 jonkies de door een paar oudere dames goed in de gaten gehouden worden. Als ze richting ons lopen doen we maar wat stappen terug. We horen van een Canadees die hier is om te vissen dat gisteren zijn tent om onverklaarbare redenen is verwoest door een elk. We nemen nog iets meer afstand. Het is een prachtig schouwspel. De elandenteller staat nu dus op 28....
Op de camping hangen bordjes met waarschuwingen dat er grizzly's op de camping zijn gesignaleerd op zoek naar elandenkalfjes......
Gereden km: 110 (totaal 770 km)
Dag 6 Field-Jasper
Woensdag 10 juni
Vandaag verhuizen we richting Jasper. We reizen via de wereldberoemde Icefield Parkway. Een route van 230 km vol met bezienswaardigheden en natuurwonderen.
Om het verslag niet al te saai te maken zal ik niet alle schoonheden opnoemen maar we hebben talloze meren, bergen, gletsjers, rivieren, watervallen gezien. De een nog mooier dan de andere. Binnenkort hopen we een aantal foto's te kunnen plaatsen. Tot op heden nog geen wifi op de camping gehad. Het allermooist vonden we Peyto Lake, een meer met groen/blauw water, een kleur die we nog niet eerder gezien hebben. Een gedeelte van het meer heeft de vorm van een wolvenkop. Je kunt er ook een vossenkop in zien.
Vrijdag lijkt het weer niet al te best te zijn. Dan duiken we waarschijnlijk de wasserette in om e.e.a. te wassen. Daar kunnen we dan het nuttige met het aangename combineren door hopelijk wat foto's te plaatsen. Een plaatje zegt meer dan duizend woorden.
Bij het Icefield Centre boeken we de excursie naar de gletsjer. Het is indrukwekkend om te zien hoe ver de gletsjer zich inmiddels al heeft terug getrokken. Iedere zomer verdwijnt er 25 meter en er komt iedere winter zo'n 15 meter bij.
Chauffeur op het ijsvoertuig is een gepensioneerde (met 55 jaar kon hij met pensioen) Japanse accountant. Hij komt ieder jaar een paar maanden naar Canada om samen met zijn vrouw hier te werken. We rijden in 20 minuten naar de gletsjer via een paar extreem steile hellingen. Daar zijn de voertuigen speciaal voor gemaakt. De voertuigen (23 stuks) zijn specifiek hiervoor gemaakt voor een bedrag van ca. 1 miljoen dollar per stuk. Een band kost 5000 euro en is ongeveer 1,5 meter hoog. Er zit ook een stevige Mercedes motor in en het voertuig wordt op 6 wielen aangedreven. We mogen 20 minuten op de gletsjer blijven en ook de terugreis duurt 20 minuten. Alles bij elkaar dus precies een uur verder en 110 dollar lichter......
Op de berg zien we nog een aantal Mountain goats, oftewel berggeiten. Verder nog een overstekend hert (tijdig geremd :-). Er worden op veel plaatsen gewaarschuwd voor elanden en kariboes maar het blijft bij waarschuwingen.
Eind van de middag komen we op Whistler campground in Jasper. Er zijn geen plaatsen meer met elektriciteit dus doen we het nog dagje zonder. Morgen kunnen we verkassen naar een andere plek met elektriciteit. Bij de receptie wordt gewaarschuwd voor zeer agressieve elanden moeders die hun kalfjes beschermen. Het is nl. kalfjestijd.
Het schijnt dat er hier ook wel eens elanden op de camping lopen. Trouwens eland is wel een beetje verwarrend. Je hebt nl. de elk, een hertachtige eland en de moose, de eland zoals wij de eland kennen uit bijv. Noorwegen.
Nadat we onze camper geparkeerd hebben en een versnapering gedronken pakken we de fietsen om in Jasper te gaan eten. Het dorp ligt op ca. 2,5 km van de camping. We fietsen nog maar net weg bij ons plekje en we zien een eland (elk) met een mooi gewei. Nog niet groot maar wel mooi van vorm en fluweelzacht (zo lijkt het tenminste). De elanden lopen hier dus inderdaad de camping op om te grazen. Op de camping spreken we nog een aantal Nederlanders en die blijken uit Krabbendijke te komen. Vandaag ook nog een Nederlandse dame gesproken die alleen met de camper op reis is en die bleek uit Middelburg te komen. Verder geen Nederlanders gesproken....
In Jasper vinden we vrij snel een parkeerplaats voor onze fietsen en nemen plaats op het overdekte terras (op de 1e verdieping) van een Italiaans restaurant. We hebben flinke honger dus nemen een voorgerecht en een hoofdgerecht. Eerst krijgen we ook nog stokbrood met boter en tomatensaus van het huis. Als we daar nog mee bezig zijn komen onze voorgerechten. Als we nog met de voorgerechten bezig zijn komen de hoofdgerechten er in rap tempo achter aan. Binnen no-time hebben we dus onze 3-gangen maaltijd achter de kiezen. We pikken een wifi signaal op van de overburen en kunnen nog even een berichtje sturen naar Merijn en Thijs (en Elise en Marjolein). Ze reageren niet terug maar dat komt misschien omdat het in Nederland 4 uur 's nachts is?
Na het eten drinken we een small coffee? Josee kan het niet op, zoveel is het. Gelukkig heeft ze geen medium of large genomen.
We fietsen weer naar de camping en daar komen we nog 4 elanden (elks) tegen voordat we bij ons plekje zijn. Prachtige afsluiting van de dag!!
We missen alleen nog een beer op onze bucketlist. Van een ranger van Jasper NP een tip ontvangen waar we beren zouden moeten kunnen zien. Op de weg naar Maligne Lake is er een kans van "9 out of 10 to see a bear". Nou, dat geeft hoop. Morgen dus maar op berenjacht. Ik heb hem gezegd dat, als we na 2 x deze route te hebben gereden nog geen beer gezien hebben, we bij hem terugkomen om verhaal te halen.
Morgen is het als het goed is nog behoorlijk weer. Helaas lijkt het vanaf vrijdag minder te worden. Vooralsnog mogen we niet mopperen want we hebben alleen nog maar mooi weer gehad.
Gereden km: 255 (totaal 660 km)
Vandaag verhuizen we richting Jasper. We reizen via de wereldberoemde Icefield Parkway. Een route van 230 km vol met bezienswaardigheden en natuurwonderen.
Om het verslag niet al te saai te maken zal ik niet alle schoonheden opnoemen maar we hebben talloze meren, bergen, gletsjers, rivieren, watervallen gezien. De een nog mooier dan de andere. Binnenkort hopen we een aantal foto's te kunnen plaatsen. Tot op heden nog geen wifi op de camping gehad. Het allermooist vonden we Peyto Lake, een meer met groen/blauw water, een kleur die we nog niet eerder gezien hebben. Een gedeelte van het meer heeft de vorm van een wolvenkop. Je kunt er ook een vossenkop in zien.
Vrijdag lijkt het weer niet al te best te zijn. Dan duiken we waarschijnlijk de wasserette in om e.e.a. te wassen. Daar kunnen we dan het nuttige met het aangename combineren door hopelijk wat foto's te plaatsen. Een plaatje zegt meer dan duizend woorden.
Bij het Icefield Centre boeken we de excursie naar de gletsjer. Het is indrukwekkend om te zien hoe ver de gletsjer zich inmiddels al heeft terug getrokken. Iedere zomer verdwijnt er 25 meter en er komt iedere winter zo'n 15 meter bij.
Chauffeur op het ijsvoertuig is een gepensioneerde (met 55 jaar kon hij met pensioen) Japanse accountant. Hij komt ieder jaar een paar maanden naar Canada om samen met zijn vrouw hier te werken. We rijden in 20 minuten naar de gletsjer via een paar extreem steile hellingen. Daar zijn de voertuigen speciaal voor gemaakt. De voertuigen (23 stuks) zijn specifiek hiervoor gemaakt voor een bedrag van ca. 1 miljoen dollar per stuk. Een band kost 5000 euro en is ongeveer 1,5 meter hoog. Er zit ook een stevige Mercedes motor in en het voertuig wordt op 6 wielen aangedreven. We mogen 20 minuten op de gletsjer blijven en ook de terugreis duurt 20 minuten. Alles bij elkaar dus precies een uur verder en 110 dollar lichter......
Op de berg zien we nog een aantal Mountain goats, oftewel berggeiten. Verder nog een overstekend hert (tijdig geremd :-). Er worden op veel plaatsen gewaarschuwd voor elanden en kariboes maar het blijft bij waarschuwingen.
Eind van de middag komen we op Whistler campground in Jasper. Er zijn geen plaatsen meer met elektriciteit dus doen we het nog dagje zonder. Morgen kunnen we verkassen naar een andere plek met elektriciteit. Bij de receptie wordt gewaarschuwd voor zeer agressieve elanden moeders die hun kalfjes beschermen. Het is nl. kalfjestijd.
Het schijnt dat er hier ook wel eens elanden op de camping lopen. Trouwens eland is wel een beetje verwarrend. Je hebt nl. de elk, een hertachtige eland en de moose, de eland zoals wij de eland kennen uit bijv. Noorwegen.
Nadat we onze camper geparkeerd hebben en een versnapering gedronken pakken we de fietsen om in Jasper te gaan eten. Het dorp ligt op ca. 2,5 km van de camping. We fietsen nog maar net weg bij ons plekje en we zien een eland (elk) met een mooi gewei. Nog niet groot maar wel mooi van vorm en fluweelzacht (zo lijkt het tenminste). De elanden lopen hier dus inderdaad de camping op om te grazen. Op de camping spreken we nog een aantal Nederlanders en die blijken uit Krabbendijke te komen. Vandaag ook nog een Nederlandse dame gesproken die alleen met de camper op reis is en die bleek uit Middelburg te komen. Verder geen Nederlanders gesproken....
In Jasper vinden we vrij snel een parkeerplaats voor onze fietsen en nemen plaats op het overdekte terras (op de 1e verdieping) van een Italiaans restaurant. We hebben flinke honger dus nemen een voorgerecht en een hoofdgerecht. Eerst krijgen we ook nog stokbrood met boter en tomatensaus van het huis. Als we daar nog mee bezig zijn komen onze voorgerechten. Als we nog met de voorgerechten bezig zijn komen de hoofdgerechten er in rap tempo achter aan. Binnen no-time hebben we dus onze 3-gangen maaltijd achter de kiezen. We pikken een wifi signaal op van de overburen en kunnen nog even een berichtje sturen naar Merijn en Thijs (en Elise en Marjolein). Ze reageren niet terug maar dat komt misschien omdat het in Nederland 4 uur 's nachts is?
Na het eten drinken we een small coffee? Josee kan het niet op, zoveel is het. Gelukkig heeft ze geen medium of large genomen.
We fietsen weer naar de camping en daar komen we nog 4 elanden (elks) tegen voordat we bij ons plekje zijn. Prachtige afsluiting van de dag!!
We missen alleen nog een beer op onze bucketlist. Van een ranger van Jasper NP een tip ontvangen waar we beren zouden moeten kunnen zien. Op de weg naar Maligne Lake is er een kans van "9 out of 10 to see a bear". Nou, dat geeft hoop. Morgen dus maar op berenjacht. Ik heb hem gezegd dat, als we na 2 x deze route te hebben gereden nog geen beer gezien hebben, we bij hem terugkomen om verhaal te halen.
Morgen is het als het goed is nog behoorlijk weer. Helaas lijkt het vanaf vrijdag minder te worden. Vooralsnog mogen we niet mopperen want we hebben alleen nog maar mooi weer gehad.
Gereden km: 255 (totaal 660 km)
Abonneren op:
Posts (Atom)